مایکل روزن [Michael Rosen] نویسنده بریتانیایی برنده جایزه قلم پینتر ۲۰۲۳ برای مجموعه آثار بی‌باکانه‌اش شد.

مایکل روزن [Michael Rosen]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، مایکل روزن، نویسنده بیش از ۲۰۰ کتاب برای کودکان و بزرگسالان، برنده جایزه قلم پینتر سال ۲۰۲۳ برای آنچه داوران از آن به عنوان مجموعه‌ آثار «بی باکی» ‌خواندند که «درس انسانیت» می‌دهد، شد.

روزن این جایزه را در مراسمی که ماه اکتبر در کتابخانه بریتیش برگزار می‌شود، دریافت خواهد کرد. این جایزه که به یاد نمایشنامه‌نویس انگلیسی هارولد پینتر تأسیس شد، به نویسنده‌ای مقیم بریتانیا، ایرلند یا کشورهای مشترک المنافع که - به قول پینتر در سخنرانی سال ۲۰۰۵ برای دریافت جایزه نوبل - عزم ذهنی شدید برای تعریف واقعی حقیقت زندگی و جوامع ما داشته باشد، اهدا می‌شود.

روزن این جایزه را با نویسنده شجاعی تقسیم خواهد کرد که به انتخاب خودش از فهرستی شامل نویسندگان بین‌المللی که فعالانه از آزادی بیان دفاع کرده‌اند و اغلب در معرض خطر هستند، برمی‌گزیند.

روزن ضمن تشکر از دریافت این جایزه گفت: درد و رنج بسیار واقعی است و همیشه وجود دارد.

این نویسنده خالق کتاب‌های پرفروشی است که کتاب پرفروش سال ۱۹۸۹ با عنوان «ما به شکار خرس می‌رویم»، کتابی غم‌انگیز که تجربه غم و اندوه روزن پس از مرگ پسرش را بررسی می‌کند، از جمله آنهاست. از جدیدترین کتاب‌های او هم «انواع خیلی متفاوت عشق» است که او تجربه نزدیک به مرگش را از ابتلا به بیماری کووید ۱۹ شرح داده است.

روث بورثویک، داور این رقابت و رییس بنیاد پن انگلیس، گفت: روزن پیشگام سبکی برای کودکان شده که دنیای روزمره آنها را منعکس می‌کند و با استفاده از طنز و بازی کلمات برای اعتبار بخشیدن به روش‌های تخیلی آنها شکل می‌گیرد.

در کنار بورثویک در هیات داوران، ریموند آنتروبوس شاعر و آمبر میسی بلومفیلد نویسنده و کارگردان تئاتر هم جای داشتند. آنتروبوس از روزن به عنوان یک زبان شناس پرشور، انسان شناس با استعداد، گنج ملی و سفیر چرندیات یاد کرد و افزود: تأثیر چشمگیر و غیرقابل انکار روزن بر زبان، ادبیات و سواد انگلیسی منحصر به فرد و شایسته پاداش‌های مهم است.

میسی بلومفیلد هم از روزن چنین یاد کرد: او یک موهبت نادر و ارزشمند دارد: توانایی پرداختن به جدی‌ترین مسایل زندگی با روحیه شادی، شوخ طبعی و امید. او در پاسخگویی به قدرت جسور است و با این حال درس انسانیت می‌دهد و یادآوری می‌کند چگونه در مواقع آسیب‌پذیری می‌توانیم بهترین نمونه خود را کشف کنیم.

این کارگردان در ادامه روزن را یک «الگو» خواند نه فقط برای «میلیون‌ها کودکی که او در شکل‌دهی دنیایشان نقش داشته است»، بلکه برای «بزرگ‌ترهایشان» و تاکید کرد: ما به چهره‌های شبیه او بیشتری نیاز داریم.

روزن ۷۷ ساله بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ ملک‌الشعرای کودکان بریتانیا بود و در حال حاضر استاد ادبیات کودک در گلداسمیتز، دانشگاه لندن است.

جایزه قلم پینتر سال ۲۰۰۹ تأسیس شد و مالوری بلکمن در سال ۲۰۲۲ این جایزه را دریافت کرد. کارول آن دافی، حنیف قریشی، کاکونسا بوکیراباشاایجا نویسنده اوگاندایی که پس از انتشار اولین کتابش در سال ۲۰۲۰ بازداشت و شکنجه شد و امانوئل آسترا که توسط دولت اریتره در سپتامبر ۲۰۰۱ دستگیر شد از برندگان قبلی این جایزه هستند.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...