هفتمین دوره جایزه ادبی «ارغوان» با معرفی برگزیدگان و تجلیل از گلی ترقی به کار خود پایان داد.

هفتمین دوره جایزه ادبی «ارغوان»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، در آغاز آیین پایانی این رویداد هنری که شامگاه جمعه ۲۷ تیر ماه در پردیس تئاتر و موسیقی دِکُر (باغ کتاب) برگزار شد، پژمان بازغی که اجرای برنامه را بر عهده داشت، گزارش دبیرخانه این جایزه را درباره روند برگزاری هفتمین دوره این رویداد هنری که با موضوع «چمدان» برگزار شده است، ارائه کرد.

سپس اوژن حقیقی، دبیر هفتمین دوره جایزه «ارغوان» به حاضران خوشامد گفت و بعد از پخش کلیپ جایزه، ویدیویی از عباس عظیمی، یکی از برگزیدگان دوره‌ چهارم این جایزه که موفق شده کتاب مستقل خود را منتشر کند، پخش شد. او که ملیت افغانستانی دارد، درباره تأثیر این جایزه بر روند زندگی‌اش سخن گفت.

سپس زهرا گودرزی، برگزیده دوره اول و دوم این جایزه که او نیز کتاب مستقل خود را منتشر کرده و در برنامه حضور داشت، در سخنان کوتاهی از تاثیرات جایزه‌های ادبی بر کار نویسندگان جوان گفت.

در ادامه، فرهاد توحیدی به نمایندگی از هیات انتخاب جایزه، گزارش این هیات را ارائه کرد. در این گزارش عنوان شد که جایزه «ارغوان» صرفا یک رویداد هنری نیست بلکه با بررسی آثار شرکت‌کنندگان آن می‌توان به آنچه زیر پوست جامعه می‌گذرد، پی برد.

سپس با حضور محمد چرم‌شیر و فرهاد توحیدی برگزیدگان دهم تا چهارم جایزه به شرح زیر معرفی شدند:

دهم: فاضل عیسی پناه املشی از گرگان
نهم: مهشید پارسایی از شیراز
هشتم: حامد امینی از تهران
هفتم: مهسا کیا از تهران
ششم: مژده کشاری‌نژاد از تهران
پنجم: نگار صافی از تهران
چهارم: آیدا پالیزگر از کرج

تقدیر از گلی ترقی
بخش بعدی برنامه به تقدیر از گلی ترقی اختصاص داشت. برای این تجلیل از این نویسنده که سال‌هاست در خارج از کشور به سر می‌برد، لی‌لی گلستان، مترجم، گالری‌دار و عضو هیات داوران جایزه «ارغوان» که دوستی نزدیکی با ترقی داشته، یادداشتی را خواند.

او در این یادداشت، ترقی را یکی از بهترین نویسندگان دوران معاصر دانست که بیشتر قصه‌هایش در گذشته‌ای خوش با خاطراتی شیرین می‌گذرد. گلستان با ستایش زبانِ روان، درست و محکم گلی ترقی، افزود: او با نگارش کتاب «من هم چه‌گوارا هستم» از سوی جامعه ادبی به عنوان نویسنده‌ای حرفه‌ای جدی گرفته شد.

او با اشاره به اقتباس‌های سینمایی از آثار ترقی از جمله فیلم «درخت گلابی» ساخته داریوش مهرجویی، از مهاجرت ترقی به فرانسه گفت و عنوان کرد که بعد از مهاجرت، داستان‌های او رنگ و بوی دیگری گرفته بودند و او میان ماندن در خارج از کشور و بازگشت به ایران دچار تردید بود و خود را سرگشته می‌دید. او همچنین ابراز تأسف کرد که یکی از بهترین آثار ترقی به عنوان «آقای الف» نتوانست از سد مجوز بگذرد و امکان انتشار نیافت.

گلستان در بخش پایانی نوشتار خود به نویسندگان جوان حاضر در برنامه پیشنهاد کرد که همچون یک شوالیه زره آهنین بر تن کنند، با سپری در دست و نیزه‌ای بسیار تیز به نوشتن ادامه بدهند و اصلا ناامید نشوند.

به گزارش روابط عمومی این جایزه، سپس احمد پوری، به عنوان نماینده هیات داوران جایزه، بیانیه این هیات را ارائه کرد و بهره‌گیری از مضامین انسانی را در داستان‌های رسیده به این دوره از جایزه امیدوارکننده خواند و عنوان کرد که ادبیات داستانی در زمانه پرشتاب امروز می‌تواند نویسنده جوان را به تفکر دعوت کند.

در بخش پایانی برنامه، با حضور لی‌لی گلستان، حسین سناپور و احمد پوری جوایز سه برگزیده اول به شرح زیر اعلام شد:

سوم: محمدحسن بیگدلی شاملو از تهران
دوم: نیلوفر عیدی از مشهد
اول: مصطفی ذره‌پرور از تهران

جایزه ادبی «ارغوان» ویژه داستان‌نویسان زیر ۳۰ سالی برگزار می‌شود که کتاب چاپ‌شده‌ای نداشته باشند.

................ هر روز با کتاب ...............

صدام حسین بعد از ۲۴۰ روز در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۳ در مزرعه‌ای در تکریت با ۷۵۰ هزار دلار پول و دو اسلحه کمری دستگیر شد... جان نیکسون تحلیلگر ارشد سیا بود که سال‌های زیادی از زندگی خود را صرف مطالعه زندگی صدام کرده بود. او که تحصیلات خود را در زمینه تاریخ در دانشگاه جورج واشنگتن به پایان رسانده بود در دهه ۱۹۹۰ به استخدام آژانس اطلاعاتی آمریکا درآمد و علاقه‌اش به خاورمیانه باعث شد تا مسئول تحلیل اطلاعات مربوط به ایران و عراق شود... سه تریلیون دلار هزینه این جنگ شد ...
ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...