به گزارش ایبنا انجمن صنفی عکاسان سینمای ایران هرساله مسابقه‌‌ای برگزار می‌کند که عکاسان سینمایی، عکس‌هایی که از صحنه و پشت صحنه فیلم‌های تولیدی یا اکران شده برداشته‌اند را به چالش می‌گذارند. امسال نیز پنجمین دوره این مسابقه برگزار شد که برخلاف دوره‌های پیشین، مجموعه عکس‌های ارسالی توسط اعضای هیئت مدیره انجمن شامل محمد فوقانی، حسن شجاعی، مهدی حیدری و مسعود اشتری انتخاب شده و با همکاری موسسه سینما شهر، خانه سینما و انجمن صنفی عکاسان سینما در قالب کتابی به نام «گاهی نگاهی» منتشر شد.

این کتاب مجموعه عکس‌های آرزو اتحاد از فیلم «لابیرنت»، حافظ احمدی از فیلم «قصر شیرین»، رز ارغوان‌آذر از فیلم «روزهای نارنجی»، مسعود اشتری از فیلم «مسخره باز»، محمد بدرلو از فیلم «بیست‌وسه نفر»، کوروش پیرو از فیلم «دیدن این فیلم جرم است»، جلال حمیدی‌‌ از فیلم «سینما شهر قصه»، مهدی حیدری از فیلم «تیغ و ترمه»، نوید سجادی حسینی از فیلم «بی ‌سر»، امیرحسین شجاعی از فیلم «آشغال‌های دوست‌ داشتنی و متری شیش و نیم»، حسن شجاعی از فیلم «من دیوانه نیستم»، بهروز صادقی از فیلم «قطار آن شب»، امید صالحی از فیلم «شبی که ماه کامل شد» محمد فوقانی از فیلم «تگزاس 2 و روی خط صفر»، زهرا مصفا تبریزی از فیلم «ما همه با هم هستیم، مهمانخانه ماه نو و زعفرانیه 14 تیر»، حسن ناحی از فیلم «رویای سهراب» و علی نیک‌رفتار از فیلم «سرو زیر آب» را شامل می‌شود.

در این دوره از مسابقه عکس جشن عکاسان سینما، محمد بدرلو برای مجموعه عکس‌های فیلم «بیست‌وسه نفر» و «سرخپوست»، امید صالحی برای مجموعه عکس‌های فیلم «شبی که ماه کامل شد»، امیرحسین شجاعی برای مجموعه عکس‌های فیلم «متری شیش و نیم» و آرزو اتحاد برای مجموعه عکس‌های فیلم «لابیرنت» نامزد دریافت تندیس بهترین عکاس سال سینما شدند و در نهایت امید صالحی این تندیس را دریافت کرد.
 


صحنه‌ای از فیلم قطار آن شب | بهروز صادقی

در قسمتی از مقدمه این کتاب آمده است: «انجمن صنفی عکاسان سینما، اولین تشکل بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌باشد، و قریب به بیست‌و شش سال فعالیت تنها انجمنی است که در حیطه سینما فعالیت داشته و به عنوان بازوی تبلیغاتی سینما در جذب مخاطب از طریق تهیه عکس‌های سینمایی مشغول است. عکس‌هایی که علاوه بر جنبه هنری در زمینه تجاری نیز تاثیر بسزایی بر اقتصاد سینما داشته و خواهد داشت.»
علی نیک‌رفتار رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی عکاسان سینمای ایران و دبیر پنجمین دوره جشن عکاسان سینمای ایران درگفت‌وگو با ایبنا گفت: این کتاب شامل هفتاد و هشت عکس از هفده عکاس و بیست دو فیلم است. تمام این عکاسان نیز عضو انجمن صنفی عکاسان سینمای ایران هستند. این مجموعه عکس به زودی توزیع شده و وارد بازار کتاب می‌شود.
 


صحنه‌ای از فیلم شبی که ماه کامل شد


انتشارات آ با همکاری نشر اساطیر پارسی کتاب «گاهی نگاهی، کتاب سال آثار عکاسان سینمای ایران 1398» را در 1000 نسخه، 84 صفحه و با قیمت 120000 تومان منتشرکرده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...