هیئت داوران دوسالانه‌ی تصویرگری براتیسلاوا کتاب «تو یک جهانگردی» به تصویرگری غزل فتح‌الهی را برای دریافت پلاک طلا انتخاب کرد.

تو یک جهانگردی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، هیئت داوران دوسالانه‌ی تصویرگری براتیسلاوا کتاب تو یک جهانگردی به تصویرگری غزل فتح‌الهی را برای دریافت پلاک طلا انتخاب کرد.

تو یک جهانگردی که غزل فتح‌الهی آن را به تصویر کشیده است، به نویسندگی شهرزاد شهرجردی توسط طوطی، کتاب کودک و نوجوان انتشارات فاطمی، منتشر شده است. این کتاب تصویری داستان برادر و خواهری جنگ‌زده را روایت می‌کند که برای زندگی بهتر مجبور به مهاجرت از سرزمینشان می‌شوند. سفر اجباری برادر و خواهر در این داستان به جهانگردی تشبیه شده است؛ آن‌ها در طول سفرشان با مشکلات فراوانی روبه‌رو می‌شوند، اما امیدشان را از دست نمی‌دهند. افزایش امید، ترویج صلح،‌ نکوهش جنگ و درک پدیده‌ی مهاجرت از اهداف مهم این اثر برگزیده است.

تو یک جهانگردی تاکنون در رویدادهای مهمی از جمله دوسالانه‌ی Cow اوکراین، کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، دوسالانه‌ی نشان شیرازه و… به‌عنوان اثر منتخب شناخته شده و حالا برنده‌ی پلاک طلای یکی از مهم‌ترین رویدادهای بین‌المللی تصویرگری کتاب کودک شده است.

دوسالانه‌ی تصویرگری براتیسلاوا یکی از قدیمی‌ترین رویدادهای بین‌المللی تصویرگری کتاب کودک، در کنار جایزه‌ی هانس کریستین اندرسن، از مهم‌ترین جوایز تصویرگری کتاب‌های کودک و نوجوان است. این رویداد از سال ۱۹۶۷ میلادی با پشتیبانی یونسکو و همکاری شعبه‌های ملی دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان در کشور اسلواکی برگزار می‌شود.

هدف مؤسسه‌ی BIBIANA و بنیان‌گذاران این دوسالانه فراهم کردن شرایطی برای ارزیابی و گسترش تصویرگری است. بر همین اساس بهترین آثار منتشرشده در دو سال گذشته به نمایش در می‌آیند و کارشناسان و داوران بین‌المللی از سراسر دنیا از میان آن‌ها آثار برگزیده را انتخاب می‌کنند.

«تو یک جهانگردی»، «جهان مال من است»، «خاله سوسکه»، «لی‌لی کجایی؟»، «به کرگدن بگو بره!» و «ماچوچه و کلاغ» از سوی هیئت داوری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایران به‌عنوان نمایندگان طوطی برای شرکت در مسابقه‌ی دوسالانه‌ی تصویرگری براتیسلاوا ۲۰۲۱ انتخاب شده بودند.

گفتنی است که «مشت‌زن» اثر حسن موسوی جایزه‌ی بزرگ این دوسالانه در سال ۲۰۱۹ را از آن خود کرده بود.

نتایج داوری بیست‌وهشتمین دوره‌ی دوسالانه‌ی تصویرگری براتیسلاوا، ۱۵ اکتبر ۲۰۲۱ (۲۳ مهرماه) در قلعه‌ی قدیمی براتیسلاوا با برگزاری کنفرانس خبری اعلام خواهد شد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...