دومینیک باربریس [dominique barbéris] با رمان «راهی از دوست داشتن» [Une facon daimer] برنده جایزه رمان آکادمی فرانسه [Grand prix de l'Académie française] در سال ۲۰۲۳ شد.

دومینیک باربریس [dominique barbéris] راهی از دوست داشتن» [Une facon daimer]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، جایزه رمان آکادمی فرانسه به رمان «راهی از دوست داشتن» که در پایان ماه اوت توسط گالیمار منتشر شد، تعلق گرفت. این کتاب با ۱۴ رای در مقابل ۶ رای آنتوان سنانک برای «صلیب خاکستر» از انتشارات گراسه و ۴ رای سارا چیچه برای «کیمیاها» از انتشارات سویی برنده میدان رقابت شد.

دومینیک باربریس با همراهی تیمش و آنتوان گالیمار گفت: خدا می‌داند که این پاداش نشان‌دهنده چیست. این رمان که در آغاز سپتامبر جایزه کتابفروشان نانسی لو پوینت را دریافت کرده بود، یازدهمین رمان این رمان نویس ۶۵ ساله است. وی در کامرون متولد شده و در بروکسل و سپس در نانت زندگی کرده است. این رمان درباره کشف یک عکس قدیمی است که به راوی اجازه می‌دهد تا به زندگی مادلین، عمه‌اش بپردازد و بار دیگر آن را کشف کند. داستان این رمان در دهه ۱۹۵۰ می‌گذرد که مادلین به دنبال شوهرش به کامرون می‌رود و دنیایی بسیار متفاوت با دنیای خودش را کشف می‌کند.

اولیویه مونی منتقد درباره این اثر نوشت: رمان جدید دومینیک باربریس بیش از هر زمان دیگری با بهترین ظرافت و شکنندگی خلق شده است. در بخشی از کتاب آمده است: امروز آیا دیگر اثری از این دنیا باقی مانده که خاطره غمی رازگونه را به من بباوراند؟ برخی طوری زندگی می‌کنند که انگار در گمنامی محو شده‌اند. آنها دیگر به کسی علاقه‌ای نداشتند. وقتی کوچک بودند، فقط در کریسمس پرتقال داشتند. شاید هیچ کلمه‌ای برای توضیح وجود نداشته باشد. نمی‌دانم چرا امروز این همه غم و اندوه برای من به بار آورده است. وقتی غروب می‌شود از همه اینها چه می‌ماند؟ سه برابر هیچ، یک توپ گمشده، چند آهنگ، شعری از آندره هاردلت. زنی از آنجا گذشت. به آرامی.

این سومین سال پیاپی است که کتابی از گالیمار برنده جایزه رمان آکادمی فرانسه می‌شود و پس از فرانسوا هانری دزرابل برای «استاد من و فاتح من» و جولیانو دا امپولی برای «جادوگر کرملین» بار دیگر اثری از این ناشر جایزه رمان آکادمی فرانسه به ارزش ۱۰۰۰۰ یورو را دریافت می‌کند.

سال ۲۰۲۰ اتین دومونتتی برای رمان «آزمایش بزرگ» از انتشارات استوک به عنوان برنده این آکادمی انتخاب شده بود و سال ۲۰۱۹ لوران بینه با رمان «تمدن‌ها» این جایزه را به خانه برده بود.

جایزه بزرگ رمان آکادمی فرانسه از مهم‌ترین جوایز آکادمی فرانسه و جوایز ادبی این کشور است. این جایزه که سال ۱۹۱۸ تاسیس شد هر سال از سوی فرهنگستان زبان فرانسه به یک نویسنده اهدا می‌شود.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...