جیمز شاپیرو [James Shapiro] با کتابی که درباره زندگی شکسپیر نوشته به عنوان برنده برندگان جوایز بیلی جیفورد [The Baillie Gifford Prize] انتخاب شد.

جیمز شاپیرو [James Shapiro] : یک سال از زندگی ویلیام شکسپیر» [1599: A Year in the Life of William Shakespeare]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، «۱۵۹۹: یک سال از زندگی ویلیام شکسپیر» [1599: A Year in the Life of William Shakespeare] نوشته جیمز شاپیرو عنوان برنده همه برندگان دوره‌های قبل جایزه بیلی جیفورد را به دست آورد. به این ترتیب هیات داوران جایزه بیلی جیفورد که بهترین کتاب غیرداستانی بریتانیا را هر سال انتخاب می‌کنند این کتاب را به عنوان بهترین کتاب در همه سال‌های اهدای این جایزه برگزیدند.

امسال به مناسبت بیست و پنجمین سال اهدای این جایزه تصمیم گرفته شد برترین کتاب از میان برندگان ۲۴ سال گذشته، جایزه ۲۵هزار پوندی ویژه را دریافت کند. این برنده از میان ۶ کتاب که به فهرست کوتاه برندگان راه یافته بودند برگزیده شد.

در سال ۱۵۹۹، شکسپیر نوشتن «هنری پنجم» را به پایان رساند، «ژولیوس سزار» و «آنطور که شما دوست دارید» را هم به سرعت نوشت و اولین پیش نویس بزرگترین نمایشنامه خود، «هملت» را خلق کرد.

شاپیرو در کتاب برنده‌ سال ۲۰۰۶ با عنوان «۱۵۹۹: یک سال از زندگی ویلیام شکسپیر» نشان می‌دهد که چگونه این نویسنده از نوشتن داستان دو عاشق به خلق اثری چون «هملت» می‌رسد. شاپیرو یک سوال را مهم‌ترین سوال می‌داند: چگونه شکسپیر به شکسپیر به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگانی که تا به حال زندگی کرده است، بدل شد؟

جیمز شاپیرو استاد زبان انگلیسی در دانشگاه کلمبیا است و در آنجا واحد شکسپیرشناسی را تدریس می‌کند. کتاب‌های قبلی او نیز با تحسین بین‌المللی روبه‌رو شده‌اند ؛ از جمله «۱۶۰۶: سال لیر» که برنده جایزه جیمز تیت بلک شد، «۱۵۹۹: یک سال از زندگی ویلیام شکسپیر» که برنده جایزه ساموئل جانسون (نام قبلی جایزه بیلی جیفورد) شد و «شکسپیر در آمریکای تقسیم شده» که به عنوان یکی از ۱۰ کتاب برتر سال توسط نیویورک تایمز انتخاب شد.

شاپیرو همچنین نویسنده «وصیت نامه رقابتی: چه کسی شکسپیر را نوشت؟»، «اوبرامرگاو: داستان دردسرساز مشهورترین نمایشنامه پرشور جهان»، «شکسپیر و یهودیان» و «نمایشنامه نویسان رقیب: مارلو، شکسپیر، جانسون» بوده است. نقدهای وی نیز در نیویورک تایمز ودیگر نشریات ادبی منتشر می‌شوند. او در هیات مدیره شرکت رویال شکسپیر خدمت کرده و به عنوان مشاوره تولیدات تئاتر عمومی در نیویورک کار می‌کند. شاپیرو با سریال «شاه و نمایشنامه‌نویس» برای بی‌بی‌سی هم همکاری کرد و اکنون از داوران جایزه بوکر است.

جیسون کاولی، رئیس داوران این دوره جایزه بیلی جیفورد از «۱۵۹۹» به عنوان کتابی قابل توجه و قانع کننده یاد کرد که تاریخچه ۴ شاهکار و بسیاری آثار دیگر شکسپیر را مدون کرده و با تلفیقی مبتکرانه از تاریخ، سیاست و نقد ادبی اطلاعاتی ارایه کرده که در کمتر جایی می‌توان یافت. وی گفته است: شاپیرو شکسپیر را به صحنه دنیای خودش باز می‌گرداند و با این کار درک ما را؛ نه تنها از آثار بزرگ، بلکه از فضای اجتماعی زمان خودمان نیز دگرگون می کند.

کتاب شاپیرو در رقابت با ۵ کتاب دیگر به عنوان برترین کتاب ربع قرن اخیر انتخاب شد که عبارت بودند از:

کریگ براون، برنده سال ۲۰۲۰ برای کتاب «یک، دو، سه، چهار: بیتلز در طول زمان»
وید دیویس، برنده سال ۲۰۱۲ برای کتاب «به سوی سکوت: جنگ بزرگ، مالوری و فتح اورست»
باربارا دمیک، برنده سال ۲۰۱۰ برای کتاب «چیزی برای حسادت نیست: زندگی واقعی در کره شمالی»
پاتریک رادن کیف، برنده سال ۲۰۲۱ برای کتاب «امپراتوری درد»
مارگارت مک میلان، برنده سال ۲۰۰۲ برای کتاب «پاریس ۱۹۱۹»

این جایزه که برای تجلیل از بهترین کتاب غیرداستانی بریتانیا اهدا می‌شود هر سال به برنده خود ۵۰ هزار پوند جایزه می‌دهد. این جایزه از سال ۱۹۹۹ شروع به کار کرده و تا مدت‌ها با عنوان ساموئل جانسون اهدا می‌شد. هر کتاب غیرداستانی که به زبان انگلیسی نوشته شده و در بریتانیا منتشر شده باشد می‌تواند در این رقابت شرکت کند. از سال ۲۰۱۵ با انتخاب بیلی جیفورد به عنوان اسپانسر، این جایزه با نام جدید اهدا می‌شود.

................ هر روز با کتاب ................

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...