تسی‌تسی دانگارمبا [Tsitsi Dangarembga] نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس و نمایشنامه‌نویس 62 ساله اهل زیمبابوه به عنوان برنده جایزه پن پینتر 2021 [PEN Pinter Prize] معرفی شد.

تسی‌تسی دانگارمبا [Tsitsi Dangarembga]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، تسی‌تسی دانگارمبا، نویسنده اهل زیمبابوه که سال گذشته برای شورش اعتراضی‌اش ضد فساد به اتهام اخلال در امنیت عمومی در شهر هراره، پایتخت زیمباوه دستگیر شده بود، برنده جایزه پن پینتر 2021 شد.

هیئت داوران این جایزه با توصیف برنده این دوره به عنوان «صدای امیدی که نیاز به شنیدنش داریم» نویسنده اهل زیمبابوه را برای «توانایی‌اش در تصرف و ارتباط با حقایق حیاتی حتی در میانه زمانه پرآشوب» تحسین کردند.

جایزه پن پینتر سالانه به یک نویسنده بریتانیایی، ایرلندی و یا یکی از نویسندگان کشورهای مشترک‌المنافع برای شایستگی‌های ادبی قابل توجه در آثارش که بیشترین قرابت را با آثار هارولد پینتر نمایشنامه‌نویس برنده جایزه نوبل داشته باشد، اهدا می‌شود. مارگارت اتوود و چیماندا آدیچی از برندگان پیشین این جایزه هستند.

دانگارمبا در سن 25 سالگی رمان «شرایط ملتهب» را -که یكی از مشهورترین رمان‌های ادبی زیمبابوه پس از انقلاب سیاهان به شمار می‌رود- نگاشت که با اقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و دوریس لسینگ، نویسنده فقید برنده نوبل ادبیات آن را یکی از مهم‌ترین رمان‌های قرن بیستم دانست. او سپس اثر دیگری تحت عنوان «کتاب نبودن» را که دنباله رمان قبلی بود، منتشر کرد و با انتشار رمان «جسم سوگوار» که بخش سوم این تریلوژی بود و به دوره پسااستعمار زیمباوه در دهه 90 می‌پرداخت، نامزد جایزه بوکر 2020 شد.

دانگارمبا که همچنین یک فیلم‌ساز، نمایشنامه‌نویس و فعال اجتماعی است، پس از دریافت این جایزه گفت: «معتقدم که استقبال مثبت از آثار ادبی مانند این اثر کمک می‌کند تا همگی ما پیرامون آنچه انسانیت است، متحد و یکپارچه شویم.»

کلر ارمیستید، سردبیر فرهنگی روزنامه گاردین نیز درباره او نوشت «دانگارمبا توانسته از طریق سه‌گانه رمان‌هایش توسعه زیمباوه را از مستعمره انگلیس به یک کشور آزاد آشفته و مستبد ترسیم کند و برای انجام این کار یک ذره‌بین شیشه‌ای مقابل چالش‌های مردم معمولی در نقاط مختلف جهان نگاه داشته تا زندگی‌های خوب را در فساد فزاینده و نظم شکننده جهان مدرن شکننده نشان دهد. این همان صدایی است که باید بشنویم و به آن توجه کنیم.»

................ هر روز با کتاب ...............

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...