53
از آن پس چنین کرد کاووس رای / که در پادشاهی بجنبد ز جای
پس از آن کاووس‌شاه تصمیم گرفت که در تمام سرزمین‌های پادشاهی‌اش بگردد و سرکشی نماید. با سپاه و لشکر به‌سوی توران و چین رفت، چون آن سامان مطیع و آباد دید به مکران‌زمین درآمد، آنجا را نیز باج‌گزار خویش یافت. در مکران سپاه را آراست و عزم بازدید از بربرستان را نمود. پس کاووس‌شاه و سپاهیان ایران‌زمین به‌سوی بربرستان روان شدند؛ اما شاه بربرستان بجای فرستادن باج‌وخراج و پیشواز، پیش روی شهریار ایران لشکری بزرگ آراست و لشکریان را با فیل جنگی و شمشیر کشیده به پیشواز کاووس‌شاه فرستاد.

بربرستان

لشکر بزرگ بربران پیش سپاه ایران‌زمین صف کشید و جنگی بزرگ سر شد. گودرز پهلوان چون لشکر بربریان را بدید شمشیر از میان برکشید و با سواره‌نظام هزارنفره خویش به قلب دژخیم تاخت و شاه ایران چون این بدید با سواران خویش از پی گودرز تاخت. قلب سپاه بربر از هم پاشید و بسیارشان از دم تیغ گذشتند و سواره‌نظامشان تارومار شد و نیزه‌دارانشان گریختند. وقتی خبر این شکست به شهر بربر رسید همه سالخوردگان و مو سپیدان بربرستان گریان و جگرسوخته سوی شهریار ایران آمدند و فریادکشان گفتند:
که ما شاه را چاکر و بنده‌ایم / همه باژ را گردن افکنده‌ایم
به جای درم، زر و گوهر دهیم / سپاسی ز گنجور بر سر نهیم

کاووس‌شاه چون پیران بربرستان را در آن حال دید، شرم از موی و ریش سپیدشان کرد و بربریان را بخشید و پیرانشان را نواخت. پس به ایشان دین و آیین ایزدپرستی آموخت؛ صدای شیپورها و طبل‌های سپاه ایران‌زمین برخاست و شهریار ایران و لشکرش از بربرستان درآمدند و سوی مکران رفتند و از مکران این بار شاه و لشکر به‌سوی مشرق شاهنشاهی حرکت کردند و به کوه قاف رسیدند. چون خبر آمدن شهریار ایران به ساکنان شهرها و آبادی‌های آن دیار رسید، مرد و زن و کودک دعاکنان از بر شاه به استقبال او درآمدند و تمام بزرگان آن دیار به دست‌بوسی کاووس‌شاه رسیدند. شاه ایران چون ایشان را در اطاعت و فرمان‌برداری خویش دید بی‌هیچ آزاری شاه و لشکریان از آنجا گذشتند و این بار مقصد زابلستان بود و شاه ایران به مهمانی زال و پسر پهلوانش رستم ‌رفت. شاه یک ماه در نیمروز ماند و هر شب باده گستری کردند و هر روز با باز و یوز به شکار ‌رفت.
روزگار راحت و استراحت شاه ایران در نیمروز دوام نیاورد زیرا بر ایشان خبر آوردند که اعراب بر شاه ایران سرکش شده‌اند و مردی ثروتمند در شام و مصر درفش جدایی برافراشته و خود را پادشاه خوانده و باج‌وخراج آن دیار را نفرستاده.
کاووس‌شاه و سپاهیانش به‌سرعت از نیمروز به راه افتادند تا آن سرکش را به فرجام کارش برسانند؛ چون راه زمینی از سیستان تا آن وادی طولانی می‌نمود، شهریار ایران دستور داد تا کشتی‌های بسیار ساختند و بر دریا انداختند و شاه و لشکرش به کشتی‌ها درآمدند و از راه دریا به‌سوی دژخیم راندند. لشکریان رفتند تا به موقعیت دریایی رسیدند که میان سه شهر بودند و نامش دریای زره بود. دست چپ مصر و دست راست بربرستان و پیشروی شهر هاماوران که پادشاه هر سه کشور علیه کاووس‌شاه متحد شده بودند.
دیدبانان بر ایشان خبر بردند که سپاه شهریار ایران با کشتی‌های بسیار از دریای زره گذشتند؛ ایشان به‌سرعت لشکری بزرگ ساختند و پیشروی شاه ایران فرستادند. چون کشتی‌های کاووس‌شاه به خشکی رسید؛ پیشاپیش خود لشکری بزرگ و پرتعداد دید. صدای طبلِ جنگ لشکر دژخیم برخاست و از این‌سوی صدای شیپورهای جنگی سپاه ایران در آسمان پیچید. کاووس‌شاه سپاهیان ایران را سه پاره کرد و هر پاره را به گروهی از پهلوانان سپرد، گرگین و فرهاد و طوس بخشی از سپاه را راندند و آن‌سوی سپاه را گودرز و کشواد برگرفتند و روی دیگر را گیو و شیدوش و میلاد جنباندند.
کاووس‌شاه در قلب سپاه ایران دستور تاختن بر دژخیمان را داد و سه لشکر سپاه ایران چنان در کارزار درخشیدند که پادشاه هاماوران مرگ و نابودی خود را دید و از ادامه جنگ باز ایستاد و پیکی نزد شهریار ایران فرستاد. پیک گفت: سالار هاماوران باج‌وخراج بزرگی به شاه ایران خواهد داد و جنگجویانش شمشیر بر زمین خواهند انداخت و همگان به کاووس‌شاه پناه خواهیم آورد. اگر شاه ایران قبول نماید و از کشتن ما دست بکشد و با سپاهش به شهر هاماوران به کشتار و غارت در نیاید!
کاووس‌شاه روی به پیک شاه هاماوران گفت: این پیمان را پذیرفتم و خون شما را نخواهم ریخت و شهرتان را ویران نخواهم نمود و از امروز در شمار بندگان منید و در پناه شاهنشاهی من خواهید بود. پیک پس از موافقت کاووس‌شاه به شهریار ایران گفت: که سالار هاماوران دختری دارد که بلندای قامتش از سرو بیشتر است با چشمانی سیاه و موهای کمندش همچون بهشت می‌ماند، برازنده‌اش شوهری جز شهریار ایران نیست و چه چیز نیکوتر از آنکه جفت پادشاه یک ماهروی باشد.
کاووس‌شاه چون این بشنید دلش جنبید...
بجنبید کاووس را دل ز جای / چنین داد پاسخ که اینست رای

| کیومرث | هوشنگ | جمشید | ضحاک | فریدون | منوچهر |
...
جلد یکم از داستان‌های شاهنامه را از اینجا می‌توانید تهیه کنید:

خرید داستان‌های شاهنامه جلد یکم: آفرینش رستم

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...