کتاب «اندیشه‌ی اورول: زندگی و نامه‌ها، اسطوره و میراث» [Becoming George Orwell : life and letters, legend and legacy] اثر جان رادن [John Rodden] با ترجمه هرمز همایون‌فر منتشر شد.

خلاصه کتاب اندیشه اورول: زندگی و نامه‌ها، اسطوره و میراث» [Becoming George Orwell : life and letters, legend and legacy] اثر جان رادن [John Rodden]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا؛ رادن در این کتاب استدلال نمی‌کند که جورج اورول برجسته‌ترین نویسنده‌ی قرن گذشته است و حتی رمان‌نویس برجسته‌ی نسل خود، چه رسد که بگوید بزرگ‌ترین نویسنده‌ی انگلیسی‌زبان. با این حال تأثیر او از زمان مرگش تا امروز عجیب و حیرت‌انگیز است. هیچ نویسنده‌ای تا این حد جنجالی نبوده یا کلمات و عباراتش در فرهنگ عوام و خواص نفوذ نکرده است؛ از «برادر بزرگ» و «دوگانه‌اندیشی» تا «جرم فکری» و «گفتار نو». تأثیر و نفوذ اورول چنان است که او را «برادر بزرگ همه‌ی روشنفکران» لقب داده‌اند.

این کتاب ماجرای شگفت یک قصه‌ی دور و دراز را پیگیری می‌کند: سفر پس از مرگ یک نویسنده به سوی شهرت پایدار. آنچه مورد توجه نویسنده است، چگونگی استحاله‌ی مردی ادیب، جورج اورول نویسنده، به نهادی غول‌آسا با شمایل یا بت‌گونه‌ی «اورول» است. نویسنده در سراسر فصول این کتاب، بین «کار» اورول و کار او تفاوت می‌گذارد. این تمایز به‌روشنی در این مسئله معلوم می‌شود که هیجان رسانه‌ها درباره‌ی «واقعیت‌های بدیل» چگونه تحت‌الشعاع تبدیل‌شدن اورول نویسنده به اورول «خار چشم و بلای جان» قرار گرفت.

کتاب به دو قسمت تقسیم شده است: فصل‌های اول بخش نخست به زندگی و نامه‌های اورول می‌پردازد. صفحات بعد از آن درباره‌ی اسطوره و میراث او بحث می‌کند و فصل‌های پایانی به تأملات نویسنده درباره‌ی «اورول، اورول من» اختصاص دارد که در آنها به گونه‌ای شخصی درباره‌ی میراث اورول که نویسنده از او به ارث برده است، سخن گفته است.

بخش نخست با شرح زندگی خصوصی و دستاوردهای ادبی اورول آغاز شده و به روشن‌کردن وجوه نامتعارف این دن‌کیشوت انگلیسی، مجادلات و مشاجرات دائمی او با یکی از دوستان هم‌مدرسه‌ای‌اش، انتقال کمتر توجه‌شده‌ی او از نویسنده‌ای کارآموز به نام «اریک بلر» به نثرنویسی نامدار به نام «جورج اورول» و دو شاهکار داستانی سال‌های پایانی عمرش و دستاوردهایش در آثار غیرداستانی.

فصل‌های بخش دوم وجوه گوناگون شهرت فوق‌العاده و میراث پرفرازونشیب اورول را بررسی می‌کنند. در اینجا دامنه‌ی کار گسترده‌تر شده و داستان‌پردازی‌ها درباره‌ی زندگی پرابهام پس از مرگ اورول نیز بحث شده است. دو فصل آغازین به شباهت عجیب اورول به دو فرانسوی معاصر و چپ‌گرا و متعهد می‌پردازند و جنبه‌های اعتبار و شهرت او را به عنوان ادیب و روشنفکر و چهره‌ای شاخص در ادبیات دنیا بررسی می‌کنند. او از جهاتی چشمگیر با این زوج خاص قابل مقایسه است: ژان مالاکه، داستان‌نویسی که کمتر به یاد مانده است و مرد مشهور، آلبر کامو نامتعارف و رادیکال. مادر اورول نیمه‌فرانسوی بود و فرانسه تنها کشوری خارج از بریتانیا بود که او مدت‌ها مقیم آنجا بود. او اواخر دهه‌ی بیست زندگی‌اش را در فرانسه گذراند و در 1945 به عنوان خبرنگار جنگی روزنامه‌ی «آبزرور» دوباره به آن کشور رفت.

