رمان «منم کوروش» [I am Cyrus : the story of the real prince of Persia] نوشته الکساندر جووی [Alexander Jovy] با ترجمه سهیل سُمّی توسط انتشارات ققنوس به چاپ پنجم رسید.

منم کوروش [I am Cyrus : the story of the real prince of Persia] نوشته الکساندر جووی [Alexander Jovy]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نسخه اصلی این‌کتاب سال ۲۰۰۹ توسط انتشارات گارنت منتشر شد و ققنوس اولین‌چاپ ترجمه آن را سال ۹۱ به بازار عرضه کرد.

این‌اثر، داستانی بلند است که الکساندر جووی نویسنده و فیلمساز آلمانی‌تبار درباره شاهزاده افسانه‌ای ایران باستان و پادشاه قدرتمند سلسله هخامنشیان نوشته است. جووی در آلمان متولد شده ولی بسیار زود با خانواده خود به سوئیس مهاجرت کرد و سپس برای تحصیل در رشته وکالت به انگلستان رفت. جووی به‌خاطر ساخت فیلم کوتاه تعطیلات رومانتیک در سال ۱۹۹۸ نامزد دریافت جایزه اسکار شد و پس از آن مهم‌ترین فعالیتش نوشتن این رمان و نیز تلاش برای تولید فیلمی مستند بر پایه زندگی کوروش است.

«منم کوروش» در گونه رمان تاریخی تقسیم‌بندی شده و گونه‌ای از داستان‌پردازی است که سعی می‌کند تخیل را به گوشه و کنار تاریخ بکشاند و از دل آن، داستانی بیرون بیاورد که تاریخ‌نگاری محض نیست و در دل خود ظرافت‌ها و جذابیت‌های بیشتری برای تصویرسازی روایت تاریخی در ذهن مخاطب داشته باشد. این‌کتاب در سه بخش تألیف شده است. بخش نخست به دوران کودکی و نوجوانی کوروش می‌پردازد که درباره آن در متون تاریخی افسانه‌های متعددی بازگو شده است. اما کتاب با در نظر گرفتن روایت معتبر نقل شده از هرودت و نیز در نظر گرفتن سایر روایت‌های تاریخی درباره آن روایت شده و داستان خود را پیش می‌برد.

در بخش دوم، داستان شکل‌گیری امپراطوری هخامنشی توسط کوروش و به قدرت رسیدن او نقل می‌شود و در فصل سوم کتاب هم که با عنوان «عشق جاویدان» نامگذاری شده، ماجرای پیش‌روی کوروش به شرق امپراطوری، فتح بابل، آزادسازی یکتاپرستان این‌منطقه و در نهایت فرجام وی روایت شده است.

تخیل‌ورزی برای به تصویر کشیدن چهره، رفتار، واکنش‌ها، مستندسازی داستانی صحنه‌های نبرد، گستره امپراطوری و قدرت کوروش ازجمله ویژگی‌های نثر این‌کتاب هستند. نویسنده کتاب، تاریخ را نه یک داروی آرام‌بخش که یک تصویر مستند و ضروری برای تربیت نسل‌ها و هویت‌بخشی به یک کشور و جهان می‌پندارد و بر همین اساس سعی کرده از ژانر ادبیات به‌عنوان دستمایه‌ای برای ایجاد خوانش و روایتی تازه یک موقعیت و شخص بهره ببرد نه دستمایه‌ای برای تولید متنی هیجانی و عامه‌پسند.

سهیل سمی در مقدمه‌ای که بر این اثر تدوین کرده، نوشته است:

«تاریخ همیشه و همیشه خیال‌انگیز است و رمان یا فیلم بهترین جلوه‌گاه این تخیل است. مهم این است که نویسنده مسئولیت کاری را که می‌کند بپذیرد. در این‌کتاب بنا بر روال معمول رمان‌های تاریخی، بعضی شخصیت‌ها به داستان اضافه شده‌اند. حمله‌های نظامی، تصمیمات کلان و گاه حتی تاکتیک‌های به کار رفته در نبرد همگی پشتوانه‌های مستند تاریخی دارند.»

چاپ پنجم این‌کتاب با ۳۹۴ صفحه و قیمت ۴۵ هزار تومان عرضه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...