19
دلش کرد پدرام و برداشتش / گرازان به ابر اندر افراشتش
سیمرغ دل فرزند را آرام کرد و بر پشتش نشاند و نزد پدر فرود آوردش درحالی‌که فرزند موهایش تا به زیر پاهایش رسیده بود و تنش سپید بود و رُخَش چون بهار زیبا. سام پهلوان چون پسر را بدید اشک بر چشمانش دوید و سوی سیمرغ رفت او را سپاس کرد و آفرین داد. سام به فرزند نگریست؛ بر او سزاوار دید تخت و تاج شاهی را، بازوان شیر مانندش تنها شمشیر طلب می‌کرد و صورتش از زیبایی بی‌همتا، مژه‌هایش سپید بود و دیدگانش سیاه و گونه‌هایش چون خون سرخ.

سام پهلوان

سام پهلوان با دیدن پسر دلش آرام و قرار گرفت و رو به فرزندش گفت: ای فرزند بر تو آفرین باد، اکنون تو مرا ببخش و دل بر من نرم کن و از پدرت بگذر و از گذشته دیگر یاد نکن که من بی‌بهاترین و کمترین آفریده‌ی خداوندگارم که یزدان را می‌پرستم و با یزدان پاک قرار نموده‌ام که اگر تو باز بر من گردی دیگر بر تو خشم نگیرم و هرچه تو خواهی آن کنم و تو را به نیکی رهنما شوم و به بدی باز دارم. سپس به تن فرزند لباس پهلوانی پوشانید و از کوه پایین آمدند و چون به‌پای کوه رسیدند، سام دستور داد تا بلندی مهیا نمایند تا فرزند بر آن نشیند و سپاهیان با ساز و کوس شادان و خندان به سمتش رفتند و تا شب جشن و شادی کردند. شب که رسید در همان دشت خفتند و آفتاب روز بعد که طلوع کرد به‌سوی شهر با رامش و شادی روان شدند.

خبر به منوچهر شاه رسید که سام یل با فرزندش به شادی و خرمی از کوه پایین آمدند و به شهر درآمدند و مردمان همه به شادی در شهر دور ایشان گرفته‌اند؛ منوچهر شاه چو این خبر شنید شادمان شد و دست به‌سوی یزدان بلند کرد و سپاس ایزد بگفت و به نوذر پهلوان دستور داد تا بر اسبی بنشیند و به‌سرعت به‌سوی سام رود و خوشحالی و درود شاه را به سام پهلوان و فرزندش رساند و آن دو را به کاخ شاهی بخواند تا از دیدار فرزندِ بزرگ‌پهلوان ایران‌زمین دل شاه شاد گردد و به فرزند سام پهلوان تاج‌وتخت زابلستان را بخشد.

نوذر که بر سام رسید در کنار سام پهلوان جوانی بدید؛ سام از اسب فرود آمد و نوذر را در آغوش کشید و روزگار شاه و لشکر پرسید، نوذر از احوال آنها به سام خبر داد و پیام منوچهر شاه را به سام پهلوان رساند. سام چون این بشنید از شاه دلخوش کرد و شادمان با فرزند به کاخ شاه درآمدند و چون سام به نزدیکی شاه رسید، منوچهر وی را کنار تخت خود جای داد و دستور داد تا تاج کیانی‌اش را بیاورند و بر سر گذاشت و دست قارن و سام را در دستان خود گرفت و بر آن تالار روان شد که فرزند سام پهلوان (زال) در آنجا چشم‌به‌راه ایشان بود.

زال را پیش از درآمدن شاه آراستند به کلاه زرین و نیزه‌ی سیمین، چون منوچهر شاه به تالار درآمد و زال را بدید با آن هیبت و شکوه، با آن روی زیبا و اندام پهلوانی، مهرش به دل شاه افتاد و بر سام روی کرد و فرمود: ای سام از من به تو هشدار! مباد این فرزند را به خیره‌سری بیازاری؛ از دیدار کسی جز دیدار او شادمان مشو که این پسر فر کیانی دارد و چنگ شیر. سام سپس برای شاه از خواب‌هایش و داستان سیمرغ گفت و داستان را چنین سر داد که ای شهریار: تا فرمان خدای را که شنیدم به‌سوی البرز کوه روان شدم، کوهی بود که سرش به ابر نهان بود! چون کاخی بلند بود که امن شده بود از باب دست نارسی، در آنجا مرغی خانه داشت سیمرغ نام و زال و جوجه‌های مرغ همه در کنار یکدیگر بودند؛ سیمرغ به‌جای شیر به فرزندم خون می‌داد و او را چون جان نگه می‌داشت.

من به‌پای آن کوه رسیدم و به خدای نماز بردم و از گناه خود پوزش پرسیدم، گفتم ای خداوندگار من یکی از بندگان توأم با تنی پر از گناه که به‌سوی تو آفریننده‌ی خورشید و ماه آمده‌ام؛ امیدم همه به بخشایش توست و به چیزی جز این امید ندارم، بد کردم به بی‌مهری؛ تو اکنون روحم را آتش نزن و فرزندم را بازگردان. چون این‌ها بگفتم و نیایش‌هایم به درگاه یزدان پاک پذیرفته شد؛ دیدم زال را سیمرغ در برش گرفته و از آسمان سوی من پایین می‌آوردش، پس زال را بگرفتم و نزد تو ای شهریار آمدیم.
من آوردمش نزد شاه جهان / همه آشکاراش کردم نهان

| کیومرث | هوشنگ | جمشید | ضحاک | فریدون | منوچهر |
...
جلد یکم از داستان‌های شاهنامه را از اینجا می‌توانید تهیه کنید:

خرید داستان‌های شاهنامه جلد یکم: آفرینش رستم

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...