مجموعه داستان‌های منتخب دوره اول، دوم و سوم جایزه داستان کوتاه سیمرغ با عنوان «در خانه ما کسی یانگ را دوست نداشت» و مجموعه داستان‌های منتخب دوره چهارم این جایزه با عنوان «پری‌خور جنُی» منتشر شد.

به گزارش ایسنا، [چاپ دوم] «در خانه ما کسی یانگ را دوست نداشت» که داستان‌های منتخب دوره اول، دوم و سوم جایزه کوتاه «سیمرغ» است با گردآوری مصطفی بیان در ۱۳۴ صفحه با شمارگان ۲۰۰ نسخه و قیمت ۳۵ هزار تومان در نشر داستان عرضه شده است.

 جایزه داستان کوتاه سیمرغ «در خانه ما کسی یانگ را دوست نداشت» «پری‌خور جنّی»

بازی، فنس پاره و در خانه ما کسی یانگ را دوست نداشت نوشته معصومه دهنوی، در فاصله چند نخی که میان ماست  و مارماهی از نجمه باغیشنی، بی‌خوابی‌های نیمه‌شب از زهره احمدیان، لاابالی کوچه لردها از کیان درجزی، داستان عفت از هدی امنیان مقدم، پیرمردی به رنگ سفید از  جواد دهنوخلجی، حس مرگ از محمد اسعدی، نیاز نوشته سلیمان آهی، سرخ چون نت‌های ریخته روی پیشانی‌ات از علی بوتیمار، پنج‌ شب در اتاق اجاره‌ای از فریده ترقی، سرخ از هستی بشروتنی، کن فیکون از سولماز اسعدی،  سفر در زمان از پوریا دارابیان و دره مهربانی  نوشته امیرمحمد سلیمانی از داستان‌های این کتاب هستند.

در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: مجموعه پیش‌ رو داستان‌هایی است سرشار از خیال و اندیشه‌ داستان‌نویسان جوان نیشابوری و متولدین نیشابور سراسر کشور که در سه‌ دوره جایزه داستان کوتاه سیمرغ (سال‌های ۱۳۹۴ -۱۳۹۴) از سوی داوران کشوری انتخاب شده‌اند.

جایزه مستقل «داستان کوتاه سیمرغ» به ابتکار انجمن داستان سیمرغ نیشابور از سال ۱۳۹۴ پایه‌گذاری شد و با حمایت‌های معنوی اساتید و داستان‌نویسان برجسته حوزه ادبیات داستانی و با هدف تشویق و ترغیب نویسندگان و ایجاد فضایی مناسب برای کشف استعدادهای درخشان معرفی ظرفیت‌های ادبیات داستانی شهرستان نیشابور پیش رفت.

همچنین کتاب «پری‌خور جنی» شامل مجموعه داستان‌های منتخب دوره چهارم جایزه داستان کوتاه «سیمرغ» (ویژه استان‌های شرق کشور) با گردآوری مصطفی بیان در ۹۰ صفحه با شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۳۲ هزار تومان در نشر یادشده عرضه شده است.

این مجموعه با این داستان‌ها همراه است: پری‌خور جنّی از مونا بدیعی جوان، کالترا از شیما محمدزاده، لاله عباسی از مصطفی توفیقی، والران نوشته علی‌اصغر داوری، آقای مرد هنوز همان‌جا ایستاده است از سیده حدیث میرفیضی، آواز شغال‌ها از کیان درجزی، تاج رز برای شاه بی‌سر نوشته سولماز اسعدی، راپرت از معصومه قدردان، چای تلخ از آریاناز برجی و عقربه ساعت دویدنش را از سر می‌گیرد نوشته نگین محمدی.

در نوشته پشت جلد کتاب هم آمده است: مجموعه پیش رو داستانی‌هایی است سرشار از خیال و اندیشه داستان‌نویسان جوان استان‌های شرق کشور (شامل استان‌های خراسان شمالی، رضوی، جنوبی و سیستان و بلوچستان) که در دوره چهارم جایزه داستان کوتاه «سیمرغ» (بهمن ۱۳۹۷) از سوی داوران کشوری انتخاب شده‌اند.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...