سی و سومین شماره مجله ادبی «چامه» ویژه فیض شریفی، شاعر و منتقد ادبی منتشر شد.

سی و سومین شماره مجله ادبی «چامه»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، چامه‌ی این شماره با چند شعر تازه از محمدباقر کلاهی اهری، شاعر برگزیده‌ی شعر فجر سال پیش آغاز شده است. گفت‌وگوی اصلی این شماره به فیض شریفی اختصاص دارد. او در بخشی از مصاحبه‌اش با صادق رحمانی چنین گفته است: «روزی در نمایشگاه کتاب شیراز، با منصور اوجی، کتاب «‌تا نظم هندسی واژه‌ها»ی حقوقی را خریدیم. حقوقی در این کتاب به یکی از شعرهای اوجی اشاره کرده بود و آن را شعری موفق جلوه داده بود. من این کتاب خوب را به دقت خواندم و حدود ۱۰ صفحه، ایرادهایش را برای ایشان نوشتم و فرستادم. استاد حقوقی با من تماس گرفت و خاضعانه گفت. «شما در ادبیات استخوان خرد کرده‌اید، من در چاپ بعدی این نقص‌ها را برطرف می‌کنم، کاش شما شعر زمان ما را ادامه می‌دادید.‌»

دو گفت‌وگوی دیگر نیز در چامه‌ی این شماره آمده است: گفت‌گوی علی عظیمی‌نژادان با دکتر نصرالله پورجوادی درباره سرچشمه‌های عرفان در شعر و گپ و گفت «چامه» با النا رودیکا ایله‌آ درباره‌ی کتاب تازه منتشرشده‌ی «خال هندو» پژوهشی در شعر سبک هندی. این کتاب با مقدمه‌ی سیدمهدی طباطبایی، استاد دانشگاه شهید بهشتی، در انتشارات سوره‌ی مهر چاپ شده است.

در بخش داستان این شماره از «چامه»، دو داستان به نام‌های «نصف روز» و «جواب نه است» از نجیب محفوظ، نویسنده‌ی مصری، با ترجمه‌ی راحله بهادر آمده است. مجتبی صفوی با داستان «روزی شبیه روزهای دیگر»، رؤیا علاءالدینی با «رنگ‌های نه‌این‌جهانی» و جلال مظاهری با «مرخصی» تازه‌های داستان کوتاه خود را منتشر کرده‌اند. مسئولیت کارشناسی داستان بر عهده محمدجواد جزینی است.

در بخش شعر، محمدرضا روزبه، مسعود میری، اکبر قناعت‌زاده، پیمان نوری، مرتضی آل‌کثیر، حسین خسروی،حسین شنوایی، حسن فرخی، مسعود فرح، مهدی باقری حسنی، کلارا مشهور، گالیا توانگر، هومان مهرآذین، کوثر شیخ نجدی، حنظله ربانی و بهروز کمایی، تازه‌ترین شعرهای خود را به «چامه» سپرده‌اند. چند شعر منتشرنشده از مژده پاک‌سرشت در بخش شعر پایان آمده است. دبیری بخش «شعر زمان» بر عهده‌ی ضیاءالدین خالقی است.

در بخش ادبیات و ترجمه: آثاری از شاعران و نویسندگان کشورهای دیگر منتشر شده است. موسی بیدج به ترجمه‌ی شعرهای فؤاد آل‌عواد و کریم چخیور پرداخته است. شعرهای غازی القصیبی را عباس نادری ترجمه کرده است. اسکندر صالحی با مقاله‌ی «تفسیر ابن سینا از فن شعر ارسطو» و سعید یوسف‌نیا با مقاله‌ی «بیدل و فروغ؛ سیر مراتب باطنی در شعر و زندگی» میهمان چامه‌ی این شماره بوده‌اند. ضیاءالدین خالقی به معرفی دو مجموعه شعر «وادی‌های شور» اثر احمد جلیلی و «از لاهوتی تا فرانو» نوشته‌ی کروب رضایی پرداخته است.

شماره آینده چامه در فصل تابستان منتشر خواهد شد و به زمانه، زندگی و آثار محمدرضا عبدالملکیان شاعر مطرح پرداخته خواهد شد.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...