«ماندگاران صحنه ۲؛ پرویز پورحسینی» به کوشش منصور خلج و به همت دفتر پژوهش و انتشارات نمایش اداره‌کل هنرهای نمایشی رونمایی شد.

تجلیل از پرویز پورحسینی در ماندگاران صحنه ۲

به گزارش کتاب نیوز به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل هنرهای نمایشی، مراسم رونمایی از کتاب «ماندگاران صحنه ۲؛ پرویز پورحسینی» شنبه ۲۲ شهریورماه در دفتر مدیرکل هنرهای نمایشی برگزار شد.

در ابتدای این مراسم قادر آشنا در صحبت‌های کوتاهی گفت: امیر مومنان(ع) در «نهج‌البلاغه» می‌فرمایند در احوال بزرگان چنان سیر کرده که گویی با آنها زندگی کرده‌ام. نسل جدید ما باید آگاه باشد بزرگانی که صاحب اسم و رسم‌اند چگونه به چنین جایگاهی رسیده‌اند و فراهم کردن مسیر رسیدن به این آگاهی‌، وظیفه اخلاقی، اداری و سازمانی ماست که باید به آن توجه کنیم.

مدیرکل هنرهای نمایشی در پایان عنوان کرد: وجه تمایز جوامع توسعه‌یافته و توسعه‌نیافته همین قدردانی و توجه به صاحبان فکر و اندیشه و خرد است.

پرویز پورحسینی نیز در صحبت کوتاهی ضمن مروری بر خاطرات حضورش روی صحنه، در ارتباط با کتاب «ماندگاران صحنه ۲» گفت: این اثر باید با همکاری کسی چون منصور خلج که به موضوعات مطرح‌شده در کتاب واقف است ساخته و پرداخته می‌شد. اگر قصد انتشار اثری را دارید که می‌خواهید ماندگار شود باید از کسانی کمک بگیرید که به موضوع اشراف دارند.

منصور خلج نیز ضمن تشکر از همکاری اداره‌کل هنرهای نمایشی و دفتر پژوهش و انتشارات نمایش این اداره‌کل برای انتشار کتاب «ماندگاران صحنه ۲» گفت: تا چه زمانی فرزندان ما قرار است «زندگی من در هنرِ» استانیسلاوسکی را بخوانند در صورتی که زندگی پرویز پورحسینی‌ها برایشان بسیار ملموس‌تر است. امید من این است که پیشکسوتان تئاتر با روایت زندگی شخصی خود، راوی تاریخی باشند که بر اهالی این هنر گذشته است.

وی در همین زمینه ادامه داد: سال‌ها پیش، در دهه ۷۰ از پرویز پورحسینی پرسیدم چرا خاطراتت را نمی‌نویسی؟! آن زمان پاسخ روشنی از او دریافت نکردم اما این خواست در گوشه‌ای از ذهنم باقی ماند و خوشحالم که امروز محقق شده است.

در ادامه این برنامه مهرداد ریانی‌مخصوص و نصرالله قادری نیز در ارتباط با کتاب و پرویز پورحسینی صحبت‌هایی داشتند و در نهایت کتاب «ماندگاران صحنه ۲؛ پرویز پورحسینی» توسط این هنرمند و مدیرکل هنرهای نمایشی رونمایی شد. در این مراسم کیکی نیز به مناسبت زادروز تولد پرویز پورحسینی تهیه شده بود که توسط وی برش خورد.

«ماندگاران صحنه ۲؛ پرویز پورحسینی» دومین جلد از کتاب «ماندگاران صحنه» پس از انتشار زندگی‌نامه بهروز غریب‌پور بود که توسط انتشارات نمایش اداره‌کل هنرهای نمایشی و به کوشش منصور خلج منتشر شد.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...