صدوسی‌ونهمین شماره فصلنامه «نگاه نو» با بخش ویژه فلسطین و برنده نوبل 2023 منتشر شد.

صدوسی‌ونهمین شماره فصلنامه «نگاه نو»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، در این شماره و بخش ویژه فلسطین این مطالب را می‌خوانید: «آخرین پیام برتراند راسل درباره اسرائیل و فلسطین» به قلم حسین معصومی همدانی، «به یاد هزاران کودک قتل‌ عام‌شده در غزه» سروده حسن حسام، «بگذار مرگم امید به بار آورد» با ترجمه سپیده جدیری (درباره رفعت ‌العَرعیر، شاعر و استاد دانشگاه که شانزدهم آذرماه در غزه جان باخت) و «بار دیگر کشتار فلسطینیان» به قلم علی میرزائی.

بخش مقاله‌های این شماره نگاه نو نیز با این مطالب همراه است: «داریوش مهرجوئی و سینمای تفکر»، نوشته بهمن مقصودلو، «همبستگی و گسست اجتماعی» نوشته علینقی مشایخی، «برداشتن مرزهای سیاست و ادبیات و اقتصاد» نوشته تری ایگلتن با ترجمه محمد غفاری، «زیستن نه بر پایه دروغ» نوشته آلکساندر سولژنیتسین با ترجمه آبتین گلکار، «مدرسه: خانه دوم یا زندان؟» نوشته آرزو رسولی، «نئولیبرالیسم و نابرابری در ایران» نوشته احمد سیف، «اتحاد شوروی و انقلاب ایران» نوشته بهمن زبردست و «دست‌ها/مرگ» نوشته حسین رسول‌زاده.

«جایزه باران!» نوشته علی میرزائی، «یون فوسه: «خبر فاجعه‌آمیز» و «سرودی که همگان می‌خوانند» نوشته حبیب‌ حسینی‌فرد، «زبان ساکت: خطابه یون فوسه» ترجمه رضا رضایی، «آن‌که بر در می‌کوبد شباهنگام: جایزه بوکر ۲۰۲۳» نوشته علیرضا آبیز و «جایزه مهتاب میرزائی، هفدهمین دوره» در بخش جایزه‌ها درج شده است.

در بخش ‌ویژه رمان این شماره «نگاه نو» نیز این مطالب درج شده است: «جریان‌شناسی رمان فارسی» نوشته حسن میرعابدینی، «رمان اجتماعی فارسی» نوشته محمد قاسم‌زاده، «هَرَس: یکی از شاهکارهای رمان فارسی» نوشته امید طبیب‌زاده، «رمان‌های سربلند در بوته آزمون زمان» گفت‌وگو با رضا رضایی، «رمان‌های امریکای لاتین: ‌خاستگاه‌ها و درخشش» گفت‌وگو با عبدالله کوثری، و «مسائل رمان از دید بلینسکی» گئورگی میخایلویچ فریدلِندرِر با ترجمه آبتین گلکار.

«کاترین منسفیلد و فمینیسم آشکار و پنهان» نوشته نرگس انتخابی و «سه شعر تازه‌یاب از فرخی یزدی» به قلم حسین مسرت نیز در بخش ادبیات چاپ شده است.

در بخش یادی از رفتگان نیز از میرشمس‌الدین ادیب سلطانی، صمد موحد، محمدباقر مومنی، داوود هرمیداس باوند، آتیلا پسیانی و محمد محمدعلی یاد شده است؛ مطالب این بخش به این ترتیب آمده است: «بدرود آقای خاص، به یاد میرشمس‌الدین ادیب سلطانی» نوشته امیر مازیار، «درگذشت دانشمندِ بسیاردان و اندک‌گوی، به یاد صمد موحد» نوشته حسین معصومی همدانی، «مرگی دیگر در غربت، به یاد محمدباقر مومنی» نوشته محمدحسین خسروپناه، «دل‌بسته فرهنگ و هویت ایران، به یاد داوود هرمیداس باوند» نوشته حسین ‌فراست‌خواه، «استادکارِ ریزپردازِ نقش مکمل، به یاد آتیلا پسیانی» نوشته امیرعطا جولایی و «نویسنده‌ای به نام «انسان»، به یاد محمد محمدعلی» نوشته لادن نیکنام.

شماره تازه «نگاه نو» با صاحب‌امتیازی و مدیرمسئولی علی میرزائی در ۲۶۰ صفحه و با قیمت ۱۲۵ هزار تومان عرضه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...
عوامل روان‌شناختی مانند اطمینان بیش‌ازحد، ترس از شکست، حس عدالت‌طلبی، توهم پولی و تاثیر داستان‌ها، نقشی کلیدی در شکل‌گیری تحولات اقتصادی ایفا می‌کنند. این عوامل، که اغلب در مدل‌های سنتی اقتصاد نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند توضیح دهند که چرا اقتصادها دچار رونق‌های غیرمنتظره یا رکودهای عمیق می‌شوند ...
جامعیت علمی همایی در بخش‌های مختلف مشخص است؛ حتی در شرح داستان‌های مثنوی، او معانی لغات را باز می‌کند و به اصطلاحات فلسفی و عرفانی می‌پردازد... نخستین ضعف کتاب، شیفتگی بیش از اندازه همایی به مولانا است که گاه به گزاره‌های غیر قابل اثبات انجامیده است... بر اساس تقسیم‌بندی سه‌گانه «خام، پخته و سوخته» زندگی او را در سه دوره بررسی می‌کند ...
مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...