کتاب «مجموعه‌داستان ایرانی»‌ با ترجمه بهروز دیجوریان توسط انتشارات دوغو در استانبول منتشر و عرضه شد.

بهروز دیجوریان نویسنده و مترجم در گفتگو با مهر، درباره اثر جدید خود گفت: به‌تازگی کتاب جدیدم با عنوان «مجموعه‌داستان ایرانی» توسط انتشارات دوغو (Doğu Kitabevi) در شهر استانبول چاپ شده که عرضه‌اش از جمعه ۱۰ آبان در بازار نشر، پایگاه اینترنتی این‌ناشر و دیگر کتابفروشی‌های اینترنتی آغاز شده است. این‌کتاب ترجمه آثار ۱۰ نویسنده ایرانی ازجمله صادق هدایت، علی اشرف درویشیان، رسول پرویزی، جلال آل احمد، هوشنگ گلشیری، هاشم اکبریانی، جواد مجابی،  علی اکبر جانوند، یوسف علیخانی و داستانی از خودم است و از هر نویسنده، یک، دو یا سه‌اثر کوتاه را در بر می‌گیرد.

وی افزود: امیدوارم این‌کتاب مورد پسند مخاطبان ترکیه‌ای قرار بگیرد چون ناشر اثر بنا دارد درصورت استقبال از داستان‌های کوتاه ایرانی، مجلدات بعدی این‌مجموعه را هم چاپ کند. انتشارات دوغو به ادبیات ایران علاقه دارد و چندین کتاب نیز درباره تاریخ ایران، ایران مدرن و روابط عثمانی و ایران چاپ کرده است. از امروز که نمایشگاه بزرگ کتاب استانبول تا ۱۰ نوامبر برپا می‌شود، برای برنامه‌های جشن امضای کتاب در این‌نمایشگاه حضور دارم. «مجموعه‌داستان ایرانی» با ۱۶۶ صفحه و قیمت ۱۹ لیر ترکیه عرضه می‌شود. طرح جلد این‌کتاب هم توسط وحید چراغی انجام شده است.

این‌مترجم در ادامه گفت: متنی که ناشر برای پشت جلد کتاب انتخاب کرده‌، به این‌ترتیب است: «هنر اصیل، شعر ناب، ادبیات غنی و داستان‌های تاثیر گذار ایرانی در مجموع به گنجینه‌ای می‌ماند؛ ارزشمند درخشان و ماندگار. در این روزگار هر چند واژه‌های واقعی در اقلیت، خفقان و خرافات گم گشته‌اند، اما در میان گونه‌های ادبی و هنری داستان‌های کوتاه در رشد فرهنگی و اجتماعی و بهبود تعاملات انسانی تاثیر به‌سزایی دارند. مجموعه پیش رو گزیده‌ای است از بهترین و شاخص‌ترین نویسندگان چند نسل داستان‌نویسی و ادبیات ایران با درونمایه‌های درام، طنز و طنز تلخ ...»

دیجوریان گفت: همچنین علاوه بر کتاب مذکور، ترجمه ترکی‌ام از رمان «بوف کور» صادق هدایت هم به‌زودی منتشر می‌شود. هر چند این کتاب تاکنون چندین‌بار با ترجمه‌های مختلف و توسط ناشران متنوع، منتشر شده اما با درخواست و استقبال ناشران ترک، دست به این کار زدم و امیدوارم ترجمه خوبی شده باشد. کار روی ترجمه مجموعه داستان «گلچین داستان ایرانی»‌ و «بوف کور» یک سال گذشته من را به خود اختصاص داد و در این‌مدت، بیشتر زمانم را در کتابخانه‌های استانبول و دانشگاه بزرگ این شهر به سر بردم. انگیزه اصلی‌ام هم برای این‌کار این بود که پلی بین ادبیات دو کشور باشم.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...