برندگان جوایز پولیتزر ۲۰۲۰ در شرایطی اعلام شدند که شیوع بیماری کرونا بر اهدای این جایزه نیز تاثیر گذاشته است.

به گزارش خبرنگار مهر کولسون وایتهد [Colson Whitehead] نویسنده آمریکایی به عنوان چهارمین نویسنده‌ای که اکنون دو بار در بخش داستانی برنده جایزه پولیتزر شده است٬ به عنوان برنده بخش ادبیات انتخاب شد.

کالسون وایتهد [Colson Whitehead]

این نویسنده آفریقایی-آمریکایی برای رمان «نیکل بویز» [nickel boys] که درباره سوء‌استفاده از پسران سیاه‌پوست در مدرسه اصلاح نوجوانان در فلوریدا است٬ جایزه بخش پولیتزر داستانی را از آن خود کرد.

وایتهد نیویورکی و ۵۰ ساله در سال ۲۰۱۷ نیز جایزه پولیتزر را در همین بخش ادبیات برای «راه‌آهن زیرزمینی» [The Underground Railroad] از آن خود کرده بود. پیش از او تنها بوث تارکینگتون٬ ویلیام فاکنز و جان آپدایک دو بار این جایزه را در بخش ادبیات از آن خود کرده بودند.

معرفی برندگان پولیتزر چند هفته به دلیل شیوع کرونا به تعویق افتاد و امسال از راه دور از اتاق نشیمن مدیر آن دانا کندی اعلام شد.

وی یادآوری کرد اهدای پولیتزر از سال ۱۹۱۷ و اندکی پیش از شیوع بیماری آنفلوآنزای اسپانیایی کار خود را شروع کرد.

وایتهد پیشتر گفته بود در حالی بزرگ شد که دلش می‌خواست نسخه سیاه‌پوست استیون کینگ باشد.

او در «نیکل بویز» یا «پسران نیکل» از داستان ترسناک زندگی در مدرسه پسرانه دوزیر در فلوریدا نوشته است؛ جایی که کودکان برای حداقل اشتباه با خشونت‌های شدید روبه رو می‌شدند.

رمان این فارغ‌التحصیل دانشگاه هاروارد برای کاوش زیاد برای کشف میزان سوء‌استفاده از یک مدرسه اصلاح در دوران جیم کرو در فلوریدا و در نهایت روایت داستانی از پشتکار٬ عزت و رستگاری بشر شایسته دریافت این جایزه شناخته شد.

در بخش غیرداستانی جایزه به دو کتاب اهدا شد: «نامیرا: رنج٬ آسیب پذیری٬ پزشکی٬ هنر٬ زمان٬ رویاها٬ اطلاعات٬ فرسودگی٬ سرطان و مراقبت» نوشته آن بویر و کتاب «پایان افسانه: از صفوف جلو تا دیوار مرزی در مغز آمریکا» نوشته گرگ گراندین.

از این دو کتاب اولی با تمرکز بر وحشیگری بیماری و روال سرمایه‌داری در مراقبت از سرطان در آمریکا تاکید دارد و دومی درباره افسانه آمریکایی گسترش بی حد و حصر است.

در بخش شعر نیز جریچو براون برای مجموعه شعری «سنت» این جایزه را دریافت کرد.

در بخش زندگینامه «سونتاگ: زندگی و حرفه‌اش» نوشته بنجامین موزر به عنوان برگزیده انتخاب شد.

پولیتزر تاریخ نیز برای «طعم شیرین آزادی» به کیلب مک دانیل رسید.

در بخش موسیقی این جایزه برای «اپرای سنترال پارک» به آنتونی دیویس اهدا شد. وی ماجرای بی‌عدالتی درباره پنج جوان رنگین پوست را که جرمی مرتکب نشده بودند و به دلیل خشونت و تجاوز به یک زن در سنترال پارک در سال ۱۹۸۹ محکوم شدند٬ روایت کرده است.

جایزه برنده بخش نمایشنامه هم به «یک حلقه عجیب» نوشته مایکل آر جکسون تعلق گرفت.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...