پیر برگونیوی [Pierre Bergounioux] ‌نویسنده فرانسوی برنده جایزه ادبی زبان فرانسه در سال 2021 شد.

پیر برگونیوی [Pierre Bergounioux]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، پییر برگونیوی،‌ نویسنده، منتقد و مجمسه‌ساز فرانسوی برای مجموع آثارش موفق شد جایزه ادبی زبان فرانسه را -که نخستین جایزه فصل ادبی در این کشور است- به دست آورد.

این جایزه -با ارزش مالی 10 هزار یورو- قرار است روز چهارشنبه 5 نوامبر و در نمایشگاه کتاب بریو به برند‌ه‌اش اهدا شود.

پیر برگونیوی، متولد سال 1949 در بریو لا گیلار فرانسه است. او بعد از انتشار اولین رمانش با عنوان «کاترین» در سال 1984 جوایز ادبی متعددی را از جمله جایزه آلن فورنیه برای دومین رمانش، جایزه فرانس کولتور در سال 1995 برای رمان «خرده نان»، جایزه بزرگ ادبیات SGDL برای مجموع آثارش، جایزه ادبی ویرژیل در سال 2002 و جایزه خوژه کیوآ را در سال 2009 به دست آورد.

او در آخرین اثر خود با عنوان «معنای کلمات» به ذکر خاطرات دوران کودکی‌اش، اشتیاقش به تابلوهای جاد‌ه‌ای و علاقه‌اش در دوران دانشجویی به لغت‌شناسی رمان پرداخته و یک خط موازی مقایسه‌ای بین جستجوی معنای کلمات و جستجوی خودش ایجاد کرده است.

جایزه زبان فرانسه -که اولین جایزه بزرگ فصل ادبی فرانسه به شمار می‌رود- در سال 1986 راه‌اندازی شد. این جایزه هر سال در مراسم افتتاحیه نمایشگاه کتاب بریو، به نویسنده‌ای اهدا می‌شود که سبک نوشتارش به گونه‌ای تاثیرگذار بوده و زیبایی‌ها و ظرافت‌های زبان فرانسه را به مخاطبان نشان دهد.

................ هر روز با کتاب ...............

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...