رمان «بی‌قرارها» نوشته دجایلی امادو امل [Djaïli Amadou Amal] نویسنده اهل کامرون موفق به کسب جایزه گنکور دبیرستانی‌ها در سال 2020 شد.

بی‌قرارها» گنکور 2020دجایلی امادو امل [Djaïli Amadou Amal] ن

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، رمان «بی‌قرارها» نوشته دجایلی اماداو امل، نویسنده اهل کامرون که تا روز دوشنبه در فهرست نهایی جایزه گنکور قرار داشت سرانجام قافیه را به اوره لوتلیه، برنده گنکور 2020 باخت؛ اما در مقابل موفق شد نظر جوانان دبیرستانی‌ فرانسه را جلب کند و برنده سی‌وسومین دوره جایزه گنکور دبیرستانی‌ها در سال 2020 شود.

گفتنی است که برنده این جایزه نیز همچون جایزه اصلی گنکور برای اولین بار در تاریخ این جایزه به منظور پیشگیری از شیوع کوید-19 بدون مراسم رسمی و از طریق یک ویدئوکنفرانس آنلاین اعلام شد.

«بی‌قرارها» که از سوی انتشارات امانوئل کولاس منتشر شده چهارمین رمان دجایلی اماداو امل است که از زمان انتشار در ردیف کتاب‌های پرفروش در فرانسه قرار گرفته و تاکنون بیش از 6 هزار نسخه از آن در بازار کتاب فرانسه به فروش رفته است. «بی‌قرارها» رمانی قوی درباره وضعیت زنان در قاره افریقا است.

رئیس هیئت منصفه این جایزه درباره اثر برگزیده گفت «نوشتار او ساده و قابل لمس است. کتابی تکان‌دهنده که از خلال آن با پدیده ازدواج اجباری و تبعات دردناک آن در جایی از این کره خاکی آشنا می‌شویم.»

دجایلی اماداو امل تاکنون جوایز ارزشمند دیگری را از زمان انتشار نخستین اثرش دریافت کرده است. او در سال 2017 جایزه کتاب اورنج قاره سیاه را برای انتشار سومین رمان خود «مونیال، اشک‌های صبر» و در سال 2019 نیز جایزه پان افریقا برای ادبیات را برای همین اثر برنده شد.

سال گذشته جایزه گنکور دبیرستانی‌ها به کارین توییل، نویسنده فرانسوی برای رمان«چیزهای انسانی» تعلق گرفت و نزدیک به 180 هزار نسخه از آن در بازار کتاب فرانسه به فروش رفت.

جایزه گنکور دبیرستانی ها یکی از جوایز مهم ادبی در فرانسه است که به عنوان شاخه‌ای از جایزه گنکور در سال 1987 با همكاري فرهنگستان ادب گنكور و وزارت آموزش ملي فرانسه بنيانگذاري شد.

ده عضو آکادمی گنکور، دوازده اثر ادبی را به عنوان نامزد دریافت این جایزه برمی‌گزینند و حدود دو هزار دانش‌آموز دبیرستانی، پس از مطالعه و به بحث گذاشتن نامزدها، با رأی خود برنده نهایی را تعیین می‌کنند. این جایزه معمولا روي فروش كتاب‌هاي منتخب تاثير زيادي دارد.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...