علی‌اصغر عالمی، استاد دامغانیِ دانشگاه بالتیمور آمریکا و خیّر برگزیده کتابخانه‌ساز کشور، منزل شخصی خود را که ارزش ریالی آن 20 میلیارد تومان تخمین زده شده است، به دانشگاه شهر زادگاهش اهدا کرد.

به گزارش ایبنا، علی‌اصغر عالمی، فرزند زنده‌یاد مدیر عالمی، دارای دکترای تخصصی (PHD) در رشته آگرونامی از دانشگاه بالتیمور مریلند آمریکا، شامگاه دوشنبه 18 آذرماه در نشستی که با حضور اصحاب رسانه در منزل وی برگزار شد، منزل سنتی و قدیمی خودش را که ارزش ریالی 20 میلیارد تومان تخمین زده می‌شود، به دانشگاه دامغان اهدا کرد.

عبدالعلی بصیری رئیس دانشگاه دامغان در ابتدای این نشست، گفت: دکتر علی‌اصغر عالمی با هدف ترویج فرهنگ وقف و هدیه در امور آموزشی و فرهنگی با پیشنهاد خودش، منزل سنتی‌اش را که از حیث ساخت و استحکام بی‌نطیر است، به دانشگاه دامغان اهدا کرد.

وی افزود: دکتر عالمی در گذشته در ایران مسئولیت‌های بزرگی را بر عهده داشته است که از جمله آن می‌توان به معاون مدیرکل شیلات ایران اشاره کرد. وی در کشور آمریکا و در شهر بالتیمور نیز همواره از افراد مسئولیت‌پذیر، تاثیرگذار و صاحب منصب بوده است.

رییس دانشگاه دامغان یادآور شد: در زمینه دانشگاهی در خارج از ایران هم، دکتر عالمی هر ساله جایزه‌ای نقدی موسوم به جایزه “Laurence Short Academic Award & Emergency LoanFOR F1 STUDENTS” را به دانشجویان ممتاز خارجی (غیرآمریکایی) در دانشگاه بالتیمور مریلند اهدا می‌کند و این کار تقریبا سی سال است که با همت او و خانواده‌اش انجام می‌شود.

وی گفت: دکتر عالمی به عنوان خیّر برگزیده از سوی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، معرفی شده و در آذرماه سال 1388 از وی توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تجلیل شد. این کتابخانه با نام مدیر عالمی واقع در منطقه باغ عالمی شهرستان دامغان در سال 1374 و با زیربنای 400 مترمربع بنا شده و عنوان اولین کتابخانه خیّرساز استان سمنان را در اختیار دارد.

رئیس دانشگاه دامغان همچنین گریزی به بورس تحصیلی «مدیر عالمی و بانو» زد و افزود: بورس تحصیلی «مدیر عالمی و بانو» از سال 1383 فعالیت خودش را آغاز کرده و تاکنون 80 دانشجو از مزایای آموزشی، رفاهی و پژوهشی این بورس استفاده کرده‌اند.

وی با توجه به اینکه امسال نیز 17 دانشجو در مقاطع مختلف نامزد استفاده از این بورسیه شدند، گفت: داوران برای پذیرش دانشجویان متقاضی استفاده از بورسیه شرایط فوق‌العاده سختی را در نظر می‌گیرند و داوران نیز هر سال تغییر می‌کنند. ضمن اینکه یکی از شروط نامزد شدن دریافت بورسیه مقاله و اقدامات پژوهشی است.

عبدالعلی بصیری همچنین گفت: منزل دکتر عالمی شامل 500 مترمربع فضای سنتی و 600 مترمربع فضای آپارتمانی است که دو واحد آن مسکونی و دو واحد آن اداری است و ارزش ریالی آن 200 میلیارد ریال است.

همچنین در این نشست دکتر عالمی در سخنان کوتاهی ضمن ابراز شعف و شادمانی از اقدام خیرخواهانه خود، گفت: ارزش ساخت كتابخانه به عنوان مركز اطلاع‌رسانی و پرورش دانایی كمتر از درمانگاه، بیمارستان و مسجد نیست.

وی افزود: من از اینکه دانشجویان در زمینه کسب علم و دانش و امور پژوهشی قدم برمی‌دارند، بسیار خوشحالم و از همه اهالی رسانه نیز سپاسمندم.

بر اساس این گزارش، در پایان نشست نقل و انتقال سند مالکیت دکتر عالمی به نام دانشگاه دامغان انجام و با اهدا لوح سپاس و هدیه از اقدام خداپسندانه وی تجلیل شد.

مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...
عوامل روان‌شناختی مانند اطمینان بیش‌ازحد، ترس از شکست، حس عدالت‌طلبی، توهم پولی و تاثیر داستان‌ها، نقشی کلیدی در شکل‌گیری تحولات اقتصادی ایفا می‌کنند. این عوامل، که اغلب در مدل‌های سنتی اقتصاد نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند توضیح دهند که چرا اقتصادها دچار رونق‌های غیرمنتظره یا رکودهای عمیق می‌شوند ...
جامعیت علمی همایی در بخش‌های مختلف مشخص است؛ حتی در شرح داستان‌های مثنوی، او معانی لغات را باز می‌کند و به اصطلاحات فلسفی و عرفانی می‌پردازد... نخستین ضعف کتاب، شیفتگی بیش از اندازه همایی به مولانا است که گاه به گزاره‌های غیر قابل اثبات انجامیده است... بر اساس تقسیم‌بندی سه‌گانه «خام، پخته و سوخته» زندگی او را در سه دوره بررسی می‌کند ...
مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...