مجموعه‌ای از داستان‌‎های الکساندر پوشکین در کتابی با عنوان «دختر سروان» منتشر شد.


به گزارش ایبنا، مجموعه داستان «دختر سروان» اثر الکساندر سرگیویچ پوشکین با ترجمه حسین نوروزی منتشر شد. در سال‌های گذشته اثری با عنوان «دختر سروان» از پوشکین منتشر شده بود که پرویز ناتل خانلری مترجم آن بود. این کتاب نیز به تازگی از سوی نشر معین بازچاپ شده است.

پوشکین، شاعر و نویسنده روسی سبک رمانتیسیسم است. او در 6 ژوئن 1799 در شهر مسکو چشم به جهان گشود و در دهم فوریه 1837 در سن پترزبورگ درگذشت. او بنیانگذار ادبیات روسی مدرن به حساب می‌آید و برخی او را بزرگترین شاعرِ زبان روسی می‌دانند.

تاکنون آثار فراوانی از این شاعر و نویسنده به همت مترجمان مختلف به فارسی ترجمه و در ایران به انتشار رسیده و همایش دو روزه «سعدی و پوشکین» به مناسبت روز بزرگداشت سعدی در فروردین ماه سال 1391 نیز از جمله فعالیت‌هایی بوده که در ایران برای شناخت بهتر این شاعر و نویسنده روس در مرکز فرهنگی شهر کتاب انجام شده است.

پوشکین از آثار و اندیشه‌های شاعران و نویسندگان مشرق‌زمین به ویژه سعدی، فردوسی و حافظ تاثیر پذیرفته است و او را بنیانگذار زبان ادبی معاصر روسی و معیار سنجش زبان و ادبیات روسی می‌دانند.

در بخشی از این کتاب با ترجمه حسین نوروزی آمده است: «پوشکین شاعر و نویسنده‌ای است به تمام معنا رئالیست. در قرن هجدهم، نویسندگان و شاعران روس، از همکاران فرانسوی خود تقلید می‌کردند و آن‌ها نیز به نوبه خود، زیر تاثیر نویسندگان کلاسیک بودند. بدین ترتیب کلاسیسیم با همه جمود خود بر ادبیات روس حاکم بود.»

«دختر سروان و داستان‌های دیگر» اثر پوشکین با ترجمه نوروزی در 224 صفحه و به بهای هشت هزار و 500 تومان از سوی نشر جامی منتشر شده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...