شماره‌ یازدهم دوره‌ جدید مجله‌ «تجربه» با تصویر جلدی از هوشنگ ابتهاج شاعرِ شهیرِ ایران و یادنامه‌ای برای او منتشر شد.

یادنامه‌ای برای ابتهاج در تجربه‌ی یازدهم

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایرنا؛ در این شماره در بخش چهره ماه می‌خوانیم: چهره‌ی‌ ماه: صفحاتی به یاد هوشنگ ابتهاج که در ۹۴ سالگی در آلمان در گذشت، مرور نزدیک به یک قرن زندگی، شعر و سیاست در شش تصویر، نگاهی به تاثیر سایه بر موسیقی ایران، وقایع‌نگاری یک رویداد: سایه و نشر کارنامه، با آثار و گفتاری از سیدعلی صالحی، فریدون صدیقی، سید مهدی زرقانی، محمود آموزگار، مریم مشرف، غفران بداخشانی، محمد رضا ذوالفقاری، سعید برآبادی، پیمان طالبی و... .

در بخش گفتگوی ویژه می‌خوانیم: گفتگوی منتشر نشده شاهرخ تندروصالح با کریستف بالایی ایران‌شناس و مترجم ادبیات داستانی که به تازگی در پاریس درگذشت به همراه یاداشتی از حسین اسماعیلی استاد دانشگاه در فرانسه.

در بخش ادبیات می‌خوانیم: یادنامه‌ی احمد گلشیری مترجم و نگاهی به تاثیر او بر ادبیات با آثار و گفتاری از سیامک گلشیری، محمد گلشیری، سیاوش گلشیری، فرهاد کشوری و.../ گفت‌وگو با حامد حبیبی درباره‌ کتاب تازه‌اش املاک رابینسون و نقد و بررسی این اثر/ یک تک‌نگاری از میلاد حسینی درباره‌ی شمایل مارادونا و... .

در بخش کتاب‌خانه می‌خوانیم: گفت‌وگو با احمد امینیان درباره ایده‌ی میان‌داری در ایران/ گفت‌وگو با نرگس حسن‌لی درباره‌ کتاب خوش‌بینی ورای نومیدی

در بخش سینمای ایران می‌خوانیم: پرونده‌ای درباره‌ی شهرک کلیله و دمنه به همراه گفت‌وگو با مرضیه برومند با آثار و گفتاری از بهزاد عمرانی، مجتبی اسکندری، کوروش نریمانی، مرجان پورغلامحسین/ تراژدی مهاجران خاموش، یک تک‌نگاری به یاد مسعود اسداللهی

در بخش سینمای جهان می‌خوانیم: پرونده‌ای درباره‌ی فیلم‌های بلندِ هفتاد و نهمین دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم ونیز/ صفحاتی درباره‌ی سریال پیشنهاد

در بخش تئاتر می‌خوانیم: پرونده‌ای درباره‌ی تاریخ سانسور تئاتر در ایران با آثاری از پوریا موسوی، غلام‌حسین دولت‌آبادی، فرزاد فره‌وشی، علی قلی‌پور و نرگس هاشم‌پور

در بخش تجسمی می‌خوانیم: پرونده‌ای درباره‌ی کتاب شاید بنفش همراه با گفت‌وگوی رسول رخشا با بهزاد حاتم با آثاری از محمد احصایی، غلامحسین نامی، مجید عباسی، سوگل کاشانی، حافظ روحانی و سروناز علم بیگی/ درباره‌ پروژه‌های کورش ادیم به همراه گفت‌وگوی زروان روح‌بخشان با او و یادداشتی از غزال زار.

در بخش مطالعات ایرانی می‌خوانیم: پرنده‌ای درباره‌ی ساعت‌های تاریخی ایران/ گفت‌وگو با یوسف ثبوتی فیزیک‌دان و اخترشناس، وارثانِ زعفران و نمک: یادداشت-گزارشی دنباله‌دار از علی اتحاد.

در بخش هنر زندگی می‌خوانیم: گفتاری از مصطفی ملکیان درباره ویژگی‌های فلسفه‌ی رواقی/ گفت‌وگو با بن سالاما کارگردان فرانسوی-الجزایری.

مدیر مسئول تجربه کتایون بناساز است و پژمان موسوی سردبیری آن را بر عهده دارد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...