کتاب «دویدن تا تهِ بودن (شش پژوهش فلسفی در شعر سهراب سپهری)» نوشته پگاه مصلح توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش مهر این‌کتاب ۶ مقاله یا مطلب درباره شعر سهراب سپهری را از پگاه مصلح عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی شامل می‌شود. نویسنده کتاب در معرفی آن می‌گوید انس من با سهراب سبب شد سروده‌های او را بارها بخوانم و هر بار گنجایش‌های فکری تازه‌ای در آن‌ها پیدا کنم. از سوی دیگر، به پژوهش در آن‌چه تاکنون درباره سهراب و شعرش نوشته شده، پرداختم و بیشتر نوشته‌های مربوط به او را خواندم. سخنانی برای گفتن داشتم که جای آن‌ها را خالی دیدم. مقاله‌های کتاب پیش‌رو به‌تعبیر نویسنده‌اش برای بیان دریافته‌هایی نوشته شده‌اند که به نظرش رسیده گفته نشده یا چنان‌که باید گفته نشده بودند.

مصلح درباره سهراب سپهری بر این باور است که از آگاه‌ترین شاعران و هنرمندان زمان خود بوده است؛ در دانشگاه تهران درس خوانده و بخش بزرگی از سال‌های جوانی‌اش را در سفرهای درازمدت و اقامت‌های طولانی در ژاپن، هند، اروپا و آمریکا گذرانده است. نویسنده «دویدن تا ته بودن» می‌گوید از خاطره‌نویسی‌های سپهری در ژاپن، معلوم است که مشاهده‌گری ریزبین هم بوده و جهان ذهنی و عینی را توامان با هم جستجو می‌کرده است.

۶ مقاله مندرج در این‌کتاب به‌این‌ترتیب‌اند: «یاد من باشد تنها هستم: رویکرد فلسفی به "تنهایی" سهراب سپهری»، «"مسئول" زیباشدن پر شاپرک کیست؟ : تاملی در نسبت مرگ و زیبایی»، «هیچ ملایم: مواجهه با "هیچ" از نوع دیگر»، «نسبت "سیاست" و "امر سیاسی" در خوانش ادبیات» ریتوریک: مطالعه موردی شعر سهراب سپهری»، «سخن از زمین، سخن از جنس زمان» و «آب خوردن بی‌فلسفه: جاذبه و دافعه فلسفه در هستی شاعرانه سهراب سپهری».

نویسنده این‌کتاب همچنین معتقد است نگاه و قضاوت تکراری و تقلیدی که در نوشته‌های مرتبط با سهراب سپهری وجود دارد، به غیرسیاسی‌بودن اشعار او باز می‌گردد و سیاست‌زدگی جامعه سبب شده برخی معیار شعر خوب و به‌طورکلی معیار ادب و هنر را درگیری در جدال‌های سیاسی تلقی کنند. عده‌ای هم پا را فراتر از این‌ گذاشته‌اند و خود را مجاز دانسته‌اند که به هر شاعر و نویسنده‌ای که مطابق با چنین معیاری نسراید و ننویسد، پرخاش کرده و ناسزا بگویند. بخشی از مطالب کتاب، از همین دیدگاه نویسنده ناشی می‌شوند.

در بخشی از این‌کتاب می‌خوانیم:

نسبت میان شعرسرایی در وجه ریتوریک _ همچون شعرسراییِ سهراب سپهری _ و امر سیاسی از آنچه درباره شعر تغزلی گفته شد نیز فراتر می‌رود. زیرا این‌گونه سرایش نوعی کنش کلامیِ خطابی با رویکرد اجتماعی آشکار است. خودِ حضور فعال یک شاعر با وجه خطابی شعرش در متن جامعه‌ای که با مناسبات قدرت متعین می‌شود، صرف‌نظر از مضمون شعر او، امری سیاسی است. هرچند نسبت میان کنش کلامی ریتوریک و امر سیاسی از دوره مدرن تا امروز آشکارتر شده است، نباید فراموش کرد که در یونان باستان نیز این نسبت نزد مردمان اهل تامل شناخته شده بود. بخش بزرگی از کوشش فکری سقراط و افلاطون صرف رویارویی با سوفیست‌ها شد که شیوه اصلی کار خود را بر پایه ریتوریک بنا نهاده بودند و از این طریق در حوزه سیاسی آتن نیز تاثیر بسیاری داشتند. افزون بر این، سود جستنِ سوفیست‌ها از شعر ریتوریکِ پیشینیان در کار آموزشی خود نیز دامنه ارتباط این گونه شعر سرایی و امر سیاسی را نشان می‌دهد. برخی از پژوهشگران حتی بر این باورند که آرای اخلاقی آتن در سده پنجم پیش از میلاد میراث شاعران، نمایشنامه‌نویسان و خطیبانی بوده است که به شیوه سوفیستی آموزش می‌دیدند و از این رو، افلاطون در حمله به این گروه‌ها در واقع به کل فرهنگ اعتقادی محیط خویش حمله می‌کرد.

در یونان باستان کسانی را که زندگی کاملا خصوصی داشتند و، با بی‌اعتنایی به دولت و جامعه، در زندگی اجتماعی مشارکت موثری نمی‌کردند «ایدیوت» می‌خواندند. اما نگاه عموم مردم به شاعرانی که شعر خطابی می‌سرودند این‌گونه نبود و در واقع اینان با سرایش یا کنش کلامی خود در جامعه حضور فعال داشتند. در جامعه امروز نیز حضور فعال شاعری که مردمان را مخاطب قرار می‌دهد و می‌کوشد در زندگی فردی و جمعی ایشان دگرگونی ایجاد کند به‌خودیِ‌خود رویدادی در حیطه امر سیاسی است. اکنون با توجه به این‌که شعر سهراب به‌طور کلی در موضع «وازنش» سیاست قرار دارد، نخست باید چندوچون این وازنش را دریابیم. سپس از آن‌جا که این موضع‌گیری در حیطه امر سیاسی روی می‌دهد و هر وازنشی متضمن وجه ایجابی است، باید بنگریم که چنین وازنشی به طور ایجابی چه تضمنات سیاسی‌ای دارد.

این‌کتاب با ۱۶۷ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۸ هزار تومان منتشر شده است.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...