جایزه ادبی «استلا» [stella prize 2021] در سال جاری به کتابی درباره خشونت علیه زنان اهدا شد.

ایوی وایلد [Evie Wyld] بیس راک» [The Bass Rock]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، ایوی وایلد [Evie Wyld] نویسنده استرالیایی کتاب «بیس راک» [The Bass Rock] به عنوان برنده جایزه ۵۰هزار دلاری «استلا» معرفی شد.

کتاب این نویسنده روایتگر داستان زندگی سه زن در طول سه دوره یعنی از سال ۱۷۰۰ تا به امروز است.

«وایلد» درباره کتابش بیان کرد: ««بیس راک» داستان زندگی سه زن در طول چهار قرن است. مورد آزار و اذیت قرار گرفتن آن‌ها توسط مردها چیزی است که این افراد را به هم پیوند می‌دهد.»

اتفاق‌های این کتاب در جایی واقع در «اسکاتلند» روی ‌می‌دهند و کتاب داستان دختر جوانی در حوالی ۱۷۰۰ میلادی که به جادوگر بودن متهم می‌شود و مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد تا داستان زنی خانه‌دار در دهه ۵۰ میلادی که در یک شهر جدید و ازدواج جدید احساس انزوا می‌کند و داستان یک زن حدودا ۳۰ ساله امروزی را روایت می‌کند.

«وایلد» این کتاب را در طول شش سال و دورانی که اتفاقات بزرگی همچون مرگ پدرش، تولد نخستین فرزندش و ازدواجش را تجربه می‌کرد نوشته است.

«زویا پتل» رئیس هیات داوران جایزه «استلا» از کتاب «وایلد» به عنوان یک اثر هنری واقعی یاد کرده است.

جایزه «استلا» به برترین کتاب یک نویسنده زن استرالیایی در تمام ژانرها اهدا می‌شود.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...