رمان «گورمه رپسودی» [Gourmet rhapsody]نوشته موریل باربری [Muriel Barbery] با ترجمه لیلا نظری توسط انتشارات آوند دانش منتشر و راهی بازار نشر شد.

گورمه رپسودی» [Gourmet rhapsody]نوشته موریل باربری [Muriel Barbery]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، موریل باربری نویسنده این‌کتاب، متولد سال ۱۹۶۹ در کازابلانکای مراکش است. باربری نویسنده فرانسوی مراکشی‌الاصل است که به تدریس فلسفه اشتغال دارد. او فلسفه را در مدرسه عالی فونتنی سن‌کلود آموخته است. او طی سال‌های اخیر ساکن ژاپن بوده است.

این‌نویسنده اولین‌رمان خود را با عنوان «گورمه رپسودی» سال ۲۰۰۰ منتشر کرد. کتاب دیگرش با عنوان «ظرافت جوجه‌تیغی» سال ۲۰۰۶ چاپ شد و برایش جوایز متعدد و فروش میلیونی به ارمغان آورد. این‌دو کتاب توسط انتشارات گالیمار چاپ شدند.

رمان «گورمه رپسودی» با ترجمه عنوان «پرخوری» داستانی پر از خوشمزه‌هایی است که مخاطب را به کمک حس چشایی و بویایی به دنیای درونی شخصیت‌های کتاب و همین‌طور به عمق زندگی و مرگ می‌برد.

بخش‌های مختلف این‌رمان به‌ترتیب عبارت‌اند از:

«خیابان گرنل، طعم اتاق‌خواب»، «رنه/ خیابان گرنل،‌ سرایداری»، «ارباب/ خیابان گرنه، راه پله»، «گوشت/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «جورج/ خیابان پروونس»، «ماهی/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «ژان/ هجدهم آروندیسمنت، کافه آمیس»، «باغچه سبزیجات/ خیابان گرنل، اتاق خواب»، «ویولت/ خیابان گرنل، آشپزخانه»، «خام/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «خیابان بورگانیا، مطب»، «آینه/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «ژِژِن/ تقاطع خیابان گرنل و خیابان باک»، «نان/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «لُت/ خیابان دِلبت»، «مزرعه/ خیابا گرنل، اتاق‌خواب»، «ونوس/ خیابان گرنل، اطاق مطالعه»، «سگ/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «آنا/ خیابان گرنل، کریدور»، «نان برشته/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «ریک/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «ویسکی/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «لائوره/ نیس»، «بستنی/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب»، «مارکه/ عمارت مارکه، نزدیک مو»، «مایونز/ خیابان گرنل،‌ اتاق‌خواب»، «پل/ خیابان گرنل،‌ کریدور» و «اشراق/ خیابان گرنل، اتاق‌خواب».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

چند سال صرف می‌کنیم تا شوق و هیجانی را که به هر کار لذت‌بخشی می‌دمیدیم، فراموش کنیم؟ چرا اکنون قادر به چنین سرسپردگی مطلق، چنین شعف و پرواز دل‌انگیز و شاعرانه غزل نیستیم؟ در آن روزهای تماما مصروفِ شنا، وجدی پیروزمندانه وجود داشت، سادگی و سروری بی‌حد که خیلی زود با مشقتِ فزآینده یافتنِ لذت جایگزین شد.
ساعت حدود یک بعد از ظهر اسبابمان را جمع می‌کردیم. در راه بازگشت به رباط، ده‌ها کیلومتر دورتر، عقب استیشن مجال می‌یافتم منظره ساحل و اسکله را تحسین کرده و از آن لذت ببرم. هرگز از آن خسته نمی‌شدم. بعدها که مردی جوان شدم که دیگر در آن تابستان‌های مراکش شرکت نمی‌کرد، هر از گاه تمام جزئیات ابدی جاده‌ای را که از ساحل «سابله دور» تا شهر کشیده شده بود، در ذهنم خلق کرده و با شیدایی دردناکی به خیابان‌ها و باغ‌های شهر بازمی‌گشتم. جاده‌ای زیبا و در بسیاری نقاط مشرف به اقیانوس اطلس بود.
از میان پیداییِ دروغین دروازه آهنیِ ویلاهای پنهان میان گل‌های خرزهره می‌توانستی نگاهی گذرا به زندگی آفتابی موجودات پشت دروازه‌ها بیندازی. دورترها قلعه اخرایی مشرف به آب‌های زمردین ایستاده بود. بعدها فهمیدم چیزی جز یک زندان زشت نبود. سپس پلاژ کوچک تامارا. سرپوشیده و محافظت‌شده در برابر باد و کوران. با بیزاری کسی که دریا را فقط برای خشونت و جریان‌هایش دوست دارد، تحقیرآمیز به آن می‌نگریستم.

این‌کتاب با ۱۷۰ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۳۷ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

بابا که رفت هوای سیگارکشیدن توی بالکن داشتم. یواشکی خودم را رساندم و روشن کردم. یکی‌دو تا کام گرفته بودم که صدای مامانجی را شنیدم: «صدف؟» تکان خوردم. جلو در بالکن ایستاده بود. تا آمدم سیگار را بیندازم، گفت: «خاموش نکنْ‌نه، داری؟ یکی به من بده... نویسنده شاید خواسته است داستانی «پسامدرن» بنویسد، اما به یک پریشانی نسبی رسیده است... شهر رشت این وقت روز، شیک و ناهارخورده، کاری جز خواب نداشت ...
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...