گاردین با نظرسنجی از منتقدان و نویسندگان مختلف ۱۰۰ کتاب بهتر هزاره سوم را انتخاب کرده است. در این میان «تالار گرگ» نوشته هیلاری مانتل که سال ۲۰۰۹ منتشر شد جایگاه نخست را به خود اختصاص داد.

به گزارش مهر به نقل از گاردین، فهرست ۱۰۰ کتاب برتر هزاره سوم که آثار منتشر شده از سال ۲۰۰۰ تاکنون را دربرگرفته است، به انتخاب نویسندگان و منتقدان کتاب منتشر شد.

در این نظرسنجی «تالار گرگ» هیلاری مانتل جایگاه اول را از آن خود کرد.  مانتل بیش از یک ربع قرن در حال نوشتن کتاب بود تا با انتشار این کتاب به یک پدیده بدل شد. او قسمت‌های دوم و سوم این کتاب را در قالب یک سه‌گانه نوشت که قسمت سوم آن قرار است ماه مارس با عنوان «آینه و نور» منتشر شود.  این سه گانه داستانی درباره توماس کرامول بر بستر وقایع واقعی تاریخی انگلستان است.

تالار گرگ  wolf hall  ۱۰۰ کتاب برتر قرن21 به انتخاب گاردین

۲. در مکان دوم «گیلئاد» نوشته مریلین رابینسون که سال ۲۰۰۴ منتشر شد جای دارد. این رمان فلسفی در قالب نامه‌هایی که توسط جان امیس کشیش در دهه ۱۹۵۰ به پسرش نوشته شده شکل گرفته است.

۳. «زمان دست دوم» نوشته سوتلانا آلکسیویچ در سال ۲۰۱۳ در مکان سوم جای گرفته است. کتاب این نویسنده برنده جایزه ادبی نوبل برمبنای هزاران ساعت شهادت شفاهی و تاریخی مردم اتحاد جماهیر شوری شکل گرفته است. نویسندگان، پیشخدمت‌ها، پزشکان، سربازان، ماموران دستگاه‌های سابق کرملین، بازماندگان اردوگاه‌های کار اجباری خاطرات خود را در این کتاب به زبان آورده‌اند.

۴. «هرگز رهایم مکن» نوشته کازئو ایشی گورو در سال ۲۰۰۴ در جایگاه چهارم است. وی که با کتاب «بازمانده روز» در سال ۱۹۸۹ برنده جایزه بوکر شد، در این کتاب که ششمین رمان اوست، مرکز کلونینگ انسان در انگلستان را موضوع خود قرار داده و به کشفی نفیس و درخشان درباره مرگ و معنای انسان بودن پرداخته است.

۵. «آسترلیتز» نوشته دبیلو جی سبالد در سال ۲۰۰۱. سبالد که در تصادف اتومبیل در سال ۲۰۰۱ درگذشت در این کتاب ترکیب از وقایعی واقعی و داستانی را در هم آمیخته و با درهم‌تنیدگی سفرهای درونی و بیرونی تاثیر زیادی در ادبیات معاصر داشته است. این کتاب درباره یک مرد و وحشت از یهودی بودن و از دست رفتن قرن بیستم است.

۶. «دوربین کهربایی» نوشته فیلیپ پولمن سومین کتاب از سه گانه «نیروی اهریمنی‌» است. کتاب درباره دکتر مری مالون است که به دنیای موجوداتی خیالی وارد شد و با آنها دوست می‌شود.

۷. «بین من و دنیا» نوشته تا-نهیسی کوتس در سال ۲۰۱۵. این کتاب که تعمقی بی‌نظیر در معنای سیاهپوست بودن در دنیای امروز است این نویسنده را به یکی از مهم‌ترین چهره‌های روشنفکری و نویسندگان امروز آمریکا بدل ساخته است. وی به عنوان پسر یکی از اعضای پلنگ سیاه در خیابان‌های خشونت‌بار بالتیمور بزرگ شده و با صدایی چالش برانگیز و در عین حال شاعرانه این موضوع را بررسی کرده است.

