سردبیر کمان، این نشریه را اتفاقی بزرگ در ادبیات دفاع مقدس دانست و گفت: ادبیات جنگ سرمایه‌ای است که باید درست جمع‌آوری شود و کمان هم در این راستا گام برمی‌داشت.

«کمان» اتفاقی بزرگ در ادبیات دفاع مقدس بود/ نشریه‌ای با تیراژ کم و تأثیر بالا

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس؛ آیین تجلیل از اعضای تحریریه نشریه کمان با حضور هدایت‌الله بهبودی مدیر مسئول، مرتضی سرهنگی سردبیر، احد گودرزیانی مدیر داخلی و کوروش پارسانژاد طراح این نشریه شامگاه دوشنبه ۱۵ مهرماه در سالن همایش‌های سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شد.

در این برنامه محمد‌مهدی دادمان قائم مقام رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، محسن مؤمنی شریف رئیس حوزه هنری این سازمان و برخی از چهره‌های مختلف ادبیات دفاع مقدس و ادبیات انقلاب اسلامی حضور داشتند.

کمان اتفاقی بزرگ در حوزه ادبیات دفاع مقدس بود

در این مراسم مرتضی سرهنگی نویسنده حوزه ادبیات انقلاب اسلامی و سردبیر نشریه کمان این نشریه را اتفاقی بزرگ در حوزه ادبیات دفاع مقدس دانست و گفت: من در کمان از کارگروهی لذت می‌بردم. ما چهار نفر بودیم که در این نشریه به هم تنیده بودیم و نبود یکی از ما اختلال جدی در کار ایجاد می‌کرد.

وی ادامه داد: همه ۲۰۰ شماره این نشریه کاملاً به موقع منتشر شد به جز یک شماره که یک هفته با تأخیر به چاپ رسید و آن هم به این دلیل بود که مادر آقای گودرزیانی به رحمت خدا رفت و این اتفاق سبب شد یک شماره نشریه به موقع بیرون نیاید. این موضوع درباره همه اعضا کاملاً صدق می‌کرد و اگر یکی از اعضا نبودند نشریه دچار مشکل جدی می‌شد.

نگاه سالم به جنگ عامل موفقیت نشریه کمان بود/ ادبیات جنگ سرمایه‌ای است که باید درست جمع‌آوری شود

وی نگاه سالم را عامل موفقیت نشریه کمان دانست و گفت: همه ما انقلاب و جنگ را دوست داریم و ادبیات آنها یک سرمایه و دارایی بزرگ برای ما است و باید این دارایی‌ها به صورت یک جا و درست جمع شود تا در آینده دیگران هم بتوانند از آن استفاده کنند.

سرهنگی ادامه داد: همه ما در نشریه کمان در یک کار گروهی متمرکز به ادبیات انقلاب اسلامی و دفاع مقدس بودیم و تلاش ما همین جمع‌آوری سرمایه بود و اینکه چقدر در این کار موفق بوده‌ایم یا نه این را نمی‌دانم.

کمان یک کار گروهی بود که بدون حضور هرکدام از بچه‌ها به موفقیت نمی‌رسید

در ادامه هدایت‌الله بهبودی مدیر مسئول نشریه کمان با بیان این که این نشریه به یک گروه حرفه‌ای وابسته بود، گفت: کمان فقط روی کاکل ما چهار نفر نمی‌گشت. اگر گزارش‌ها، یادداشت‌ها و عکس‌های دیگر بچه‌ها نبود این نشریه به موفقیت نمی‌رسید و در واقع همه این عزیزان سرمایه‌های نشریه کمان بودند.

وی درخصوص تعطیلی نشریه کمان گفت: گاهی در زندگی می‌‌بینیم که یک وسیله برقی می‌سوزد و بوی سوختنش هم به مشام می‌رسد کمان هم سوخت و من این بو را به خوبی استشمام کردم و باید بگویم نیم سوز هم نشد بلکه سکته کامل کرد.

