همایش سه روزه «اقبال لاهوری» شاعر شرق با حضور اشعری مشاور رئیس جمهور ایران و رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی ایران در بمبئی هندوستان به کار خود پایان داد.

به گزارش فارس، به نقل از اداره کل روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، همایش سه روزه اقبال شاعر شرق توسط خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران و با همکاری مرکز تحقیقات زبان اردو انجمن اسلام از تاریخ نهم تا 11 اسفندماه در محل دانشگاه مهندسی بمبئی با حضور اشعری مشاور رئیس جمهور و رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی، محمدی سرکنسول ایران، نجفی رایزن فرهنگی ایران در دهلی، صیف‌الرحمان سرکنسول کشور افغانستان، میرزایی مسئول خانه فرهنگ ایران و شخصیت‌های برجسته علمی و فرهنگی و روسای بخش‌های زبان فارسی و اردو و علاقه‌مندان به علامه اقبال آغاز شد.

محمد رضا میرزایی مسئول خانه فرهنگ ایران در هند گفت: برای اولین بار است که خانه فرهنگ ایران با همکاری انجمن اسلام بزرگداشتی برای علامه اقبال برگزار می‌کند.
وی افزود:علامه اقبال شیفته زبان و ادبیات فارسی و علاقمند به ایران بود. حامی و پشتیبان وحدت اسلامی بود، ارادت ویژه‌ای به حضرت رسول اکرم(ص) داشت.

دکتر نجفی؛ رایزن فرهنگی ایران در دهلی نو گفت: هند از اوایل قرن پنجم مهد فرهنگ و تمدن ایران و اسلام بود با حضور غزنویان در این سرزمین تا سال 932 هجری که دوره‌ی رسمی سلطنت مسلمانان آغاز گردید و بمدت 330 سال به طول انجامید و پس از آن تا 2 قرن حکومت تیموریان هند مقارن با حکومت صفویان در ایران بود فرهنگ ایرانی و اسلامی بوسیله زبان فارسی نقش عظیمی در احیاء سرزمین هند داشت. در این دوره هشتصد ساله شخصیت های علمی، ادبی و فرهنگی و بویژه عرفانی همچون میرسید علی همدانی فرهنگ ایران را چنان احیاء نمودند که مرحوم علامه اقبال درخصوص میرسید علی همدانی اظهار می دارد که او احیاگر ایرانِ صغیر در این سرزمین بوده است.

وی افزود:اقبال شخصیتی که در سیالکوت پنجاب هند متولد می شود و علیرغم اینکه زبان مادری‌اش پنجابی و زبان هم کیشانش هندی و زبانِ تحصیلاتش انگلیسی است. زبان فارسی را فرا می گیرد و تمام مفاهیم عرفانی، فلسفی و انقلابی خودش را در قالب زبان فارسی ریخته و به احیاگری جامعه می پردازد.

نجفی گفت:اقبال فارسی را بهترین محمل برای احیاء ارزشهای اسلامی و انسانی میدانست. شخصیتی که در عرفان مرید مولانا جلال الدین رومی بود و در غزل غالباً از حافظ پیروی می کرد. او با نوشتن "مثنوی اسرارِ خودی " افکار انسانها را معطوف به ارزشهای انسانی و مسلمانان را به ارزشهای اسلامی سوق می داد.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...