فصل‌های بعدی این بخش، چگونگی و چرایی شهرت پس از مرگ اورول را توضیح می‌دهند و به‌ویژه به تقدس‌یافتن شگفت‌انگیز او تولد چهره‌ی مذهبی و اسطوره‌ای‌اش می‌پردازد. این تحولات به زندگی پس از مرگ شبح‌گونه‌ای انجامید؛ حیاتی که هم با طراوت تمام می‌درخشید و هم بی‌رحمانه لکه‌دار بود. این موضوع در دو فصل بعدی مورد بحث قرار می‌گیرد. نتیجه، تصویر و تصوری است که همواره بین روشنی و تاریکی نوسان دارد. اول به عنوان فرد «لا ادری پرهیزگار»، با اهل ایمان، التزام مذهبی دارد. لحظاتی بعد او می‌شود غولی به نام «برادر بزرگ»، پیامبر «اورولی» روز قیامت جنگ‌های بی‌پایان چه جنگ سرد و چه جنگ سایبری.

در فصل‌های بعدی این بخش توجه خواننده به نمود و تجلی متفاوت اورول دوگانه و رابطه‌ی پیچیده‌ی او با اورول انسان و نویسنده جلب شده است. هوشیار بودن نسبت به چنین مقولاتی ما را از پرتگاه و سراشیب روان‌پریشی مصون نگاه می‌دارد؛ زیرا اورول نوعاً در هیئت فرانکشتاین هیولا تصور می‌شود؛ کسی که چهره‌ی اجتماعی مغرور و مفتخر ما را به عنوان فرزندان شایسته‌ی نور و روشنایی آشفته و تیره می‌کند.

فهرست مطالب این کتاب عبارت است از: پیش‌گفتار: دانلد و وینستن در وزارت واقعیت‌های بدیل، بخش نخست: زندگی و نامه‌ها، فصل اول: حیاتی دن‌کیشوت‌وار، غیرقدیسی و سرسختانه، فصل دوم: تبادل نظر با مشت‌پرانی؛ دوره‌های مباحثه‌ی و ایتن قدیمی و اهل جدل مودت‌آمیز، فصل سوم: توفیق ادبی، یا وقتی بلر به اورول تبدیل شد، فصل چهارم: شاهکارهای دوقلوی اورول، مزرعه‌ی حیوانات و هزار و نهصد و هشتاد و چهار، فصل پنجم: یک نسخه‌ی «ناکجاآبادی» از یک دُژم‌شهر کلاسیک، فصل ششم: تاجدار نثر انگلستان، بخش دوم: افسانه و میراث، فصل هفتم: ارتباط فرانسوی، بخش 1: ژان مالاکه، یک «اورول فرانسوی»؟، فصل هشتم: ارتباط فرانسوی، بخش 2: کامو و اورول، شورشی‌ها با یک هدف، فصل نهم: چگونه و چرا اورول به «یک نویسنده‌ی مشهور» تبدیل شد: سوار‌شدن بر امواج زمانه، فصل دهم: «مستثنی‌انگاری کاتولیک»: چرا آمریکای کاتولیک «سنت جورج» را تقدیس کرد، فصل یازدهم: جنگ «اورولی»: از سرد تا سایبری

کتاب «اندیشه‌ی اورول: زندگی و نامه‌ها، اسطوره و میراث» اثر جان رادن در 285 صفحه توسط نشر فرهنگ جاوید منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...
داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...