دبیر نخستین دوره کتاب سال طنز گفت: در نخستین دوره کتاب سال طنز از برگزیدگان طنز ایران در سال‌های 75 تا 85 در رشته‌های شعر، ترجمه، نثر، تحقیق و داستان تجلیل می‌شود.
  
 به گزارش خبرگزاری‌ها، نشست خبری نخستین کتاب سال طنز صبح امروز با حضور سیدجواد موسوی، دبیر این جشنواره در حوزه هنری برگزار شد.

وی گفت: «در حوزه شعر 46 اثر، در حوزه ترجمه 40 اثر، در حوزه نثر 93 اثر، در حوزه تحقیق 32 اثر و در حوزه داستان 75 اثر به این جشنواره رسید و جمعا 276 اثر برای داوری به دست داوران سپرده شد.»

موسوی ادامه داد: «رای داوران طی مراسمی 25 آذر ماه در ساعت 4 بعدازظهر اعلام خواهد شد. این مراسم، با شب شعر "در حلقه رندان" همزمان است تا مخاطبان این شب شعر هم که مخاطبان جدی طنز هستند در اختتامیه جشنواره حضور داشته باشند.»

دبیر نخستین دوره کتاب سال طنز درباره داوران این جشنواره گفت: «یکی از مشکلات ما انتخاب داوران بود، زیرا اگر می‌خواستیم از فعالان این عرصه داوران‌مان را انتخاب کنیم، این عزیزان خودشان هم آثاری داشتند که نمی‌شد آن آثار در این جشنواره شرکت داده شود. با این حال داورانی از طیف‌های متنوع انتخاب شده‌اند و به آنها هیچ سیاست خاصی را اعلام نکردیم و آنها در انتخاب آثار کاملا آزاد بودند.»

وی افزود: «منوچهر احترامی، هوشنگ مرادی کرمانی، مسعود کیمیاگر، اسدالله امرایی و محمدرضا ترکی داوران نخستین دوره کتاب سال طنز هستند. ما هیچ محدودیتی برای تعداد برگزیدگان قائل نشده بودیم و داوران در تمامی حوزه‌ها، به غیر از حوزه شعر، سه نفر را بدون اولویت اول تا سوم، به عنوان برگزیده اعلام کرده‌اند. در حوزه شعر دو نفر برگزیده انتخاب شده است و یک بخش ویژه هم در این جشنواره وجود دارد که در این بخش یکی از فعال‌ترین طنزپردازان جایزه‌ای دریافت خواهد کرد.»

شایان ذکر است به هر کدام از برگزیدگان نخستین دوره کتاب سال طنز 10 سکه بهار آزادی اهداء خواهد شد.

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...