به همراه تجدید چاپ "درباره‌ی نمایش" ژان پل سارتر، نمایش‌نامه‌ی "گوشه‌نشینان آلتونا"ی این نویسنده‌ی فرانسوی با ترجمه‌ی ابوالحسن نجفی پس از 41 سال منتشر شد.

به گزارش ایسنا، این اثر که نمایش‌نامه‌ای سه‌پرده‌یی از سارتر است، اولین‌بار در سال 1345 با ترجمه‌ی نجفی منتشر شد و حالا پس از سال‌ها با ویرایش و بازنگری و تغییراتی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

نجفی چاپ دوم "درباره‌ی نمایش" سارتر را هم با بازنگری برای چاپ مجدد داده است. این کتاب که چاپ اول آن به قبل از انقلاب بازمی‌گردد، با افزودن بخش‌هایی در ترجمه توسط نشر یادشده به تازگی برای دریافت مجوز انتشار ارایه شده است.

همچنین "بیست‌ و یک داستان از بیست ‌و یک نویسنده‌ی فرانسه" از این مترجم  به تازگی به چاپ دوم رسیده است. از جمله‌ی این نویسندگان به سارتر، دوریس ویان، روژه ایکور و موروآ می‌توان اشاره کرد.

این مترجم پیشکسوت چندی پیش عنوان کرده بود، درباره‌ی تجدید چاپ آثارش دغدغه دارد؛ کتاب‌های زیادی برای تجدید چاپ نزد ناشران مختلف آماده دارد؛ اما نمی‌خواهد به همان شکل گذشته منتشر شوند و ترجیح می‌دهد آن‌ها را با ترجمه‌ی روز منطبق کند. او البته نداشتن وقت را دلیل تعلل در این امر عنوان کرده بود.

ابوالحسن نجفی متولد سال 1306 اصفهان است. اولین کتابش را با عنوان «بچه‌های کوچک قرن» از کریستین روشفور در سال 1344 منتشر کرده است و از دیگر ترجمه‌هایش، «شنبه و یکشنبه در کنار دریا» (روبر مرل)، «کالیگولا» (آلبر کامو)، «عیش و نیستى» (تیرى مونیه)، «خانواده‌ی تیبو» (روژه مارتن دوگار)، «نژاد و تاریخ» (لکودلوى استروس)، «ضد خاطرات» (آندره مالرو) و «وظیفه‌ی ادبیات» (ژان پل سارتر) را می‌توان نام برد.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...