به گزارش ایبنا انجمن صنفی عکاسان سینمای ایران هرساله مسابقه‌‌ای برگزار می‌کند که عکاسان سینمایی، عکس‌هایی که از صحنه و پشت صحنه فیلم‌های تولیدی یا اکران شده برداشته‌اند را به چالش می‌گذارند. امسال نیز پنجمین دوره این مسابقه برگزار شد که برخلاف دوره‌های پیشین، مجموعه عکس‌های ارسالی توسط اعضای هیئت مدیره انجمن شامل محمد فوقانی، حسن شجاعی، مهدی حیدری و مسعود اشتری انتخاب شده و با همکاری موسسه سینما شهر، خانه سینما و انجمن صنفی عکاسان سینما در قالب کتابی به نام «گاهی نگاهی» منتشر شد.

این کتاب مجموعه عکس‌های آرزو اتحاد از فیلم «لابیرنت»، حافظ احمدی از فیلم «قصر شیرین»، رز ارغوان‌آذر از فیلم «روزهای نارنجی»، مسعود اشتری از فیلم «مسخره باز»، محمد بدرلو از فیلم «بیست‌وسه نفر»، کوروش پیرو از فیلم «دیدن این فیلم جرم است»، جلال حمیدی‌‌ از فیلم «سینما شهر قصه»، مهدی حیدری از فیلم «تیغ و ترمه»، نوید سجادی حسینی از فیلم «بی ‌سر»، امیرحسین شجاعی از فیلم «آشغال‌های دوست‌ داشتنی و متری شیش و نیم»، حسن شجاعی از فیلم «من دیوانه نیستم»، بهروز صادقی از فیلم «قطار آن شب»، امید صالحی از فیلم «شبی که ماه کامل شد» محمد فوقانی از فیلم «تگزاس 2 و روی خط صفر»، زهرا مصفا تبریزی از فیلم «ما همه با هم هستیم، مهمانخانه ماه نو و زعفرانیه 14 تیر»، حسن ناحی از فیلم «رویای سهراب» و علی نیک‌رفتار از فیلم «سرو زیر آب» را شامل می‌شود.

در این دوره از مسابقه عکس جشن عکاسان سینما، محمد بدرلو برای مجموعه عکس‌های فیلم «بیست‌وسه نفر» و «سرخپوست»، امید صالحی برای مجموعه عکس‌های فیلم «شبی که ماه کامل شد»، امیرحسین شجاعی برای مجموعه عکس‌های فیلم «متری شیش و نیم» و آرزو اتحاد برای مجموعه عکس‌های فیلم «لابیرنت» نامزد دریافت تندیس بهترین عکاس سال سینما شدند و در نهایت امید صالحی این تندیس را دریافت کرد.
 


صحنه‌ای از فیلم قطار آن شب | بهروز صادقی

در قسمتی از مقدمه این کتاب آمده است: «انجمن صنفی عکاسان سینما، اولین تشکل بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌باشد، و قریب به بیست‌و شش سال فعالیت تنها انجمنی است که در حیطه سینما فعالیت داشته و به عنوان بازوی تبلیغاتی سینما در جذب مخاطب از طریق تهیه عکس‌های سینمایی مشغول است. عکس‌هایی که علاوه بر جنبه هنری در زمینه تجاری نیز تاثیر بسزایی بر اقتصاد سینما داشته و خواهد داشت.»
علی نیک‌رفتار رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی عکاسان سینمای ایران و دبیر پنجمین دوره جشن عکاسان سینمای ایران درگفت‌وگو با ایبنا گفت: این کتاب شامل هفتاد و هشت عکس از هفده عکاس و بیست دو فیلم است. تمام این عکاسان نیز عضو انجمن صنفی عکاسان سینمای ایران هستند. این مجموعه عکس به زودی توزیع شده و وارد بازار کتاب می‌شود.
 


صحنه‌ای از فیلم شبی که ماه کامل شد


انتشارات آ با همکاری نشر اساطیر پارسی کتاب «گاهی نگاهی، کتاب سال آثار عکاسان سینمای ایران 1398» را در 1000 نسخه، 84 صفحه و با قیمت 120000 تومان منتشرکرده است.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...