برنده نهایی جایزه هریت تابمن [harriet tubman prize 2022] مشخص شد.

تیا مایلز [Tiya Miles]  همه آنچه که او حمل می‌کرد: سفر چمدان اشلی، خاطرات یک خانواده سیاهپوست (رندوم‌هاوس، 2021)» [All That She Carried: The Journey of Ashley's Sack, a Black Family Keepsake]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، تیا مایلز [Tiya Miles] برای کتاب «همه آنچه که او حمل می‌کرد: سفر چمدان اشلی، خاطرات یک خانواده سیاهپوست (رندوم‌هاوس، 2021)» [All That She Carried: The Journey of Ashley's Sack, a Black Family Keepsake] برنده جایزه هریت تابمن 2022 شد. این جایزه به کتاب‌های غیرداستانی منتشر شده در آمریکا با موضوع تجارت برده و برده‌داری تعلق می‌گیرد.

کتاب مایلز به این موضوع می‌پردازد که چگونه سه نسل از زنان سیاه‌پوست یک گنج خانوادگی را به یکدیگر سپرده‌اند: کیسه‌ای شامل چند شی گران‌بها که در دهه 1850 از یک زن بَرده به دخترش داده شده است.

نوشته تیا مایلز در رقابت با دو فینالیست دیگر یعنی «اروپایی‌های آفریقایی: تاریخ ناگفته» اثر اولیوت اوتل و کتاب «تخته و زنجیر: چگونه تاجران بومی برده، آمریکا را شکل دادند» اثر جاشوا دی روتمن، برنده جایزه هریت تابمن شد.

تیا مایلز، استاد تاریخ مایکل گاروی و استاد موسسه مطالعات پیشرفته رادکلیف در دانشگاه هاروارد است. وی نویسنده سه اثر برنده جوایز مختلف در تاریخ روابط نژادی آمریکاست: «گره‌هایی که پیوند می‌دهند: داستان یک خانواده آفریقایی در بردگی و آزادی»، «خانه روی دیاموند هیل» و «طلوع دیترویت: تاریخ بردگی و آزادی در یک شهر». او همچنین نویسنده مقالات مختلف در زمینه تاریخ، تاریخ و حافظه زنان و فرهنگ عمومی سیاه پوستان است.

متولی جایزه هریت تابمن، مرکز لاپیدوس است که در زمینه تحلیل تاریخی برده‌داری فعالیت می‌کند و زیرمجموعه موسسه تحقیقات فرهنگ سیاهپوست شومبورگ است. این مرکز در سال 2014 با هدیه 2.5 میلیون دلاری روث و سید لاپیدوس راه‌اندازی شد و در حوزه تجارت برده، برده‌داری و ضد برده‌داری فعالیت و از کار محققان با بورسیه‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت حمایت می‌کند.

هریت تابمن، متولد 1820 در کارولینای جنوبی، زنی سیاهپوست بود که به بردگی گرفته شد اما فرار و به دیگران نیز کمک کرد تا آزادی خود را به دست آورند. تابمن همچنین به عنوان پیشاهنگ، جاسوس، سرباز چریک و پرستار فعالیت می‌کرد. وی نخستین زن آفریقایی آمریکایی است که در ارتش خدمت کرده است. او در سال 1920 درگذشت.

جایزه 7500 دلاری هریت تابمن به بهترین کتاب غیرداستانی منتشر شده در آمریکا درباره تجارت برده، برده‌داری و ضد برده‌داری اهدا می‌شود.

جایزه تیا مایلز، برنده هریت تابمن 2022 بهار آینده طی مراسمی به وی اهدا خواهد شد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...