رمان «کارگران فصلی» [Les Jango] نوشته عبدالعزیز برکه ساکن [Abdelaziz Baraka Sakin]، نویسنده سودانی جایزه ادبیات عرب در فرانسه [Prix de la littérature arabe] را از آن خود کرد.

کارگران فصلی [Les Jango]  عبدالعزیز برکه ساکن [Abdelaziz Baraka Sakin]جایزه ادبیات عرب در فرانسه [Prix de la littérature arabe]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، جایزه ادبیات عرب در فرانسه دیروز (9 نوامبر) عبدالعزیز برکه ساکن، نویسنده اهل سودان را برای رمان «کارگران فصلی» به عنوان برنده خود در سال 2020 معرفی کرد.

رمان «کارگران فصلی» چهارمین رمان نویسنده سودانی، روایتگر مصیبت‌ها و دردهای کارگران فصلی در قاره افریقا است که توسط خاویر لوفین به زبان فرانسه ترجمه شده است. این کتاب در سال 2009 به زبان عربی منتشر و در همان سال نیز برنده جایزه ادبی طیب صالح شد و سپس جزو کتب ممنوعه در سودان قرار گرفت.

رئیس هیئت داوران ضمن تحسین ترجمه درخشان رمان درباره آن گفت «شوخ‌طبعی نویسنده و داستان خارق‌العاده او حتی در قلب تاریکی به ماجراجویی بزرگ انسانی و جهانی می‌پیوندد.»


نویسنده سودانی درباره موفقیت رمانش گفت «دریافت چنین جایزه معتبری که نویسندگان مهمی چون جبور الدویهی و سنان انطون پیش‌تر آن را برنده شده‌اند نشانه موفقیت این رمان است و فکر می‌کنم جایزه در زمان مناسبی اتفاق افتاد؛ زیرا رمان از مدارای مذهبی، عشق و انسانیت می‌گوید و ما اکنون در جهانی زندگی می‌کنیم که به خاطر مبارزات خشونت‌آمیز هویتی از هم گسیخته شده. این جایزه هم‌چنین به منزله حمایت اخلاقی و مادی از مبارزه من از یک تبعید به تبعید دیگری است.»

عبدالعزیز برکه ساکن در سال 1963 در شهر کسلا در شرق سودان متولد شد و اکنون در شهر مون پولیه فرانسه در تبعید به سر می‌برد. رمان‌های «عاشق بادیه‌نشین»، «موسیقی استخوان»، «خاکستر آب» و مجموعه داستان «در حاشیه پیاده‌رو» چند نمونه از آثار این نویسنده عرب است که علی‌رغم کیفیت ممتاز به علت وجود لهجه و گویش سودانی در مکالمات بین شخصیت‌های داستان و دشواری در ترجمه، تاکنون تعداد کمی از آن‌ها به زبان‌های دیگر برگردانده شده است.

سال گذشته محمد عبدالنبی، نویسنده مصری برای رمان «اتاق عنکبوت» موفق شد جایزه ادبیات عرب در فرانسه را در سال 2019 برنده شود.

هیئت داوران این جایزه همچنین از رمان «علف‌های هرز» اولین رمان دیما عبدالله، نویسنده لبنانی که جزو نامزدهای نهایی برای دریافت این جایزه بود تقدیر کردند.

جایزه ادبیات عرب در سال 2013 توسط موسسه جهان عرب و بنیاد ژان-لاک لاگاردر تاسیس شد. این جایزه که ارزش مالی آن 10 هزار یورو است تنها جایزه فرانسوی است که از آفرینش ادبی عرب تقدیر می‌کند و به اثری از نویسنده عرب که به زبان فرانسه نوشته یا ترجمه شده باشد جایزه می‌دهد. ترویج و انتشار ادبیات عرب در فرانسه هدف بنیانگذاران این جایزه است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...