پنجمین دوره جایزه ادبی «ارغوان» با معرفی برگزیدگان و بزرگداشت پرویز دوایی به ایستگاه پایانی رسید.

میترا الیاتی و فرشته احمدی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، پنجمین دوره جایزه ادبی «ارغوان» با معرفی برگزیدگان و بزرگداشت پرویز دوایی شامگاه جمعه ۲۰ خرداد ماه در پردیس موسیقی و تئاتر باغ کتاب تهران و با یک دقیقه سکوت برای همدردی با هم‌وطنانی که در چند وقت اخیر در حادثه‌های غم‌انگیز متروپل آبادان، قطار مشهد و ساختمان کرمانشاه جان باخته‌اند، به کار خود پایان داد.

در ابتدای این برنامه پژمان بازغی که همچون دوره‌های گذشته، اجرای این برنامه را بر عهده داشت، گزارش اوژن حقیقی، دبیر این جایزه را درباره روند کار پنجمین دوره جایزه «ارغوان» با موضوع «دروغ» خواند، در ادامه نیز قطعات موسیقی با هنرمندی امید نعمتی، شقایق صادقیان و سردار سرمست اجرا شد همچنین پخش کلیپی درباره پنجمین دوره «ارغوان»، بخش بعدی این برنامه بود.

سپس فرشته احمدی به عنوان نماینده هیأت انتخاب با ابراز خوشنودی از همکاریش با این جایزه ادبی در چند سال اخیر گفت: در این سال‌ها جایزه ارغوان توانسته ویژگی‌های خاص خود را پیدا کند که گاهی با اعتراض‌هایی مانند محدودیت گروه سنی، تعیین سوژه و … رو به رو شده است در حالی که اینها وجه تمایز این جایزه در قیاس با جوایز دیگر است.

وی داستان‌های امسال را که با موضوع «دروغ» نوشته شده‌اند، اعجاب‌آور و در عین حال غم‌انگیز توصیف کرد که آئینه تمام‌نمای ایران امروز هستند اما انتشار آثار برگزیده و برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای برگزیدگان را از دیگر وجوه مثبت این جایزه خواند.

سپس جوایز برگزیدگان با همراهی میترا الیاتی و فرشته احمدی به ترتیب زیر اهدا شد:

برگزیده دهم: دنیا چهرازی از تهران؛ نهم: واله ساجدی از تهران؛ هشتم: سعید قلی زاده از تبریز؛ هفتم: محدثه سارانی از گلستان؛ ششم: مهران صفرخانی از تهران؛ پنجم: مهسا شاملو از تهران؛ چهارم: رحمان حسینی از افغانستان

در ادامه، برگزیدگان اول تا سوم با حضور احمد پوری، حسین سناپور و لیلی گلستان، که اعضای هیأت داوران جایزه ارغوان هستند معرفی شدند:

سوم: پردیس خلجی از همدان؛ دوم: آرمان عابدیان و اول: نوید عظیمی از کرج.

در این بخش پوری، به عنوان نماینده هیأت داوارن، توضیحی درباره اضافه شدن بخش برنده برندگان و ضرورت برگزاری جوایز ادبی در معرفی جوانان مستعد ارائه کرد.

این داستان‌نویس و مترجم با تعریف خاطراتی از دوره جوانی خود و انتشار اولین داستانش در مجله فردوسی گفت: حق جوانان مستعد ماست که شناخته شوند و در این مسیر، جایزه «ارغوان» با مستقل بودن خود توانسته محبوبیت بسیاری به دست آورد؛ از بین برندگان این جایزه، برنده‌ای داریم که توانست خودش کتابش را منتشر کند در حالی که باور نداشت روزی نویسنده شود.
پوری خطاب به جوانان علاقه‌مند به داستان‌نویسی گفت: هرچند همه به تشویق نیاز داریم ولی به سماجت و استقامت هم احتیاج داریم.

در ادامه برنامه، بزرگداشت پرویز دوایی با حضور هوشنگ گلمکانی، منتقد و پژوهشگر سینما برگزار شد.

وی، دوایی را توصیف‌کننده و ستایشگر عشق، زیبایی، رؤیا و خاطره دانست و گفت: هرچند به دوایی نقد می‌شود که همواره از گذشته و نوستالژی می‌گوید در حالیکه موضوع نوشته‌های غیرسینمایی او فقط خاطره‌های دوران کودکی و نوجوانی نیست بلکه او گاه چنان آدمی را در یک لحظه خاص غرق می‌کند که هیچ ارتباطی هم به نوستالژی ندارد.

گلمکانی افزود: از میان همه هنرمندان تمام رشته‌ها و در همه دوران‌ها هیچ کس برایم جایگاه پرویز دوایی را ندارد.

او در ادامه از حال نامساعد دوایی خبر داد و با ابراز تأسف گفت: ایشان چند ماه پیش گرفتار حادثه‌ای شد و وقتی حالش را پرسیدم، گفت حال مرا نپرس! اما فکر کردم از حال بد او به شما خبر بدهم. شاید امواج مثبت شما در بهبود حال او مؤثر باشد.

گلمکانی در آخر افزود: همواره یکی از عشق‌های من این بوده که برای تمام کسانی که دوست‌شان دارم، قطعه‌ای از پرویز دوایی بخوانم هرچند که همیشه متأثر می‌شوم و نمی‌توانم نوشته او را تا به آخر بخوانم.

 احمد پوری، حسین سناپور و لیلی گلستان

بعد از این بزرگداشت، برگزیدگان بخش برنده برندگان با حضور احمد پوری، حسین سناپور و لیلی گلستان به این شرح اعلام شد:

برگزیده دهم: ندا جبراییلی؛ نهم: عباس عظیمی از افغانستان؛ هشتم: منوچهر زارع‌پور؛ هفتم: مهیا مرادی‌نسب؛ ششم: احسان منصف خوش حساب؛ پنجم: سید رحیم حسینی‌نژاد؛ چهارم: امیر محمد محدثی؛ سوم: زهرا گودرزی؛ دوم: غزل محمدی و اول: فرناز قربانی.

ابراهیم حقیقی، حسن معجونی، مسعود فروتن، عباس یاری، بهرام دهقانی، محمدرضا غفاری، کاوه سمندریان، جوانه دلشاد، کیوان کثیریان، میلاد صدر عاملی، آرش صادق بیگی و …نیز در این برنامه حضور داشتند.

................ هر روز با کتاب ................

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...