انجمن مترجمان انگلیس وابسته به انجمن نویسندگان این کشور در پنجاهمین سالگرد تاسیس خود 50 اثر ترجمه‌ای برتر 50 سال گذشته را معرفی کرد.

انجمن مترجمان انگلیس که بخشی از انجمن نویسندگان این کشور محسوب می شود پنجاهمین سالگرد خود را در لندن جشن می گیرد.

این انجمن به همین منظور 50 ترجمه برتر انگلیسی نیم قرن اخیر را معرفی کرده است که تعدادی از مهم‌ترین آنها به شرح زیر است:

به گزارش مهر به نقل از سایت رسمی این انجمن، «طبل حلبی» نوشته گونتر گراس ترجمه رالف مانهایم، «دخمه‌های پرپیچ و خم» اثر خورخه لوییس بورخس ترجمه دونالد ییتس، «یک روز از زندگی ایوان دنیسوویچ» از الکساندر سولژنیتسین ترجمه رالف پارکر، «عقاید یک دلقک» نوشته هاینریش بل ترجمه لیلا ونویتز، «دخمه تنهایی» سروده اکتاویو پاز ترجمه لیساندر کمپ، «صد سال تنهایی» نوشته گابریل گارسیا مارکز ترجمه گریگوری راباسا، «روشنایی‌ها» اثر والتر بنیامین ترجمه هری زان، «اشعار» اثر برتولت برشت ترجمه جان ویلت، «در شبی زمستانی اگر مسافری هست» از ایتالو کالوینو ترجمه ویلیلم ویور، «کامرا لوسیدا» اثر رولان بارت ترجمه ریچارد هوارد، «نام گل سرخ» اثر اومبرتو اکو ترجمه ویلیام ویور، «آنت جولیا و نمایشنامه نویس» اثر ماریو بارگاس یوسا ترجمه هلن آر لین، «بار هستی» میلان کوندرا ترجمه مایکل هنری هیم، «دلداده» اثر مارگریت دوراس ترجمه باربارا بری، «خانه ارواح» نوشته ایزابل آلنده ترجمه ماگدا بودین، «سالمرگ ریکاردو ریس» نوشته ژوزه ساراماگو ترجمه جیووانی پونتیرو، «در جستجوی زمان از دست رفته» اثر مارسل پروست ترجمه ترنس کیلمارتین، «سه گانه قاهره» نوشته نجیب محفوظ ترجمه اولیو کنی، «برف» اثر اورهان پاموک ترجمه مورین فریلی و «جنگ و صلح» نوشته لئو تولستوی ترجمه ریچارد پویر.
 

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...
بابا که رفت هوای سیگارکشیدن توی بالکن داشتم. یواشکی خودم را رساندم و روشن کردم. یکی‌دو تا کام گرفته بودم که صدای مامانجی را شنیدم: «صدف؟» تکان خوردم. جلو در بالکن ایستاده بود. تا آمدم سیگار را بیندازم، گفت: «خاموش نکنْ‌نه، داری؟ یکی به من بده... نویسنده شاید خواسته است داستانی «پسامدرن» بنویسد، اما به یک پریشانی نسبی رسیده است... شهر رشت این وقت روز، شیک و ناهارخورده، کاری جز خواب نداشت ...
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...