مراسم پایانی بیست و دومین دوره جشنواره قلم زرین، در کتابخانه مرکزی پارک شهر برگزار شد.



به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، برگزیدگان این جایزه به این شرح معرفی شدند:

بخش داستان کودک و نوجوان:
«پاک کن جادویی» از زهرا اخلاقی، انتشارات جمکران
«آتش در آشیانه‌ی اژده‌ها» نوشته رویا منوچهری انتشارات قدیانی

بخش شعر بزرگسال:
«شامِ اَوَد» سروده علیرضا قزوه، انتشارات شاعران پارسی زبان

بخش داستان بزرگسال:
«ماه و بلوط» نوشته محسن مؤمنی شریف انتشارات سوره مهر

بخش نقد و پژوهش ادبی:
«واکاوی پدیده روسپیگری در رمان‌های فارسی دورۀ پهلوی» نوشته کامران پارسی‌نژاد، انتشارات صاد
«از متن تا معنا» از بتول واعظ و محمدرضا حاجی آقا بابایی، انتشارات مهر اندیش

بخش شعر کودک:
«بهار از کوچ برگشت» از بابک نیک طلب، انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

راضیه تجار، دبیر انجمن قلم با توضیحاتی را درباره انجمن قلم و شکل‌گیری جشنواره قلم‌ زرین و فرایند انتخاب آن، ارائه داد و در سخنانی گفت: ۲۲ از سال عمر جشنواره قلم زرین می‌گذرد، که این عدد نشانه برومندشدن نهالی است که در سال ۱۳۸۱ کاشته شده. در طول این ایام جشنواره متولد و میرا شده است.

در ادامه مراسم که به بزرگداشت حسین اسرافیلی اختصاص داشت، مصطفی محدثی خراسانی، شاعر درباره این شاعر پیشکسوت انقلابی گفت: حسین اسرافیلی از شاعرانی است که در آستانه انقلاب جوشیدند و امروز در میدان است برخی از شاعران آن دوره یا به رحمت خدا رفتند و یا تکاپوی شعر افتادند. اسرافیلی با جوش و خروش در میدان است.

حسین اسرافیلی، شاعر در سخنانی کوتاه گفت: من کجا و تجلیل کجا. من انجام وظیفه کرده‌ام. امیدوارم جوانترها کاری را که ما شروع کردیم، به پایان خوش برسانند و سرانجام ماندگارتری داشته باشند.

جواد کامور بخشایش، دبیر جشنواره نیز درباره روند فعالیت جشنواره توضیح داد و بیانیه هئیت داوران را خواند.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...