آئین پایانی ششمین دوره جایزه داستان نویسی «ارغوان» با یادی از ابراهیم گلستان و رضا حداد، شامگاه دیروز شنبه ۲۶ خرداد در پردیس موسیقی و تئاتر باغ کتاب، برگزار شد.

ششمین دوره جایزه داستان نویسی «ارغوان»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، ابراهیم حقیقی رئیس شورای سیاستگذاری جایزه «ارغوان» درباره حداد گفت: قرار بود محمد چرم‌شیر (عضو هیأت انتخاب جایزه ارغوان) درباره رضا حداد صحبت کند اما به دلیل بیماری، نتوانست در برنامه حاضر شود.

وی با نقل قولی از کریم امامی (مترجم فقید) افزود: عمر طولانی سبب می‌شود که رنج از دست دادن عزیزان خود را شاهد باشیم و این چنین است که نظاره‌گر درگذشت دوستانی مانند کیومرث پوراحمد، آتیلا پسیانی، احمدرضا احمدی و … بودیم اما همه این دوستان وجه مشترکی داشتند؛ چیزی شبیه کاشتن نهالی، برومند کردن جوانانی، زدن پل بر رودخانه‌ای و… که سبب شده آنان در وجود همه دوستداران خود تکثیر شوند و تداوم یابند و هرگز نمی‌میرند.

در ادامه، برگزیدگان دوره‌های پیشین ارغوان که بعد از برگزیده شدن در این جایزه موفق شده‌اند کتاب‌های خود را مستقلاً منتشر کنند، به دعوت مجری برنامه روی صحنه رفتند و نکاتی را درباره موفقیت خود و تأثیری که این جایزه بر افزایش اعتماد به نفس آنان داشته که سبب شده بتوانند کتاب‌های خود را منتشر کنند، ارائه کردند. آنان نکاتی را خطاب به جوانانی که در این دوره جایزه شرکت کرده‌اند، بیان و آرزو کردند چراغ این جایزه تا سال‌های سال روشن بماند.

سپس فرهاد توحیدی، نماینده هیأت انتخاب جایزه، توضیحاتی درباره آثار رسیده به این دوره ارائه کرد و گفت: یک خبر خوب داریم و یک خبر بد؛ خبر بد اینکه امسال تعداد داستان‌های رسیده، کمتر از سال‌های قبل بود که دلیل آن را نمی‌دانیم و خبر خوب اینکه برخلاف دوره‌های گذشته که بخشی از کوشش هیأت انتخاب صرف این می‌شد که داستان‌ها را از میان ناداستان و دل‌نوشته بیابند، امسال داستان‌ها سطح کیفی بهتری داشتند که نکته مهمی است.

این نویسنده در عین حال ابراز تأسف کرد که در برخی از داستان‌های ارسال شده، ایرداهای املایی و نگارشی دیده شده و از داستان‌نویسان جوان خواست بیشتر نسبت به زبان فارسی و قوانین نگارشی آن احساس مسئولیت داشته باشند.

توحیدی با تاکید بر اینکه دوست ندارد مانند ممیزها صحبت کند، افزود: متأسفانه بعضی از قصه‌ها فضای سیاهی داشتند و هرچند گرفتاری‌های زیادی داریم اما در زندگی در کنار سیاهی، نیکویی و لطافت هم هست و امیدواریم این خوبی‌ها به داستان‌های جوانان راه یابد.

سپس اسامی برندگان از رتبه دهم تا چهارم به شرح زیر اعلام شد و آنان لوح تقدیر خود را از فرهاد توحیدی دریافت کردند.

دهم: فاطمه عسگری (همدان)
نهم: یلدا یزدانی (شیراز)
هشتم: نجیبه فیروزی (افغانستان ساکن سمنان)
هفتم: زینب محمدبیگی (تهران)
ششم: هانیه رئیسی (کرمان)
پنجم: پریا دوستی (تهران)
چهارم: زهرا شاه حسینی (کرج)

ششمین دوره جایزه داستان نویسی «ارغوان»

بخش بعدی برنامه به بزرگداشت ابراهیم گلستان اختصاص داشت و آیدین آغداشلو با حضور روی صحنه، درباره گلستان گفت: عمری با «گلستان» ها گذشت و سخت بشود آن را جمع‌بندی کرد.
او با یادآوری سخنی از جلال آل احمد درباره گلستان افزود: جلال آل احمد درباره گلستان گفت هیچ کسی را ندیدم که این چنین خود را اشرف مخلوقات بداند و ابراهیم گلستان واقعاً اشرف مخلوقات بود چون زیاد می‌دانست و زیاد خواند و زیاد کار کرد.

در ادامه، حسین سناپور به نمایندگی از هیأت داوران، بیانیه‌ای را درباره آثار این دوره از جایزه ارائه کرد.

بخشی از متن این بیانیه را در ادامه می‌خوانید:

به دوره اوج داستان‌نویسی ایران و رشد جایزه‌های ادبی در دهه ۸۰ اشاره کرد و افزود: همه‌مان می‌دانیم که وضعیت کتاب‌خوانی چندان تعریفی ندارد. می‌دانیم که وضعیت اقتصادی و سیاسی نه پولی در جیب بسیاری از کتاب‌خوان‌ها باقی گذاشته و نه دل‌ودماغی و فرصتی برای داستان‌خوانی. این است که وضع کتاب‌های داستانی، به‌خصوص داستان ایرانی، چندان خوب نیست، یا اصلاً خوب نیست.

سناپور در ادامه این بیانیه با ابراز تأسف از کم فروغ شدن داستان‌نویسی و کم‌رونق شدن جایزه‌های ادبی و نیز کمرنگ شدن نقدهای مطبوعاتی در دوره فعلی، خطاب به نویسندگان جوان افزود: اگر فردا داستان‌نویسی را رها کنید، ما تعجب نمی‌کنیم همچنانکه تعداد زیادی از نویسندگان به دلیل مشکلات گوناگون در گذشته چنین کردند اما عده دیگری نیز هستند که با همه مشکلات، همچنان می‌نویسند و ادامه می‌دهند چون می‌دانند نوشتن، مسیرِ رهایی است، رهایی از این همه تلخی و سیاهی و پوچی که دوروبرمان را گرفته است.

سپس با حضور لیلی گلستان، سناپور و احمد پوری، هیأت داورانِ جشنواره؛ جوایز برگزیدگان سوم تا اول به شرح زیر اهدا شد:

سوم: آیدا رشدی (تهران)
دوم: علی ملاصالحی (تهران)
اول: محدثه نوروزی (اصفهان)

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...