داستان زندگی "صائب تبریزی"، شاعر پارسی‌گوی سبک هندی در قالب کتابی نوشته "یوسف علیخانی" مکتوب شد. 

 کتاب زندگی "صائب تبریزی" به شیوه داستانی شامل شش بخش: سال‌شمار زندگی، زندگی‌نامه، پیوست‌ها، از نگاه دیگران، فرهنگ اعلام و منابع است. این کتاب از مجموعه کتاب‌های "چهره‌های درخشان" است که زیر نظر شورای کارشناسی دفتر انتشارات کمک آموزشی وزارت آموزش و پرورش منتشر می‌شود.

از دیگر کتاب‌های مجموعه چهره‌های درخشان می‌توان به کتاب‌های "ابوالفضل بیهقی" نوشته داوود غفارزادگان، "خواجه نصیرالدین طوسی" نوشته عبدالحی شماسی، "خاقانی و نظامی" نوشته محسن فرجی، "شهریار" نوشته محمدکاظم مزینانی، "امیرکبیر" نوشته فرهاد حسن‌زاده، عبدالعظیم قریب نوشته کامران محمدی، "احمد آرام" نوشته ابراهیم زاهدی مطلق، "ابن بطوطه" نوشته یوسف علیخانی، "سعدی" نوشته امین فقیری، "جمال‌زاده" نوشته آذردخت بهرامی، "انوری" نوشته شهریار وقفی‌پور، "تختی" نوشته خسرو باباخانی، "جبار باغچه بان" نوشته محمدرضا یوسفی و "فردوسی" نوشته عزت‌الله الوندی اشاره کرد.

 مرجان بصیری، مرتضی کربلایی‌لو، احمد اکبرپور، عبدالمجید نجفی، فریدون حیدری ملک‌میان، منیرالدین بیروتی، داود بختیاری، مهدی الماسی، ناصر نادری، الهه بهشتی، حسین بکایی و محمدرضا بایرامی، از دیگر از دیگر نویسندگان این مجموعه هستند.

مجموعه 200 جلدی چهره‌های درخشان به دبیری داوود غفارزادگان، آماده شده که بیش از نیمی از آن‌ها تاکنون منتشر شده است.

به گزارش فارس در پشت جلد کتاب داستان زندگی "صائب تبریزی" آمده است: هدف از تهیه‌ این مجموعه، که زندگی‌نامه‌‌ مشاهیر و شخصیت‌های معاصر صد سال اخیر را شامل می‌شود، آشنا کردن نسل نوجوان و جوان با زندگی پر فروغ چهره‌های درخشان عصر حاضر است. چهره‌هایی که هر یک در روزگاری، عطر و بوی خاصی را در فضای میهن پراکنده‌اند و در پربار کردن فرهنگ و تمدن این مرز و بوم نقش بسزایی داشته‌اند.

از علیخانی، ماه گذشته نیز مجموعه داستان "اژدهاکشان" به وسیله نشر نگاه و داستان زندگی "حسن صباح" به وسیله نشر ققنوس منتشر شد.

"صائب تبریزی" در 80 صفحه و شمارگان 3000 نسخه به وسیله انتشارات مدرسه منتشر شده است. 

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...