حرف مفت نزن! | اعتماد


آمار حرف مفت بالا رفته. همه حرف مفت می‌زنند، ما هم مفت حرف می‌زنیم، مالیات که ندارد، کسی جلودارمان نیست، کنتور هم ندارد. در نهایت اگر کار بیخ پیدا کرد دیوار حاشا بلند است. کسی دلیل نمی‌خواهد، ما هم طلب استدلال نمی‌کنیم، اصلا حرف مثل باد است، می‌آید و می‌رود، بی‌خیال راست و دروغ. درباره همه‌چیز اظهارنظر می‌کنیم، از فواید داروهای گیاهی گرفته تا علل و عوامل بالا و پایین رفتن قیمت نفت در اوپک. حرف مفت آن طور که هری فرانکفورت، فیلسوف امریکایی در کتابچه کوچکی به همین نام نشان می‌دهد، حرفی است که بدون توجه به صدق و کذب بیان می‌شود و قصد گوینده از بیانش نه ارایه اطلاعاتی درست یا غلط بلکه چیز دیگری است.

 هری فرانکفورت [Harry Frankfurt] در باب درباره حرف مفت on bullshit]

فرض کنید من به شما می‌گویم سن کره زمین تقریبا 5/4 میلیارد سال است. ممکن است این حرف درست باشد، یعنی مطابق آخرین تحقیقات دانشمندان زمین همین اندازه عمر کرده باشد. در این صورت من راستگو هستم. امکانش هم هست که این ادعا غلط باشد، یعنی سن زمین مثلا 3 میلیارد سال باشد. تا زمانی که من از روی قصد و اراده این سخن کذب را نگفته باشم و تنها در نتیجه اطلاعاتی غلط یا تحقیقاتی نادرست به این نتیجه رسیده باشم، اگرچه حرف خطایی بر زبانم جاری شده، اما دروغگو در معنای اخلاقی نیستم، یعنی عامدا و از روی قصد نخواسته‌ام واقعیت را طور دیگری به شما نشان دهم. دروغگو کسی است که از روی اراده (با هر نیت و هدفی) واقعیت را متفاوت از آنچه به نظرش می‌رسد، بازنمایی می‌کند. نکته مشترک در مورد سه حالت بالا یعنی آدم راستگو و فردی که سهوا کذب می‌گوید و انسان دروغگو این است که در هر سه وضعیت جمله یا عبارتی که گفته شده، ناظر به صدق و کذب است. حرف مفت اما ربطی به صدق و کذب و راستی و ناراستی ندارد و آدم حرف مفت زن، اصلا کاری به این ندارد که آنچه می‌گوید درست است یا غلط. یعنی حتی گاهی پیش می‌آید که حرفش درست باشد، اما این درستی اتفاقی و ناشی از تصادفی پیش پا افتاده است. حرف مفت‌زن، حرف می‌زند که حرف زده باشد؛ که نگویند هیچ چیز نمی‌فهمد یا زبان ندارد.

البته هری فرانکفورت [Harry Frankfurt] در جستار خواندنی‌اش [درباره حرف مفت on bullshit] نشان می‌دهد که آدم حرف مفت‌زن هم در اصل دروغگو است، اما به شیوه‌ای متفاوت از یک دروغگوی معمولی. آدم دروغگو چنان که گفتیم عمدا واقعیتی را پنهان می‌کند یا جور دیگری به نمایش می‌گذارد، اما حرف مفت زن با لاطائلاتی که سر هم می‌کند، در اصل خودش را پنهان می‌کند. او می‌خواهد می‌گوید که «من هم بله»؛ و این کار را با جمله‌پردازی و وراجی و واژه آرایی به انجام می‌رساند. ته حرف او هیچ است، به همین خاطر حرف او به مفت هم نمی‌ارزد. گفتیم در روزگار ما حرف مفت زن زیاد شده. فرانکفورت برای رواج آن سه علت بر می‌شمارد، یکی اینکه زندگی‌ها به سمتی پیش رفته که آدم‌ها برای اینکه سری در سرها درآورند، ناگزیرند حرف مفت بزنند وگرنه مردم آنها را تحویل نمی‌گیرند. در غیر این صورت دیگران فکر می‌کنند آنها هیچی سرشان نمی‌شود. در چنین وضعیتی بازار حرف مفت رونق می‌گیرد.

فیلسوف امریکایی علت دوم را مردم‌سالاری می‌داند؛ اینکه زندگی دموکرات مآب زمانه ما اقتضا می‌کند در هر موضوعی از مردم نظرسنجی شود. شاید به دلیل فواید دموکراسی، از این موضوع گریز و گزیری نباشد، اما به هر حال در شرایط دموکراتیکی که همه با هم از حقوق یکسانی برخوردار می‌شوند و مدام هم از آدم‌ها نظرشان پرسیده می‌شود، حرف مفت هم زیاد می‌شود. علت سوم از نظر هری فرانکفورت گسترش گفتارهای نسبی‌انگارانه و حرف‌های «پسامدرن» است. این ادعاها که حقیقت مطلقی وجود ندارد و چیزها ذات ندارند و از هر چشم‌اندازی می‌توان واقعیتی واحد را به شیوه‌ای متفاوت دید و اصلا واقعیتی وجود ندارد و... محسن کرمی، مترجم کتاب اما در مقدمه روشنگرش می‌نویسد: «با حرف مفت باید در دو جبهه بجنگیم: نخست باید بکوشیم سرچشمه‌های حرف مفت را در درون‌مان بخشکانیم و آن گاه باید در جبهه بیرون با سایر مظاهر حرف مفت‌زنی مقابله کنیم.» مهم‌ترین راه مبارزه نیز از نگاه او توجه نکردن و اهمیت ندادن به حرف مفت‌زن‌ها و چرندیات و جفنگیاتی است که می‌گویند.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...