در حالی که پست فرانسه به مناسبت شصتمین سالگرد انتشار کتاب‌های مصور «آستریکس و اوبلیکس» ۱۲ قطعه تمبر از شخصیت‌های این مجموعه منتشر کرد، یک کتاب جدید از این مجموعه نیز پاییز به بازار می‌آید.

به گزارش مهر به نقل از اکتوالیته، در شصتمین سالگرد انتشار کتاب‌های تصویری «آستریکس و اوبلیکس» که از مشهورترین کتاب‌های مصور جهان است، ۱۲ قطعه تمبر از سوی پست فرانسه منتشر شد.

در حالی که نخستین کتاب از این مجموعه ۲۹ اکتبر ۱۹۵۹ منتشر شده این تمبرها در ۳ میلیون نسخه به قیمت ۱۰.۵۶ یورو همین ماه (ژوئن) منتشر شده است.

این اولین بار نیست که شخصیت‌های این مجموعه که خالق آنها رنه گوسینی (۱۹۷۷-۱۹۲۶) و آلبرت اودرزو (متولد ۱۹۲۷) بودند، روی تمبر ظاهر می‌شوند.

نخستین بار فرانسه در سال ۱۹۹۹ برای تجلیل از این شخصیت‌های کارتونی سه تمبر متفاوت در ۱۰ میلیون نسخه منتشر کرد که در آلبومی به تیراژ یک میلیون نسخه منتشر شد.

در عین حال انتشارت اشت کودکان اعلام کرد اکتبر امسال داستان جدیدی از این دو شخصیت مشهور را منتشر می‌کند. در این کتاب جدید این دو تصمیم می گیرند که به اتفاق دختر رهبر گل‌ها سفری انجام دهند.

اسم این کتاب «آستریکس و دختر رییس قبیله» است و ژان-ایو فری و دیدیه کنراد خالقان آن خواهند بود. این دو به روال قدیمی آلبرتو اودرزو و رنه گوسینی عناوین جدید این مجموعه را خلق می‌کنند. این کتاب چهارمین کتابی است که توسط این دو به عنوان گروه جدید منتشر می‌شود.

ماجراهای این دو شخصیت که در اصل توسط رنه گوسینی با تصویرگری دوست هنرمندش آلبرت اودروز خلق شدند و پس از درگذشت گوسینی در سال ۱۹۷۷ توسط تصویرگر مجموعه به مسیر خود ادامه دادند، پس از وقفه‌ای هشت ساله، با داستان و تصویر این دو هنرمند ادامه یافته است.

این شخصیت‌ها چنان در فرهنگ فرانسه ریشه دارند که انتشار سی و پنجمین کتاب از این مجموعه با ضرب سکه هایی همراه شده که آستریکس و همراه همیشگی اش اوبلیکس را در سرزمین رومن‌ها تصویر می کرد.

یک نماد فرهنگی

نظرات مطرح شده در آستریکس در طی این سال‌ها آن را به یک نماد فرهنگی بدل کرده است.

شوخ طبعی گلی یکی از مهمترین این دیدگاه‌ها است. در واقع در مرکز موفقیت این مجموعه یک نابخردی فلسفی وجود دارد که در دل هر یک از داستان‌ها به ظرافت پیچیده شده است. حتی با نگاهی به اسامی شخصیت‌ها نیز می‌توان طنز به کار رفته در انتخاب آنها را دریافت.

غذاها و دیالوگ‌های جالب این مجموعه نیز در کنار بازی‌های خطرناک شخصیت‌هایش در طی سال‌ها جالب توجه بوده‌اند.

در عین حال در مورد خود آستریکس و اوبلیکس هم با توجه به قد و شمایل این دو چیزی هست که یادآور لورل و هاردی می شود و مخالفت‌های این دو با همدیگر نیز جالب است.

در دل این قصه‌ها چیزهایی نیز یادآور روزهای نخست «سیمپسون‌ها» هست و آن این خاصیت است که می‌تواند همزمان هم کودکان و هم والدین آنها را سرگرم کند.

در عین حال شوخی‌ها و جوک‌هایی که لابه لای این داستان‌ها تنیده شده به نوعی نیازمند درکی از زبان و فرهنگ لاتین است تا به صورت کامل بتوان از آن لذت برد. سبک نقاشی‌های این مجموعه نیز در عین حال که خوشایند بچه‌هاست به اندازه کافی هنرمندانه هست که بتواند نشان دهنده نبوغ کلاسیک خالقان آن در جلب بزرگ‌ترها باشد.

خالقان مجموعه

هر چند درباره همکاری دو هنرمند خالق این مجموعه زیاد گفته شده اما ریشه‌های هنری آنها جالب است. رنه گوسینی در پاریس سال ۱۹۲۶ از خانواده‌ای مهاجر لهستانی متولد شد ولی بیشتر بچگی‌اش را در آرژانتین سر کرد و بعد راهی نیورک شد تا کارتونیست شود.

آلبرت اودرزو با وجود اینکه ۶ انگشتی بود، اما متعارف تر از گوسینی بود. این دو در دهه ۱۹۵۰ در پاریس با هم آشنا شدند و در مجله «پایلوت» که برای درک بهتر از کارتون‌های فرانسوی و بلژیکی ایجاد شده بود، با هم همکاری کردند.

اولین کتاب مصور آنها با عنوان «آستریکس گل» سال ۱۹۶۰ منتشر شد و همکاری این دو آنقدر خوب پیش رفت که ظرف یک سال چند کتاب دیگر خلق کردند.

این مجموعه توسط رنه گوسینی داستان‌نویسی شده و توسط آلبرت اودرزو به تصویر درآمده‌اند. داستان‌های این مجموعه در دهکده‌ای از مردم گل که در مقابل اشغال رومی‌ها مبارزه می‌کنند روی می‌دهد.

آستریکس هرگز موفق نشد تا در آمریکا بازار خوبی به دست بیاورد اما یکی از کتاب‌های پرفروش بریتانیا بوده است و در واقع اولین کتابی است که در دهه ۱۹۶۰ به صورت مجموعه در بریتانیا منتشر شد بدون اینکه ترجمه شده است.

سال ۱۹۸۳ اولین بازی ویدیویی این شخصیت ها به بازار آمد و پارک موضوعی آن سال ۱۹۸۹ در پاریس ایجاد و به دومین پارک موضوعی پرمخاطب فرانسه بدل شد.

پس از مرگ گوسینی در سال ۱۹۷۷ و تا سال ۲۰۰۹، اودرزو نوشتن داستان کتاب‌ها را نیز خود برعهده گرفت. در دسامبر ۲۰۰۸، اودرزو امتیاز مجموعه اَستِریکس را به شرکت اشت واگذار کرد.

سال ۲۰۰۹ سی و چهارمین و آخرین کتابی که توسط اودرزو نوشته و نقاشی شد با عنوان «تولد آستریکس و اوبلیکس: کتاب طلایی» در پنجاهمین سالگرد انتشار این مجموعه به بازار آمد.

از سال ۲۰۱۱ این مجموعه با خلق کتاب سی‌و چهارم ادامه یافت و سه کتاب دیگر از این مجموعه که توسط ژان ایو فری نوشته و توسط دیدیه کنراد ترسیم شده‌اند، منتشر شد که شامل «آَستریکس و پیکت‌ها» در سال ۲۰۱۳، «آستریکس و طومار گمشده» در سال ۲۰۱۵ و «آستریکس و مسابقه ارابه رانی» در سال ۲۰۱۷ بوده است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...