به گزارش خبرآنلاین، رمان «سهره» [The goldfinch] نوشته دانا تارت[Donna Tartt] یکی از رمان‌های محبوب سال گذشته در بخش ادبیات داستانی برنده شد.

[The goldfinch] سهره

«سُهره» رمانی دیکنزی است درباره یتیمی جوان در منهتن معاصر. این کتاب پاییز سال گذشته منتشر و خیلی سریع به اثری پرفروش بدل شد.

این کتاب نامزد جوایزی چون حلقه منتقدان ملی کتاب بود و روز دوشنبه پیش از اعلام برنده شدن جایزه پولیتزر هم در صدر فهرست پرفروش‌های سایت آمازون بود.

تارت نویسنده 50 ساله اهل می‌سی‌سی‌پی است که سال 1992 با اولین رمان خود به نام «تاریخ مخفی» به شهرت رسید. او تا کنون سه رمان نوشته و خوانندگان برای خواندن «سهره» حدود 10 سال انتظار کشیدند. دومین رمان تارت «دوست کوچک» بود که منتقدان را مایوس کرد.

بردن جایزه پولیتزر تارت را وارد جرگه نویسندگان معتبر می‌کند و فروش «سهره» را از مرز یک میلیون نسخه رد خواهد کرد.

در بخش بهترین کتاب تاریخی هم آلن تیلور، مورخ بزرگ تاریخ استعمار با کتاب «دشمن درون: برده‌داری و جنگ در ویرجینیا» برنده شد.

تیلور 59 ساله با بردن این جایزه بار دیگر جایگاه والای خود در نوشتن تاریخ آمریکا را به همگان نشان داد. او سال 1996 با کتاب «شهر ویلیام کوپر: قدرت و ترغیب» برنده جایزه پولیتزر شده بود.

«تلنگر» نوشته انی بیکر برنده جایزه بهترین نمایشنامه شد. ماجرای این نمایشنامه در یک سالن سینما می‌گذرد که هنوز فیلم‌های 35 میلی‌متری پخش می‌کند. منتقدان آن را «نمایشی پرمغز با شخصیت‌های عمیق» توصیف کردند.

این جوایز روز دوشنبه اهدا شدند و در بخش غیرداستانی جایزه به دن فاگین برای «رودخانه تامز: داستان علم و رستگاری» رسید. این اثر وقایع‌نگاری نابودی صنعتی در جامعه‌ای کوچک در نیوجرسی را روایت می‌کند و آن را «گزارش علمی کلاسیک» توصیف کرده‌اند.

جایزه بهترین زندگینامه به مگان مارشال برای نوشتن «مارگارت فولر: یک زندگی جدید آمریکایی» رسید؛ این کتاب درباره روشنفکر قرن نوزدهم است. جایزه بهترین کتاب شعر نیز به مجموعه شعری فلسفی ویجی سشادری به نام «3 بخش» رسید.

جایزه پولیتزر موسیقی به جان لوتر آدامز برای «اقیانوس شو» اعطاء شد. این کار را «یک اثر ارکسترال سحرآمیز» توصیف کرده‌اند.

در بخش روزنامه‌نگاری جایزه بهترین گزارش خبر فوری به «بوستن گلوب» برای پوشش خبری بمب‌گذاری در ماراتون بوستن رسید. جایزه بهترین گزارش تحقیقی به کریس همبی برای گزارش‌هایی رسید که در آن به موضوع بیماری ریوی کارگردان معدن و تلاش برخی وکلا و پزشکان برای ندادن حق درمان به آنها رسید.

جایزه بهترین گزارش توصیفی به الای ساسلو، نویسنده «واشنتگت پست» برای گزارش‌های گزنده‌اش درباره مواد خوراکی در آمریکای پس از بحران اقتصادی رسید.

جایزه بهترین گزارش ملی به دیوید فیلیپس از نشریه «گزت» برای گزارش‌هایی درباه وضعیت سربازان برگشته از جنگ و شرایط زندگی آنها رسید. جایزه بهترین گزارش جهانی به جیسن زپ و اندرو آر. سی. مارشال، نویسندگان «رویترز» برای پوشش اعدام روهینگیا، جوان مسلمانی در میانمار رسید. روهینگیا قصد داشت برای زندگی بهتر از کشور فرار کند و قربانی شبکه‌های قاچاق انسان شد، او به عنوان یک مسلمان زندگی سختی در میانمار داشت.

در بخش مقاله بلند جایزه‌ای اهدا نشد. جایزه بهترین تفسیر به استیون هندرسن از نشریه «دیتریوت فری پرس» برای نوشتن ستون‌هایی درباره بحران اقتصادی در دیترویت رسید.

اینگا سافرون، نویسنده «فیلادلفیا اینکوایر» برای نقدهایش درباره معماری برنده جایزه بهترین نقد شد. جایزه بهترین سرمقاله هم به گروه سردبیری «اورگونیان» رسید، این مقالات درباره افزایش نرخ حقوق بازنشستگی و مضرات آن بود.

در بخش عکس نیز جایزه بهتری عکس خبری فوری به تایلر هیکس از «نیویورک تایمز» برای عکس‌های عمیق و جذابش از حملات تروریستی در فروشگاه وست‌گیت در کنیا رسید.

جایزه بهترین مجموعه عکس به جاش هینر از «نیویورک تایمز» برای مجموعه عکس‌هایش درباره یکی از قربانیان بمب‌گذاری در ماراتن بوستون رسید، این قربانی هر دو پای خود را از دست داده بود.

آسوشیتدپرس | حسین عیدی‌زاده

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...