«جاناتان مرغ دریایی» [Jonathan Livingston Seagull]، اثری عمیق و روح‌نواز از ریچارد باخ [Richard Bach]، در سال ۱۹۷۰ به دنیای ادبیات معرفی شد و با سادگی بی‌نظیر خود، افکار و دل‌های بسیاری را در جست‌وجوی آزادی، خودشناسی و کمال در خود غوطه‌ور ساخت. این اثر کوتاه، داستان مرغ دریایی‌ای است که برخلاف دیگر هم‌نوعان خود، که تنها به جست‌وجوی غذا و بقای جسمانی می‌پردازند، به دنبال رهایی از محدودیت‌های ذاتی وجود خود و پرواز در آسمان‌های نامحدود است. جاناتان لیوینگستون، مرغی که هیچگاه به اندازه‌ای که دیگران انتظار دارند، زندگی نمی‌کند، بلکه در جستجوی کمال در پرواز و رسیدن به مرتبه‌ای والاتر از آنچه که جهان به او تحمیل کرده است، می‌سوزد و می‌سازد به قول مولانا:
ره آسمان درون است، پَر عشق را بجنبان
پَر عشق چون قَوی شد، غم نردبان نماند

«جاناتان مرغ دریایی» [Jonathan Livingston Seagull] ریچارد باخ [Richard Bach]، پ‍رن‍ده‌ای‌ ب‍ه‌ ن‍ام‌ آذرب‍اد

ریچارد باخ، نویسنده‌ای که در پس کلماتش، تجربه‌های شخصی‌اش به عنوان خلبان را پنهان کرده است، نیاکانی بزرگ مانند یوهان سباستین باخ، موسیقیدان برجسته آلمانی، در نسل‌های گذشته خود داشت. در نوشته‌هایش، نه تنها از خاطرات پروازی‌اش، بلکه از جست‌وجوهایی درون‌ذاتیش سخن می‌گوید که انسان را به سوی رهایی و معنای عمیق‌تر زندگی سوق می‌دهد. آثار او معمولاً به مسائلی چون خودشناسی، آزادی فردی و معنویت اشاره دارند، و «جاناتان مرغ دریایی» یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های این جست‌وجوی بی‌پایان است. این کتاب در زبان فارسی به وسیله نویسندگان بسیاری ترجمه شده است، اما ترجمه کاوه میرعباسی روان و خواندنی محسوب می‌شود. اگرچه از لحاظ دستور زبان فارسی چند ایراد دارد اما قدری خواندنی ترجمه کرده است که نیاز به بیان این اشکالات سطحی نیست. نشر نی این کتاب را در سال ۱۴۰۳ تجدید چاپ کرده است.

چرا باید این کتاب را بخوانیم؟
جاناتان مرغ دریایی داستان مرغی است که نمی‌خواهد تنها در محدودیت‌های معمول زندگی بماند. بلکه این اثر سفری روحانی و الهام‌بخش به سمت آزادی، شکستن قیدها و کشف توانمندی‌های ناشناخته در دل انسان است. اگر احساس می‌کنید که در زندگی‌تان به تکرار افتاده‌اید و از موانع و چارچوب‌های پیش‌ساخته رنج می‌برید، این کتاب همان چراغی است که می‌تواند راه شما را روشن کند.

1. الهام‌بخش و انگیزشی: این کتاب شما را به تلاشی بی‌پایان دعوت می‌کند تا از خطوط تعیین‌شده بیرون بزنید. آیا شجاعت دارید که همانند جاناتان، از آسمان خود عبور کرده و به ارتفاعات ناشناخته پرواز کنید؟
2. پیامی جهانی و همیشگی: مفاهیمی چون آزادی، استقلال و تلاش برای تعالی، از مرزهای زمانی و مکانی عبور کرده و در تمامی فرهنگ‌ها و جوامع قابل درک است. این اثر به ما می‌آموزد که رشد فردی تنها از طریق ایمان و تمرین مستمر ممکن است.
3. سادگی در عین عمق: «جاناتان مرغ دریایی» با نثری ساده و روان، اما مفهومی عمیق و فلسفی، خواننده را به دنیای دیگری می‌برد. این ویژگی به آن این امکان را می‌دهد که خواننده هر سنی، چه نوجوان و چه بزرگسال، از آن بهره‌برداری کند.
4. تأثیر مثبت بر طرز تفکر: این کتاب به شما کمک می‌کند تا به زندگی از زاویه‌ای نو بنگرید. آیا شما نیز در تله‌ی باورهای محدودکننده خود گرفتار شده‌اید؟ آیا در جست‌وجوی آزادی و حقیقت از سقف‌های آسمان خود فراتر خواهید رفت؟
5. کوتاه اما ماندگار: شاید «جاناتان مرغ دریایی» رمانی کوتاه باشد، اما تأثیر آن در دل و ذهن شما مدت‌ها پس از پایان کتاب باقی خواهد ماند. بسیاری از خوانندگان، پس از تمام شدن آن، به طور مکرر به مفاهیم عمیق آن بازمی‌گردند.

مضامین کتاب این داستان فراتر از یک روایت ساده از مرغی است که می‌خواهد پرواز کند. در بطن داستان، خودشناسی، آزادی، رشد فردی و رهایی از محدودیت‌ها به صورت نمادین به نمایش درآمده‌اند. جاناتان، مرغی که به جست‌وجوی کمال در پرواز است، مرزهای مرسوم خود را شکسته و به آگاهی جدیدی دست می‌یابد که دیگران قادر به درک آن نیستند.
یکی از پیام‌های کلیدی این کتاب خودشناسی و پذیرش فردیت است. جاناتان، برخلاف دیگر مرغ‌ها که تنها به دنبال بازتکرار زندگی روزمره هستند، به دنیای درون خود نگاه می‌کند و می‌خواهد تمام ظرفیت‌های نهفته‌اش را کشف کند. او به ما نشان می‌دهد که برای رسیدن به شناخت واقعی از خود، باید از سنت‌ها و باورهای محدودکننده فراتر برویم.

آزادی و رهایی از محدودیت‌ها از دیگر پیام‌های اساسی این کتاب است. پرواز برای جاناتان، تنها به معنای جست‌وجوی غذا نیست. پرواز برای او یعنی شکستن قیدهای ذهنی و عبور از مرزهای شناخته‌شده.
رشد فردی و تعالی روحی به شکلی مستمر در داستان حضور دارد. جاناتان نه‌تنها در پرواز، بلکه در درک عمیق‌تر از جهان پیرامون خود نیز پیشرفت می‌کند. او به نوعی روشنگری دست می‌یابد که دیگران را نیز در مسیر آگاهی هدایت می‌کند.

در نهایت باید گفت این کتاب به معنویت و سیر تکاملی روح اشاره دارد. جاناتان از اساتیدی آگاه می‌شود که او را به سمت درک‌های عمیق‌تر و والاتر از هستی هدایت می‌کنند. او می‌آموزد که حقیقت نه تنها در مرزهای فیزیکی، بلکه در بُعدی معنوی نیز نهفته است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...