کتاب «سگی در خرمن‌جا و چند نمایشنامه دیگر» نوشته نصرت‌الله نویدی به‌کوشش ناصح کامگاری منتشر شد.

سگی در خرمن‌جا و چند نمایشنامه دیگر نصرت‌الله نویدی ناصح کامگاری

به گزارش کتاب نیوز به نقل از هنرآنلاین، این مجموعه شامل نمایشنامه‌های «سگی در خرمن‌جا»، «تامارزوها»، «شب» و «مرد و مهمان» است. مقدمه کتاب حاوی تحلیلی ساختاری و محتوایی از نمایشنامه‌هاست و اجراها و کارگردانانی که آثار نویدی را به صحنه برده‌اند برمی‌شمارد.

«سگی در خرمن‌جا» درباره تقابل یک خانواده روستایی است. آن‌ها گندم درو کرده‌اند و با چنگ و دندان دنبال این هستند سهم بیشتری از این درو برای سال آینده نگه دارند اما افرادی به بهانه‌های مختلف می‌خواهند سهمی از محصول آن‌ها را چپاول کنند.

«تامارزوها»، نیز در فضای روستایی می‌گذرد. با مرد دست‌فروش تنگ‌دستی مواجه هستیم که می‌خواهد کالای خود را بفروشد اما اتفاقات تراژیک برای او رخ می‌دهد و تمام هستی و سرمایه خود را از دست می‌دهد.

«شب» اقتباسی از نمایشنامه‌ای به‌قلم نویسنده اسپانیایی یوآکیم آروریوس است. برای یک خانواده سه نفره روستایی در شب سرد زمستان اتفاقات تلخی می‌افتد. محصول بادام در حال سرمازدگی و فرزندشان بیمار است.

«مرد و مهمان» باز هم در فضای روستایی است. یک شخصی به منزل ارباب که چند فرزند دارد پناه می‌آورد. گام‌به‌گام که جلو می‌رویم دلیل این پناه مطرح می‌شود و مرد درخواستی از میزبان دارد. به‌خاطر سنت قدیمی مهمان‌نوازی و شرافت انسانی ارباب، به حرف این مرد گوش می‌دهد و بچه‌های خود را قربانی انتقام‌گیری می‌کند.

در بخشی از مقدمه کتاب آمده است: «نویدی هر چه نوشت بی‌غرض و منظور نبود و پر بود از رگه‌های تند انتقاد اجتماعی، با نثر و لحنی ساده، سرراست و صریح، که همین صراحت و صداقت، ضعف‌های فنی‌اش را می‌پوشاند، او نه درصدد شکستن قالب‌های متعارف نمایشی بود و نه نوآوری در فرم و شکل تئاتر، آن‌گونه که جریانی که نعلبندیان متعلق به آن بود هدف عاجل و غایی خود در نظر داشت. حکومت نیز با کشیدن دست نوازش به سر تئاتر فرم‌گرا و فشردن دست آهنین سانسور بر گلوی گروه دغدغه‌مند و مضمون‌گرا و حتی زندانی‌کردن نویسندگان رادیکال آن‌ها، عامدانه بغض و کین و افتراق را بین تئاتری‌ها دامن می‌زد. بذر عداوتی که پاشیده شد و بالید و همچنان ریشه‌های آن نخشکیده و هر دو بال ضروری تئاتر بالنده را با دامن‌زدن به غبن و کین قیچی کرده است و مناسبات تولید تئاتر را رسما با به محاق افکندن یکی و مستحق دانستن دیگری اداره می‌‌کند».

این مجموعه نمایشنامه نخستین کتاب از آثار این نویسنده نامدار دهه چهل و پنجاه است که طی پژوهشی توسط ناصح کامگاری گردآوری شده و با قیمت ۳۰ هزار تومان در نشر یکشنبه به چاپ رسیده است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنر |
ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...