کتاب «جزیره دکتر مورو» [The Island of Dr. Moreau‬] نوشته از اچ جی ولز با ترجمه محمدامین عسکری منتشر شد.

جزیره دکتر مورو» [The Island of Dr. Moreau‬] نوشته از اچ جی ولز

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب در ۱۸۸ صفحه و با قیمت ۴۲هزار تومان توسط نشر سیب سرخ منتشر شده است.

در معرفی کتاب «جزیره دکتر مورو» توسط ناشر آمده است: این کتاب یکی از شاهکارهای کلاسیک ولز است که به تازگی و برای نخستین‌بار به صورت کامل ترجمه شده است.

محمدامین عسکری با اشاره به آن‌چه "ترجمه‌های ناقص از این کتاب" عنوان کرد گفت: یکی از دوستان ترجمه‌ای مربوط به دهه ۸۰ از این رمان را به من نشان داد که در قالب مجموعه‌ای چندجلدی با عنوان ادبیات جهان برای نوجوانان چاپ شده بود. اما در همان تورق اولیه برای من مشخص شد که در این نسخه بخش‌های زیادی از رمان حذف و خلاصه شده؛ به‌طوری ‌که در بعضی موارد متن ترجمه و متن اصلی دو مسیر کاملاً جدا را طی می‌کنند. همچنین اشکالات فنی و نگارشی زیادی نیز وجود دارد که می‌توان آن را به حساب شتابی غیرضروری در ترجمه متن گذاشت.

این مترجم همچنین درباره سبک و سیاق ادبیات این کتاب که پس از سال‌ها هنوز آن را خواندنی کرده، گفت: با وجود آن‌که داستان در جزیره‌ای دورافتاده و استوایی رخ می‌دهد، مضامین اصلی رمان برآمده از انگلستان عصر ویکتوریایی و درگیر با پیامدهای انقلاب صنعتی است، فصل آخر رمان مشخصاً قابل مقایسه با رمان‌ خانه قانون‌زده دیکنز است. از این نظر می‌توان ردپای مسائلی همچون تضاد طبقاتی، تبیعض‌ نژادی، و رویکرد استعماری غالب در انگلستان قرن نوزدهم را در آن شاهد بود.

او ادامه داد: رمان جزیره دکتر مورو با تخیلی بدبینانه و تاریک نسبت به پیشرفت‌های پزشکی و علمی دوران ویکتوریایی اواخر قرن ۱۹ نوشته شده است. در این زمان ساختار بدن موجودات زنده به‌واسطه تشریح حیوانات با سرعت بیشتری کشف می‌شد و امکان تغییر و تصحیح اندام‌ها بیشتر مهیا می‌شد. متعاقباً در کلیت داستان حاضر ما شاهد طبیعتی هستیم که به‌واسطه دخل و تصرف بیش از حد انسان در آن و استفاده منحرفانه وی از علم، ویران و به تعبیری هیولایی شده است. رمان با مرکز قرار دادن موضوع «تکامل» و مرز بسیار باریک میان انسان و حیوان، نتایج زیاده‌خواهی علمی و میل به استیلای انسان بر دیگر موجودات را نشان می‌دهد.

عسکری تاکید کرد: از نظر سبک ادبی نیز بایستی گفت که رمان بیشتر در زمره ادبیات اکسپرسیونیستی قرار می‌گیرد و با بهره‌ بردن از تمهیداتی همچون راوی غیرقابل‌اعتماد و نثری بسیار صیقل‌خورده و قدرتمند اثری کاملاً مدرن محسوب می‌شود. از این نظر رمان حتی می‌تواند برای خواننده در مواقعی یادآور کارهای نویسندگانی همچون کافکا یا آلن‌پو باشد.

[این کتاب پیش از این سه بار ترجمه و توسط ناشران مختلف منتشر شده است.]

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...