نتایج پنجاه‌و‌پنجمین دوره جوایز سالانه‌ «نبیولا» [nebula award] مخصوص بهترین آثار علمی‌تخیلی و فانتزی اعلام شد.

ترانه‌ای برای روزی جدید [A Song for a New Day] اثر سارا پینکستر [Sarah Pinsker]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «ترانه‌ای برای روزی جدید» [A Song for a New Day] اثر سارا پینکستر [Sarah Pinsker] به عنوان برترین رمان و کتاب «چطور می‌توان جنگ زمان را باخت» اثر آمل المهتار و مکس گلداستون به عنوان برترین رمان کوتاه سال انتخاب شد.

لیست کامل آثار نامزدهای نهایی و آثار برگزیده در رده‌های رمان، رمان کوتاه و داستان کوتاه به این شرح است:

بهترین رمان
«ترانه‌ای برای روزی جدید» اثر سارا پینکستر
«انتقال کین» اثر چارلز ای.گانون
«ده هزار درب ژانویه» اثر آلیس ای.هارو
«خاطره‌ای به نام امپراتوری» اثر آرکادی مارتین
«خدایان یشم سبز و تاریکی» اثر سیلویا مورنو گارسیا
«گیدئون نهم» اثر تامسین معیر

بهترین رمان کوتاه
«چطور می‌توان جنگ زمان را باخت» اثر آمل المهتار و مکس گلداستون
«اضطراب، سرگیجه‌ی آزادی است» اثر تد چیانگ
«تعقیب واگن تراموای 015» اثر دکستر گابریل
«سیلتای او، در آب غرق شده» اثر ویلار کافتان
«عمیق» اثر ریورس سلیمان، دیوید دیگز، ویلیام هوتسون و جاناتان اسنیپس
«لالائی گربه ماهی» اثر ای.سی.وایز

بهترین داستان کوتاه
«عشق مرا به خانواده برسان» اثر ای.تی. گرینبلات
«مردگان، تحت سیطره‌ غیرقابل مهارشان» اثر کارن آزبورن
«و اکنون اعلیحضرت می خندد» توسط شیو رامداس
«ده گزیده کتاب شناسی مفصل در مورد زنان آدمخوار جزیره راتنابار» اثر نیبدیتا سین
«فهرست طوفان‌ها» اثر فران وایلد
«چگونه می‌توان کلک سوار کرد» ای.سی وایز

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...