دلیل اصلی تعطیلی کمان تمام شدن خود ما بود

بهبودی ادامه داد: ما در این نشریه با مشکلات زیادی مانند مشکلات مالی، عدم توجه مسئولان و مشکلاتی از این دست مواجه بودیم اما باید بگویم ما خودمان هم تمام شدیم و دیگر نمی‌توانستیم نشریه را ادامه دهیم، اما خوشحالم که این نشریه جایگاه خوبی در بین نشریات جنگ پیدا کرد و هنوز هم از آن یاد می شود.

پس از بهبودی احد گودرزیانی مدیر داخلی نشریه کمان با بیان اینکه افراد زیادی در انتشار نشریه کمان دخیل بودند، گفت: ما یک تیم بودیم که به خوبی در کنار هم کار می‌کردیم و در واقع افراد زیادی در انتشار این نشریه دخیل بودند که امروز از آنها هیچ خبری نداریم.

کمان تیراژ بالایی نداشت اما اثر‌گذار بود

وی با اشاره به اثرگذاری این نشریه گفت: شاید کمان تیراژ زیاد بالایی نداشت و بالاترین تیراژ آن ۷۰۰۰ جلد بود، اما اثرگذاری خوبی داشت که از این بابت همه ما خوشحالیم.

گودرزیان خطاب به کسانی که آشنایی چندانی با نشریه کمان ندارند، گفت: در آخرین شماره این نشریه و در صفحه‌های ۴ و ۵ جمع‌بندی خوبی از ۸ سال انتشار نشریه و همه اتفاقات نوشته شده و توصیه می‌کنم حتماً آن را بخوانید.

وی در ادامه یادداشتی درباره چاپ و نشر نشریه کمان برای حاضران قرائت کرد.

سوء تفاهمی که سبب همکاری با سرهنگی شد

کوروش پارسانژاد طراح نشریه کمان آخرین نفری بود که برای حاضران سخنرانی کرد و گفت: همکاری من با آقای سرهنگی با یک سوء تفاهم آغاز شد. سال هفتاد من در مجله ادبیات داستانی کار می‌کردم آن زمان آقا مرتضی آوینی سردبیر این مجله بود. در دفتر مجله کتابی را دیدم که یکی از تصویر‌های من که برای ادبیات داستانی بود، روی جلد آن چاپ شده آن زمان جوان بودم و پرشور به شدت عصبانی شدم و به آقای ندافی گفتم: این کار من است چه کسی آن را روی این کتاب چاپ کرده؟ آقای ندافی گفت: این کار آقای سرهنگی است.

وی ادامه داد: در ادامه تلفن آقای سرهنگی را گرفتم و با او ماجرا را مطرح کردم که چرا طرح من را برداشته‌اید؟ آقای سرهنگی گفت: ما باز هم از این کارها می‌کنیم. چند روز بعد آقای سرهنگی با من تماس گرفت و به من پیشنهاد همکاری داد. جالب است او نگفت تو بیار پیش ما، گفت ما به نزد تو می‌آیم و با آقای بهبودی آمدند و درباره کار در با هم صحبت کردیم.

پارسانژاد تجربه کار با سرهنگی و بهبودی را یک همکاری خوب و عالی توصیف کرد و گفت: همکاری ما از آن روز شروع شد و حدود ۲۰ سال طول کشید و در ادامه نشریه کمان هم بخشی از این همکاری بود.

وی با بیان اینکه برای ادامه کار در نشریه کمان انرژی زیادی داشتم، گفت: وقتی کمان به شماره ۲۰۰ رسید این انرژی را داشتم که ۲۰۰ شماره دیگر هم کار کنیم و با شنیدن خبر تعطیلی بسیار ناراحت شدم و اشک ریختم.

تجربه کار با سرهنگی و بهبودی بسیار گرانبها بود

طراح نشریه کمان تجربه کار با سرهنگی و بهبودی را تجربه‌ای گران‌بها دانست و گفت: در طول همکاری با این دو عزیز هیچگاه ندیدم که از من ایراد بگیرند بلکه آنها همیشه من را تشویق می‌کردند و از کارم تعریف می‌کردند.

در پایان این مراسم از تلاش‌های هدایت الله بهبودی مدیر مسئول، مرتضی سرهنگی سردبیر، احد گودرزیانی مدیر داخلی و کوروش پارسانژاد طراح نشریه کمان با اهدای لوح سپاس تجلیل شد.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...