سیزدهمین دوره جایزه جلال با برگزاری اختتامیه در برنامه شب روایت شبکه ۴ سیما برگزیدگان خود را شناخت.
به گزارش کتاب نیوز به نقل از تسنیم،‌ اختتامیه سیزدهمین دوره جایزه جلال با حضور محسن جوادی معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌، ابراهیم حسن‌بیگی دبیر علمی‌،‌ مصطفی جلالی دبیر اجرایی جایزه در برنامه شب روایت شبکه 4 سیما برگزار شد.

اوراد نیمروز منصور علیمرادی

هیئت داوران این دوره در بخش رمان شامل سعید تشکری، جواد افهمی و علی چنگیزی کتاب «اوراد نیمروز» نوشته منصور علیمرادی از نشر نیماژ را به عنوان شایسته تقدیر بخش رمان و داستان بلند انتخاب کرد.

هم‌چنین هیئت داوران این دوره در بخش داستان کوتاه شامل راضیه تجار،‌ داریوش عابدی و عبدالمجید نجفی ضمن آروزی بالندگی آثار، هیچ کدام از آثار رسیده به دبیرخانه در این دوره را واجد شرایط برگزیده شدن ندانست.

هیات داوران در بخش نقد ادبی متشکل از کامران پارسی‌نژاد،‌ حمیدرضا شعیری، محمدرضا سنگری کتاب «تاریخ بدن در ادبیات» نوشته سیدمهدی زرقانی (با همکاری: زهرا آقابابایی خوزانی، امید ایزانلو، فاطمه جهانپور، حمید خادمی، محسن شرفایی و فرزانه فرخ‌فر) از انتشارات سخن را به عنوان اثر شایسته تقدیر معرفی کردند.

همچنین «روایت شناسی درام» (نگاهی روایت‌شناسانه به ادبیات نمایشی ایران) نوشته پرستو محبی از نشر جام زرین مورد تجلیل قرار گرفت.

هیات داوران بخش مستند‌نگاری متشکل از گلعلی بابایی، مصطفی رحیمی و سعید علامیان دو اثر «فرکانس 1160» (اینجا آبادان صدای مقاومت و ایستادگی)، فضل الله صابری، انتشارات سوره مهر و گوهر صبر (خاطرات گوهرالشریعه دستغیب)، طیبه پازوکی، انتشارات سوره مهر را به صورت مشترک به عنوان اثر برگزیده انتخاب کرد.

هم‌چنین کتاب «از ری تا شام (روایت ناتمامِ شهید احمد غلامی)» نوشته علی مژدهی از مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس به عنوان شایسته تقدیر این بخش معرفی شد.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...