یک قرن داستان کوتاه | آرمان ملی


یک قرن از مرگ ویلیام سیدنی پورتر ملقب به «اُ. هنری» می‌گذرد؛ در این یک قرن، بنیاد این نویسنده کلاسیک آمریکایی منتخب داستان‌های کوتاه را منتشر می‌کند: از 1919 تا به امروز. نشر کتاب نیستان در ایران نیز از سال 1387 ترجمه برگزیدگان اُ. هنری را با گروهی از مترجمان شروع کرده و تا به امروز بیش از بیست کتاب از 100 کتاب برگزیده‌ اُهنری را منتشر کرده و در ادامه قرار است همه آثاری که تاکنون در آمریکا از سوی بنیاد این نویسنده منتشر شده، به فارسی منتشر کند. مجموعه‌ای غنی از داستان‌های برگزیده جهان، که می‌تواند خود یک کارگاه داستان باشد برای نویسنده‌های ایرانی و علاقه‌مندان به ادبیات، به‌ویژه داستان کوتاه.

«اژدهای خوش‌اقبال» شامل داستان‌های برگزیده جایزه اُهنری [PEN / O. Henry Award]

یکی از کتاب‌های این مجموعه «اژدهای خوش‌اقبال» نام دارد که پیشنهاد خوبی است برای شروع این مجموعه بزرگ. در این چهارده داستان برگزیده‌، تفاوت سبک و تنوع جغرافیایی را می‌توان مشاهده کرد؛ به بیان دیگر، آدم‌های این کتاب محدود به آمریکای شمالی نیستند و خواننده همراه آنها به ژاپن، چین، ایتالیا و دوبلین سفر می‌کند و با فرهنگ‌ها و اقلیم‌های مختلف آشنا می‌شود.

تنوع سوژه و مضمون را می‌توان اولین ویژگی‌ برجسته‌ این کتاب برشمرد؛ مضامین متفاوتی چون تنهایی بعد از جنگ جهانی دوم در داستان «فروشگاه محلی»، دغدغه‌های فمینیستی در داستان «پاسخ دندان‌شکن»، تنهایی و انزوای انسان عصر مدرن در «لحظه‌ تحویل سال»، همچنین تاثیر مولفه‌ مکان بر زندگی بشری در داستان «خانه‌هایی که ترک‌شان کرده‌ایم».

در برخی از داستان‌ها مکان و سوژه چنان باهم آمیخته‌اند که جداکردنشان امری ناممکن به نظر می‌رسد. از این جمله است «اژدهای خوش‌اقبال» که آزمایش اتمی آمریکایی‌ها و تاثیر مرگبار آن بر خدمه‌ یک کشتی ژاپنی هنگامی که با باورهای بومیان منطقه همراه می‌شود سرنوشتی شوم رقم می‌زند. در «وارونگی مارسیا» نیز سفر به ایتالیا را می‌توان دلیل اصلی پی‌بردن مری به رابطه‌ عجیب خواهرش با آلیسیا دانست.

شخصیت‌پردازی‌ جالب توجه تعدادی از کاراکتر‌ها را می‌توان برگ برنده‌ دیگر این مجموعه به شمار آورد. در «چرا آجر پرت می‌کنند؟» با مادربزرگی روبه‌رو می‌شویم که اطرافیانش از اعتماد‌به‌نفس افراطی او رنج می‌برند. او برای دیدن نوه‌‌هایش از چین به آمریکا سفر می‌کند و در همان چند روز اول بچه‌ها را برخلاف تمایل پدر و مادرشان به خود علاقه‌مند می‌کند. او معتقد است چینی‌ها اولین ساکنین آمریکای شمالی و جنوبی، تمام آفریقا، بیشتر اروپای شرقی، تمام روسیه و حتی سیبری بوده‌اند. «نای‌نای» در صد‌وچند سالگی می‌تواند در کارخانه‌ای که کارگرها ساعتی پنجاه پیراشکی درست می‌کنند، صد پیراشکی درست کند و راز موفقیتش را برای زنان دیگر بازگو کند و نیز در حدود سی‌‌بار روی ترامپولین ارغوانی همسایه بالا و پایین بپرد و قوانین را نقض کند. در داستان «چطور غذا می‌خوریم» نیز «براندا» مادر جوان بزهکاری است که از بچه‌هایش می‌خواهد تا او را به نام کوچک صدا کنند و آنها را به جیب‌بری وادار می‌کند. او شامپوی تقویتی «میس کلایرول» استفاده می‌کند و دختر و پسر کوچکش را به رستوران‌ می‌برد، اما هیچ‌وقت از آنها درباره‌ اینکه چه چیزی می‌خورند سوال نمی‌کند.

همچنین در داستان «گذشته‌ کامل استمراری» علاوه‌بر نقب نویسنده به تاریخ آلمان و اشاره به فروپاشی دیوار برلین از زن مجرد بی‌مبالاتی صحبت می‌شود که سیگار می‌کشد و هرچند چیزهای کوچک و بی‌اهمیت را از اعضای خانواده و فامیلش می‌دزدد، اما بچه‌ها را با دادن هدیه‌های گران‌قیمت و پرکردن جیب‌هایشان از پول خوشحال می‌کند. «گاس» نیز در «ملکه الیزابت» جوان نجار فقیری است که همیشه شلوار جین و پیراهن فلانل می‌پوشد و تنها از راه ساخت میزهای چوبی گذران زندگی می‌کند. انسانی که سادگی و بی‌تکلفی‌اش شخصیت ویژه‌ای از او ساخته و همین بی‌آلایشی سبب شیفتگی «روث»، دانشجوی دکترای ریاضیات کاربردی و شکل‌گیری یک رابطه‌ عاشقانه می‌شود. «گاس» در اولین دیدار، بعد از مرگ دخترشان و جدایی از «روث»، به او می‌گوید: «نبودنت مثل سندروم درد عضو قطع شده است. احساس می‌کنم اونجایی ولی این‌جایی.» سبک و فرم متفاوت نیز وجه تمایز برخی داستان‌هاست. به‌عنوان نمونه «در هر حال نگه‌شان می‌داشتیم» داستانی در ژانر رئالیسم جادویی و درباره‌ زن بی‌سوادی از محله‌ «لاچاکاریتا»ی آمریکای‌جنوبی است که خواننده به مرور دلیل تغییر دست‌خط او را هنگام نوشتن متوجه می‌شود. نامه‌هایی که او می‌نویسد درباره‌ جزئیات آخرین لحظات ارواحی است که زندانی، شکنجه و هتک حرمت شده‌اند. در داستان «کم‌وبیش مانند انسان» نیز راوی پس از بحثی مفصل با همسفر خود، در کافه‌ای دورافتاده مرد شبح‌مانندی را مشاهده می‌کند که دُم دارد. مجموعه‌داستان‌های برگزیده «اُ.هنری»، به‌ویژه برای شروع، مجموعه «اژدهای خوش‌اقبال» را می‌توان سفرنامه‌ای جذاب نامید؛ روایتی که خواننده را نه‌‌تنها مشتاق سفر که مشتاق دیدار شخصیت‌های خیالی این مجموعه در سرزمین‌های دور می‌سازد، تا در ادامه به سراغ دیگر کتاب‌های این مجموعه نیز برود... .

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...