«Ai-Da» ربات هوشمند با استفاده از بانک واژگان و تحلیل الگوهای گفتاری، اثری در واکنش به سه‌گانه شعر «کمدی الهی» اثر «دانته» تولید و اجرا می‌کند.

«Ai-Da» ربات هوشمند

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، «کمدی الهی» دانته الهام‌بخش هنرمندان بی‌شماری از «ویلیام بلیک» تا «فرانتس لیست» و از «آگوست رودن» تا «سی. اس لوئیس» بوده است، اما نمایشگاهی که به مناسبت هفتصدمین سالگرد درگذشت «دانته» شاعر بزرگ برگزار خواهد شد، میزبان اثر یکی از وفاداران مدرن و عجیب این نویسنده و شاعر ایتالیایی خواهد بود و رُباتی به نام «Ai-Da» در اتفاقی تاریخی برای نخستین‌بار و به صورت عمومی شعر نوشته‌شده توسط الگوریتم‌های هوش مصنوعی خود را اجرا می‌کند.

این ربات فوق-واقعی که در دانشگاه آکسفورد و توسط «آدریان ملر» ساخته شده و بر اساس نام «آدا لاولس» پیشگام کامپیوتری خود، «Ai-Da» نام‌گذاری شده با دریافت کامل سه‌گانه «کمدی الهی» ترجمه‌شده به زبان انگلیسی و با استفاده از الگوریتم‌های برنامه‌ریزی‌شده و تحلیل بانک‌های اطلاعاتی واژگان و الگوهای گفتاری، شعری در واکنش به اثر معروف «دانته» تولید خواهد کرد.

«Ai-Da» قرار است شعرهای خود را در موزه اشمولین آکسفورد بخواند. در حالی این اولین رباتی نیست که برای شعر گفتن آموزش دیده اما نخستین رباتی خواهد بود که شعر سروده‌شده‌اش را همچون یک انسان می‌خواند.

پاسخ رُبات شاعر به «کمدی الهی»

«آدریان ملر» سازنده این رُبات می‌گوید: «واژگان و ساختار جمله شعرها همگی توسط هوش مصنوعی و بر اساس مدل منحصر به فرد زبان هوش مصنوعی «Ai-Da» با ویرایش محدود تولید شده است. مردم بسیار مشکوک هستند که ربات‌ها کار زیادی انجام نمی‌دهند، اما واقعیت این است که مدل‌های زبانی بسیار پیشرفته هستند و در ۹۵ درصد موارد ویرایش فقط به این دلیل است که او بیش از حد تولید محتوا کرده است. این ربات قابلیت ارائه ۲۰ هزار واژه در ۱۰ ثانیه را دارد. ما به سرعت در حال رسیدن به نقطه‌ای هستم که اثر این رُبات‌ها به طور کلی از متن انسانی قابل تشخیص نیستند و برای همه ما که می‌نویسیم، این آی کیو عمیقاً نگران‌کننده است».

«Ai-Da» که در سال ۲۰۱۹ تکمیل شد، دارای پوست سیلیکونی، موهای کاشته‌شده، دندان‌ها و لثه‌هایی با پرینت سه‌بعدی و دوربین‌های چشمی یکپارچه است. این رُبات پا دارد اما نمی‌تواند راه برود، با این حال دست‌ها، تنه و سرش آزادانه حرکت می‌کنند.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...