9
فریدون چو شد بر جهان کامکار / ندانست جز خویشتن شهریار
فریدون، شاه جهان شد؛ به‌رسم کیانی تاج بر سر گذاشت و کاخ شاهی برای خود آراست، دنیا از بدی پشت گردان شد و مردمان همه به ایزد پرستی پرداختند. این تاج‌گذاری و تخت نشینی به‌روز مهر از ماه مهر انجام شد و آن روز را مهرگان نامیدند و جشنی سخت بگرفتند و آتش افروختند و در آتش زعفران و عنبر ریختند و به بوی خوش آتش را آراستند.

فریدون

فریدون پانصد سال شاه جهان بود و پیرو آئین مهر. خبر به فرانک مادر فریدون رسید که فرزندت شاه جهان گردیده؛ فرانک چو این خبر شنید تن بشست و به درگاه یزدان سجده کرد و به سمت بارگاه پسر درآمد و بر ضحاک بداندیش نفرین کرد و هزار آفرین به خداوندگار پاک فرستاد. فرانک یک هفته درماندگان را سیر کرد و درویشی در جهان یافت نشد، سپس جشنی و بزمی بر پا نهاد و هرچه مهتر بود و بزرگ‌تر فراخواند. خوانی به شکل بوستان گستراند و بزرگان را بر آن خان مهمان کرد و گنج‌هایی که با خود داشت در چشم مهتران عیان کرد.

لباس‌های شاهی و اسب‌تازی با زین زرین و جوشن و زره و کلاه‌خود و شمشیر و هرچه در گنجینه داشت بار شتر نمود و به سمت شاه جهان فرستاد، چو بار به نزد شاه رسید؛ شاه آنها را بدید و بر مادر خود درود گفت و گنج‌ها پذیرفت. بزرگان لشکر چو این بدیدند به‌سوی شاه برفتند و به شاه آفرین‌ها دادند و گفتند: امروز همان روزی است که بختت به فزونی گمارد و بد اندیشانت بدبخت گردیدند پس بر توست مژده‌ی پیروزی از آسمان‌ها، مباد که تو جز نیکی به کاری پردازی!

فردای آن روز همه‌ی بزرگان سوی شاه آمدند و با خود زر و گوهر آوردند و به تاج شاه بخشیدند و یزدان را به‌پاس شاهی فریدون شُکرها و آفرین‌ها گفتند و برای شاه دعا کردند که جاوید باشد و چنین پادشاهی برقرار ماند.
پس از آن فریدون به گرداگرد جهان سفر کرد تا اوضاع ملک را با چشم خویش ببیند. در این سفرها فریدون هرجا بدی می‌دید از سر مردمان وامی‌داشت و جهان را آباد و اصلاح می‌نمود. پس کارش چنان شد که جهان بسان بهشت گردید و بدی و کژی از جهان رخت بر بست. فریدون چون سنش به پنجاه رسید خداوندگار سه فرزند به او هدیه کرد که هر سه پسر بودند و این سه پسر چون سه شهزاده رویشان همتای بهار زیبا بود و تمام نشان‌های بزرگی در سیمایشان هویدا. دوتایشان از شهرناز و یکی‌شان که کوچک‌تر بود از ارنواز.

فریدون یکی از بزرگان لشکر را که در هنر و دلسوزی بر دولت شهریاری نیک‌تر می‌دانست برگزید؛ نام این پهلوان جندل بود. فریدون به پهلوان فرمان داد در سراسر جهان بگردد و سه دختر از یک پدر و مادر بیابد که پری‌روی و پاکیزه و نیک‌گهر باشند و هیچ‌کدام در کمال بر دیگری کمی نداشته باشند که در خوبی با سه پسرش برابری نمایند. جندل این دستور بگرفت و با چند کس از نزدیکانش رفت تا سراسر جهان را برای اجابت خواست شاه بگردد؛ سفر جندل آغاز شد و به هر کشوری که مهتری داشت و مهتر را دختری بود سر زد و اسرار و رازهایشان را فهمیدند؛ اما آن نیافت که شاه خواسته بود تا عاقبت روانه‌ی یمن شد زیرا نشانه‌هایی به جندل رسیده بود که شاه یمن را سه دختر است همان گونه که فریدون خواسته بود.

جندل پهلوان به دربار شاه یمن رسید و به شاه یمن درود و آفرین‌ها فرستاد، شاه یمن هم جندل را نیک پذیرفت و فرمود چه پیام از سرورمان فریدون جهان‌دار داری؟ جندل گفت: که از فریدون جهان‌دار به تو درودها و آفرین‌ها آورده‌ام، فریدون به من فرمان داده تا تو را که سرور تازیانی سخت حرمت نهم؛ اما از تو خواسته‌ای دارد؛ فریدون جهان‌دار را سه شاهزاده است بسان ماه و شایسته که از هر خواسته بی‌نیازند و هر آرزو نمایند همان شود؛ پس اکنون برای این سه ماه‌پاره سه جفت و سه همسر باید، پس چون خبردار شد تویِ پاک‌سرشت سه پاکیزه‌دامن دختر داری به دربارت روانه‌ام کرد؛ این بود پیام فریدون شاه اکنون تو پاسخت را بگو تا بر شاه جهان رسانم.

پادشاه یمن به فکر فرو رفت و گفت: گر این سه دختر در کنار من نباشند روز روشن من چو شب سیاه می‌شود. من به سه دخترم سخت دل‌بسته‌ام، اما برای شنیدن پاسخم باید چند روزی صبر کنی که این امر با عجله امکان‌پذیر نیست. پس جندل را جایی داد و به‌سرعت تمام بزرگان عرب را فراخواند تا با ایشان به مصلحت بنشیند. شاه یمن با ایشان چنین گفت‌وشنود را سر کرد که مرا از دنیا سه دختر است که نور چشمانم‌اند اما فریدون شاه پیکی فرستاده و سه دختر مرا برای سه شاهزاده‌ی خود خواستگاری نموده! من را تاب دوری دخترکانم نیست، اگر جواب مثبت به فرستاده‌ی فریدون دهم در دلم غم و ماتم و اندوه فرزندانم می‌ماند و اگر جواب رد دهم از پیمان با فریدون جدا می‌شوم و فریدون شاه جهان است و با چنین بزرگی‌ در افتادن با او کار خرد نیست که من از ضحاک توانمندتر نیستم که دیدید بر ضحاک چه آورد! اکنون که شما بزرگان و مهان قوم من هستید به من بگویید که باید چه کنم؟
ازین در سخن هر چه دارید یاد / سراسر به من بر بباید گشاد

| کیومرث | هوشنگ | جمشید | ضحاک | فریدون | منوچهر |
...
جلد یکم از داستان‌های شاهنامه را از اینجا می‌توانید تهیه کنید:

خرید داستان‌های شاهنامه جلد یکم: آفرینش رستم
داستان فریدون را در اینجا با صدای نویسنده بشنوید!

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...