۸. «پاییز» نوشته الی اسمیت در سال ۲۰۱۶؛ به عنوان یکی از اولین رمان‌های بریتانیایی در دوران پسا برگزیت نویسنده در این کتاب با بهره گرفتن از همه سابقه ‌نویسندگی‌اش به عشق و هنر، زمان و رویاها، زندگی و مرگ پرداخته است.

۹. «اطلس ابر» نوشته دیوید میچل در سال ۲۰۰۴؛ این کتاب حماسی ترکیب از چند داستان‌ از قرن نوزدهم تا دهه ۱۹۷۰ است و در نهایت پایان زمان را دربرمی‌گیرد.

۱۰. «نیمی از یک خورشید زرد» نوشته چیماماندا نگوزی آدیچی در سال ۲۰۰۶. این نویسنده نیجریه‌ای که در دوره جنگ بیافرا بزرگ شد، در این رمان که جایزه اورنج را برد از تلاش‌های سیاسی و فردی برای مقابله با میراث‌ استعمار در آفریقا نوشته است.

در رده‌های بعدی این رمان‌ها جای گرفته‌اند:

«دوست فوق‌العاده من» نوشته النا فرانته در سال ۲۰۱۱، «توطئه علیه آمریکا» نوشته فیلیپ راث در سال ۲۰۰۴، «Nickel and Dimed» نوشته باربارا ارنرایشدر سال ۲۰۰۱، «Fingersmith» نوشته سارا والترز در سال ۲۰۰۲، «انقراض ششم» نوشته الیزابت کولبرت در سال ۲۰۱۴، «تصحیحات» نوشته جاناتان فرانزن در سال ۲۰۰۱، «جاده» نوشته کورمک مک‌کارتی در سال ۲۰۰۶، «دکترین شوک: ظهور سرمایه داری فاجعه» نوشته نائومی کلاین در سال ۲۰۰۷، «ماجرای عجیب سگی در شب» نوشته مارک هادون در سال ۲۰۰۳ و «زندگی پس از زندگی» [Life after life] نوشته کیت آتکینسون در سال ۲۰۱۳ ۱۰ کتابی هستند که رده از ۱۱ تا ۲۰ را به خود اختصاص داده‌اند.

«انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر» نوشته یووال هراری که سال ۲۰۱۱ منتشر شد،‌ «دهم دسامبر» نوشته جورج ساندرز در سال ۲۰۱۳، ‌«شیاطین ظهر» نوشته اندرو سالمون در سال ۲۰۰۱، «ملاقات با خوجه‌ی آدمکش» نوشته جنیفر ایگان برنده جایزه ادبی پولیتزر در سال ۲۰۱۱، «مردم عادی» نوشته سالی رونی در سال ۲۰۱۸، «سرمایه در قرن بیست و یکم» نوشته توماس پیکتی در سال ۲۰۱۳ پنج کتاب بعدی هستند.

در مکان ۲۶ کتاب «نفرت، دوستی، همراهی، عشق، ازدواج» نوشته آلیس مونرو در سال ۲۰۰۱ جای دارد و پس از آن کتاب شعر «خلسه» نوشته کارول آن دافی ملک‌الشعرای بریتانیا در سال ۲۰۰۵ جای گرفته است.

در مکان ۲۹ و ۳۰ نیز به ترتیب «یک مرگ در خانواده» نوشته کارل اوه کنوسگارد در سال ۲۰۰۹ و «راه‌آهن زیرزمینی» نوشته کالسون وایت‌هد برنده پولتیزر ۲۰۱۶ جای دارد.

در این فهرست کتاب پرفروش گیلیان فلین در سال ۲۰۱۲ یعنی «دختر گمشده» جایگاه ۶۵، «کورالاین» نیل گیمن محصول ۲۰۰۲ در مکان ۸۲، «هری پاتر و جام آتش» نوشته جی‌ کی. رولینگ در سال ۲۰۰۰ در مکان ۹۷، «دختری با خالکوبی اژدها» نوشته استیگ لارسن در سال ۲۰۰۵ در مکان ۹۸‌جای دارند.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...