بحران سنت ‌ مدرنیته | اعتماد


ادبیات ایران با سیطره مدرنیته دستخوش دگرگونی‌های جدی شده است. مفاهیم نوین مانند ادبیات مضاف، نقد ادبی و ادبیات فولکلوریک، ادبیات کلاسیک ایران را نزد جوانان با چالش روبه‌رو کرده است. انتشار کتاب و مقالات گونه‌گون در حوزه ادبیات مضاف می‌تواند به گسترش نقد ادبی و ادبیات عامه‌پسند پذیرفته‌ شده «نسل زِد» کمک شایانی بکند. ادبیات مضاف، مفهوم مغفول جامعه علمی ایران است. نبود نظریه‌پردازی ملی و میهنی در مباحث توسعه سیاسی و اجتماعی ناشی از بی‌توجهی با ادبیات مضاف است.

نقطه‌های آغاز در ادبیات روشن‌فکری ایران

کتاب «نقطه‌های آغاز در ادبیات روشن‌فکری ایران» نوشته دکتر سیدحسن فاضلی، تدوین حسن خوش‌چشم آرانی با تقریظ حکیمانه استاد سیدحسن امین و همکاری انتشارات چاپخش منتشر شد. مولِّف، مّدوِّن، مُقرِّظ و ناشر کتاب یادشده برآنند که ادیبان و خوانندگان را به موضوع ادبیات مضاف توجهی شایسته دهند.

ادبیات مضاف بن‌مایه فلسفه‌ مضاف است. برون‌رفت از کاستی‌های نوشتاری درخصوص مباحث توسعه سیاسی و اجتماعی، نقد ادبی و تحلیل ادبیات فولکلوریک ضروری است که ادبیات مضاف گسترش یابد. نویسندگان کتاب «نقطه‌های آغاز در ادبیات روشن‌فکری ایران» باور دارند ادبیات ایران از گذشته تاکنون مروج سُنت و مخالف مدرنیته بوده است. پرواضح است که ملاحظات سنتی، راه توسعه را ناهموار می‌کند.

یگانه بحران موثر ایران بحران سنت‌مدرنیته است. کتاب یادشده تسهیم درست و منطقی از عوامل و ابزار تجددطلبی در دویست ساله گذشته ارایه می‌دهد. فصول چهارگانه کتاب به شرح زیر تدوین شده است: فصل نخست کلیات، فصل دوم آرای میرزا فتحعلی آخوندزاده، فصل سوم آرای میرزا ملکم‌خان، فصل چهارم آرای میرزا عبدالرحیم طالبوف. کتاب «نقطه‌های آغاز در ادبیات روشن‌فکری ایران» سبک نوینی از مطالعه بین‌رشته‌ای را در حوزه علوم انسانی معرفی کرده است که خوانندگان از مطالعه آن پشیمان نخواهند شد؛ زیرا مفاهیم پذیرفته‌شده روشن‌فکران امروزین رابطه تنگاتنگی با روشن‌فکران گذشته دارد. مباحث روشن‌فکران امروزین عبارت است از علل برتری تمدن غرب بر تمدن شرق، مناظره‌های علم و دین یا دانشگاهیان و حوزویان، مسائل نوظهور در علوم انسانی به‌ویژه حوزه ادیان و... برای پاسخ به اشکال‌های مطرح در مباحث یادشده، شناخت تاریخ و ادبیات روشن‌فکری ایران لازم است.

ادبیات ایران با سیطره مدرنیته دستخوش دگرگونی‌های جدی شده است. مفاهیم نوین مانند ادبیات مضاف، نقد ادبی و ادبیات فولکلوریک ادبیات کلاسیک ایران را نزد جوانان با چالش روبه‌رو کرده است؛ برای برون‌رفت از کاستی‌های نوشتاری درخصوص مباحث توسعه سیاسی و اجتماعی، نقد ادبی و تحلیل ادبیات فولکلوریک ضروری است که ادبیات مضاف گسترش یابد. نویسندگان کتاب «نقطه‌های آغاز در ادبیات روشن‌فکری ایران» باور دارند ادبیات ایران از گذشته تاکنون مروج سنت و مخالف مدرنیته بوده است. تهران در دوره قاجار پایتخت سیاسی ایران شد که غلبه اندیشه‌های صوفی‌گری و اخباری‌گری مانع جدی توسعه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شد. تبریز در دوره قاجار پایتخت فرهنگی و محل زندگی و حکومت‌داری ولی عهد پادشاهان قاجار بود. ورود اندیشه‌های و نمودهای فرهنگی تمدن غرب پس از شکست‌های نظامی ایران در دوره ولیعهدی عباس‌میرزا شکل گرفت و ایده فرستادن دانشجویان به خارج کشور عملیاتی شد. پرواضح است که ملاحظات سنتی راه توسعه را ناهموار کرد و تقلید از فرهنگ غرب و القای آن به جامعه جایگزین اندیشه‌های عباس‌میرزا شد که در آغاز جوانی درگذشت، به قهقرا رفت و این دیوار بنای توسعه ایران کج چیده شد و شوربختانه هنوز هم به‌ صورت کج ادامه داده می‌شود. برای توسعه کشور دو مساله اساسی لازم است: اصلاحات و بازدارندگی.

عباس‌میرزا تشخیص و تجویز درستی داشت؛ ولی نسخه او را فرزندان و جانشینانش اجرا نکردند. ناگفته پیداست که نتوانستند انجام دهند چون واژگان استبداد و انحصار داخلی و انتقام از دشمنان، مانع ظهور مسائل توسعه در ایران شد و اکنون هم ادامه دارد. یگانه بحران موثر ایران بحران سنت ‌مدرنیته است. کتاب یادشده تسهیم درست و منطقی از عوامل و ابزار تجددطلبی در دویست ساله گذشته ارایه می‌دهد.

فصول چهارگانه کتاب به شرح زیر تدوین شده است: فصل اول کلیات، فصل دوم آرای میرزا فتحعلی آخوندزاده، فصل سوم آرای میرزاملکم خان، فصل چهارم آرای میرزاعبدالرحیم طالبوف. کتاب «نقطه‌های آغاز در ادبیات روشن‌فکری ایران» سبک نوینی از مطالعه بین‌رشته‌ای را در حوزه علوم انسانی معرفی کرده است که خوانندگان از مطالعه آن پشیمان نخواهند شد؛ زیرا مفاهیم پذیرفته ‌شده روشن‌فکران امروزین رابطه تنگاتنگی با روشن‌فکران گذشته دارد. مباحث روشن‌فکران امروزین عبارت است از علل برتری تمدن غرب بر تمدن شرق، مناظره‌ها علم و دین یا دانشگاهیان و حوزویان، مسائل نوظهور در علوم انسانی به‌ویژه حوزه ادیان و... برای پاسخ به اشکال‌‌ مطرح در مباحث یادشده، شناخت تاریخ و ادبیات روشن‌فکری ایران لازم است که با مطالعه این کتاب به آن دست می‌یابید.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...