دومین چاپ کتاب «هنر و مالتیتود» [Arte e multitudo : sette lettere del dicembre] اثر آنتونیو نگری [Antonio Negri] و ترجمه فرهاد اکبرزاده توسط نشر چشمه منتشر شد. چاپ نخست این کتاب سال ۹۵ منتشر شده بود.

هنر و مالتیتود» اثر آنتونیو نگری [Antonio Negri]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، چاپ نخست این کتاب سال ۹۵ با شمارگان هزار نسخه، ۱۵۴ صفحه (قطع جیبی) و بهای یازده هزار تومان منتشر شده بود.

آنتونیو نِگری، فیلسوف ایتالیایی، اواخر دهه ۱۹۸۰ از فرم نوشتن نامه به برخی همفکرانش استفاده کرد و هفت نامه برای دوستانش که غالباً فیلسوف هستند نوشت. او در هر یک از آنها به طرح بحثی می‌پردازد تا با محور قرار دادن این موضوعات بتواند به مسائل سیاسی و هستی شناختی مورد نظر خود پاسخ گوید. او تلاش می‌کند مسائلی مثل، زیبایی، بدن، کار، رخداد و انتزاع را با فلسفه در هم بیامیزد و آنها را از منظر هستی‌شناختی بررسی کند.

در هفت نامه اول، به تبع زمان نوشتن این نامه‌ها، حضور «پست مدرنیته» و مفاهیم مرتبط با آن نیز در حاشیه مباحث حس می‌شود و هر نامه به صورت ضمنی در تلاش برای پ‌اسخ‌گویی به آن است. این فیلسوف ایتالیایی در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۱ دو نامه دیگر هم به تعداد نامه‌های خود اضافه می‌کند. او سخنرانی سال ۲۰۰۸ خود را هم با عنوان «دگردیسی و کار غیرمادی» به عنوان ضمیمه‌ای تکمیلی در پایان کتاب قرار می‌دهد و مقدمه‌ای هم برای کتاب می‌نویسد.

نگری می‌کوشد با طرح مسائلی که بیشتر به موضوعات زیباشناختی می‌ماند پرسش‌های فلسفی خود را طرح کند. مثلاً یکی از نامه‌هایی که به «جورجو آگامبن» دیگر فیلسوف مطرح ایتالیایی نوشته شده مساله «امر والا» را محور بحث قرار می‌دهد و مروری است خواندنی و متفاوت بر این مفهوم فلسفی زیبایی‌شناختی.

اکبرزاده در یکی از گفت‌وگوهای مطبوعاتی خود به مناسبت چاپ نخست این اثر اشاره کرده بود که در ترجمه این اثر تلاش داشته تا به «لحن» نویسنده که بیشتر شبیه لحن یک فیلسوف / اکتویست شکست‌خورده است وفادار بماند. کسی که با زیر ذره‌بین بردن عناصر هستی‌شناختی، که از قضا هم‌زمان می‌توان آن‌ها را موضوعات زیباشناختی، سیاسی و در نهایت زیست‌سیاسی هم دید، می‌کوشد تا روزنه‌ای برای احیای دوباره مفهوم «امید» بیابد.

................ هر روز با کتاب ..............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...